2 กุมภาพันธ์ 2553 07:44 น.
คมดาบนารี
..อยากจะขอให้เธอเป็นฟ้า..
..จะได้ไม่ต้องคอยมองหาว่าอยู่ตรงไหน..
..เธอเป็นฟ้า..ฉันเป็นภูผา..ทะเลไกล..
..ให้เธอโอบล้อมฉันไว้..ตลอดกาล..
..แล้วฉันจะเป็นพื้นดิน..
..มองนกที่โบกบิน..อย่างนั้น..
..ฟากฟ้า..กับ..แผ่นดิน..ที่ต่างกัน..
..อยากรู้นัก..รักนั้น..จะถึงกันอย่างไร..
..แต่ก็จะขอเป็นเพียงแค่พื้นดิน..
..มองขึ้นไปถึงถิ่น..ฟ้าใส..
..จะรอวันที่ฟ้า..ส่งหยดน้ำลงมาหล่อเลี้ยงใจ..
..พิสูจน์ว่าฟ้าที่ห่างไกล..จะส่งรักมาให้..ชื่นใจดิน..
31 มกราคม 2553 02:21 น.
คมดาบนารี
..เหนื่อยแล้ว.....หัวใจดวงนี้..
..รักที่.....มันเอื้อมไม่ถึง..
..คว้าไขว่.....อย่างไรนะจึง..
..ไม่ต้อง.....แอบซึ้งฝ่ายเดียว..
..ทั้งตัว.....ทั้งใจไกลนัก..
..ไม่รัก.....ไม่เคยแลเหลียว..
..ได้เพียง.....แอบฝันข้างเดียว..
..อยากเกี่ยว.....ใจเธอมาครอง..
..หรือเธอ.....เป็นเช่นท้องฟ้า..
..ไม่เคย.....ได้มาจับต้อง..
..ได้เพียง.....เก็บใจหมายปอง..
..แค่มอง.....ยังไกลเหลือเกิน..
28 มกราคม 2553 15:47 น.
คมดาบนารี
..ทะเลเพลิงลุกโชติช่วงกลางดวงใจ..
..เปลวอาทิตย์กรีดพรายหมายพิฆาต..
..ธารระอุดุจเลือดแสนเดือดดาล..
..ฝนพิษเทลงสาดผลาญแผ่นดิน..
..เขาถล่มถมผืนพื้นสนั่น..
..มวลหมอกควันพวยพุ่งคลุ้งผาหิน..
..เหยี่ยวยักษ์กร่างกางปีกรอจิกกิน..
..เหยื่อดับดิ้นสิ้นลมจมเขี้ยววาว..
..พสุธาแตกแยกแบ่งเหวลึก..
..อื้นสะอึกร่ำไห้คว้าไอหนาว..
..เกรงไฟรักโหมไหม้ได้แผลยาว..
..ฤทัยร้าวดังกว่าฟ้าสะเทือน..
..เพียงอกตรมขมแค้นแสนสาหัส..
..ราวฟ้าฟาดสาดสับลงฉับเฉือน..
..เจ็บที่อกดังนรกตกมาเยือน..
..เพียงรักเคลื่อนเลือนลับเหมือนกับตาย..
..คนหนึ่งจาก..ยังฝากรอยแผลกว้าง..
..อีกคนคว้างเศร้าแสบแทบสลาย..
..คนหนึ่งโผสู่สวรรค์อันพริ้งพราย..
..อีกคนคล้ายโลกพินาศขาดชีวิน..
27 มกราคม 2553 08:11 น.
คมดาบนารี
..ไปเถอะ..ยังไงฉันก็ยอม..
..ปล่อยเธอไปสู่อ้อมกอดของคนใหม่..
..เมื่อความรักไม่อาจฉุดรั้งเธอต่อไป..
..ฉันคงไม่เหลือเหตุผลใดจะอ้อนวอน..
..แม้หัวใจจะเจ็บปวดและโหยหา..
..ทุกครั้งที่หลับตา ยังคิดถึงวันเวลาในครั้งก่อน..
..แม้ดวงตาจะเลือนพร่าและเปียกปอน..
..เธอก็คงไม่ทุกข์ร้อนหรือห่วงใย..
..ฉันจึงทำได้เพียงเท่านี้..
..ดีที่สุดแล้วที่จะทำให้ได้..
..ให้เธอไปกับเขา..แลกกับความปวดร้าวของหัวใจ..
..หากความรักคือการให้อภัย...
...ถ้าเธอกล้ากรีดใจฉันได้...ฉันก็ยอม...
25 มกราคม 2553 22:40 น.
คมดาบนารี
..ความรักยืนเศร้าอยู่นอกรั้ว..
..แฝงตัวในความมืดสลัวใต้เงาฝน..
..ละอองน้ำที่ร่วงมาจากเบื้องบน..
..ร่วงหล่นหยดลงตรงรักยืน..
..ฉันเปิดประตูต้อนรับ..
..เข้ามาหลบหยดน้ำที่ไหลรื้น..
..ท่ามกลางความหมองหม่นบนค่ำคืน..
..หลับเถอะนะ..เช้าค่อยตื่นตามหัวใจ..
..หากหัวใจผ่านมา..
..ฉันจะช่วยบอกนะว่าความรักอยู่ไหน..
..บอกถึงเรื่องราวความเป็นไป..
..ว่าความรักหวั่นไหวเมื่อหัวใจไม่กลับมา..
..ให้รู้ว่าความรักเสียใจ..
..ปวดร้าวเพียงใดกับการตามหา..
..จะเรียกว่ารักได้อย่างไร..ถ้าหากขาดหัวใจให้พึ่งพา..
..หรือที่ไม่กลับมา...เป็นเพราะว่า...ลืมรักเดิม..
หน้าส่วนตัว
1209
