24 ธันวาคม 2555 16:06 น.

..ชีวิตสุดท้าย..

คมดาบนารี

..ฉันอยู่ในมุมของฉัน..
..มีเพียงความฝันแสนเหงา..
..ฉันอยู่ในโลกสีเทา..
..มีเพียงแสงดาวส่องทาง..

..ฉันเห็นเลือดเต็มพื้นดิน..
..ฉันสิ้นสิ่งใดไปบ้าง..
..ฉันมีความหวังเลือนราง..
..วิญญาณเคว้งคว้างติดตา..

..พ่อกอดฉันก่อนล้มลง..
..กระสุนตรงพิพากษา..
..ทะลุทิ่มแทงกายา..
..แม่จ๋าและน้องก็ตาย..

..ฉันวิ่งหนีทั้งน้ำตา..
..มัจจุราชตามล่าโหดร้าย..
..นรกคงอยู่ไม่ไกล..
..พวกมันไม่ไว้ชีวา..

..ฉันคุกเข่าอย่างหวาดกลัว..
..เจ็บปวด มืดมัว อ่อนล้า..
..ครอบครัวสูญไปกับตา..
..โลกบ้าไปแล้วหรือไร..

..เสียงปืนแสนอำมหิต..
..ฉันคือชีวิตสุดท้าย..
..รอบตัวฉันคือความตาย..
..โลกฉันอยู่ในสงคราม..

........................................................................

*บทนี้เคยแต่งไว้ในชื่อเดิม RoCKiiEz
โดยครั้งนั้น ชื่อบทกลอนคือ Last life in the war
ขออนุญาตนำมาลงอีกครั้ง 
ในนามปากกาที่่ใช้ในปัจจุบันค่ะ

**หายไปนานเลย 
คิดถึงพี่ ๆ น้อง ๆ ที่นี่มาก ๆ เลยค่าาา ^^				
17 มกราคม 2555 09:24 น.

ตื่น-ฝัน-วัน-คืน

คมดาบนารี

..เธอจะเก็บภาพฟ้าไปนอนฝัน
หรือจะกอดดวงจันทร์ในคืนไหน
จงเวียนว่ายในภาพเพ้อของเธอไป
แต่อย่าลืมฟื้นดวงใจ..เมื่อลืมตา..
 
..บนความจริง..ที่ขวากหนามทิ่มตำเท้า
เจ็บหรือเปล่า..พักก่อน ยามอ่อนล้า
แม้กี่กาล ร้อน-หนาว ผ่านเข้ามา
จงสู้ดั่งตะวันจ้าบนฟ้าไกล..
 
..เธอไม่อาจหลับฝันทั้งวันคืน
มนุษย์ย่อมต้องตื่น..เพื่อเริ่มใหม่
ปล่อยชะตา ลิขิตฟ้า ให้เป็นไป
ขอเพียงเธอรักษาใจให้อดทน..
 
..อุปสรรคจะสร้างเธอให้เติบโต
อาจมีบ้างที่ทรุด-โซ กลางแดดฝน
จงเชื่อมั่นพลังใจในกายตน
เธอจะพ้นผ่านคืนวันอันยากเย็น..
 
( 01.40 น. 11 มกราคม 2555)				
17 เมษายน 2554 13:49 น.

อย่าหวังดี

คมดาบนารี

..เธอจะลองมาเป็นฉันบ้างไหม
ฉันที่ช้ำและเสียใจในวันนี้
ขอโทษเหรอ .. เหมือนเธอช่างแสนดี
อยากปลอบใจที่ไร้สีและซีดจาง..

..เธอทดแทนเท่าไหร่ก็ไม่พอ
ถ้าฉันขอให้เธอต้องเจ็บบ้าง
ทุกข์ระทมเศร้าช้ำในท่ามกลาง
หุบเหวแห่งความอ้างว้างอันห่างไกล..

..อย่าหวังดี..ถ้าเท้าจะก้าวเดิน
จงปล่อยฉันให้เผชิญความหวั่นไหว
ยอมเสียใจครั้งเดียว แม้เปลี่ยวดาย
คงดีกว่า หลงเชื่อในคำปลอบลวง..				
25 กันยายน 2553 00:03 น.

..ณ จันทร์ร้าง..

คมดาบนารี

ขอซุกกายใต้เงาพระจันทร์ร้าง

หวังลบลืมฝันคว้างข้างขอบฟ้า

ไม่อยากให้แม้แต่ใครเห็นน้ำตา

จะแอบซ่อนความปวดปร่าใต้ราตรี


หวังบรรเทาเรื่องเศร้าอันเขลาขลาด

ที่ความช้ำซัดสาดในชาตินี้

ปีนขอบโค้งบนดวงจันทร์อันระวี

น้ำตารินดั่งนทีโถมทำลาย


ปล่อยให้เท้าเปล่าไร้ไม่ติดพื้น

แม้สองขาจะทนฝืนยืนขึ้นไหว

แต่ใจเดียวที่ร้าวล้าเกินกว่าใคร

ไร้ประโยชน์จะสั่งกายให้หยัดยืน


โบกมือลาจันทร์จ๋าบนฟ้ากว้าง

ไม่อาจจบการเดินทางเป็นอย่างอื่น

ขอคืนร่างสู่แผ่นดินถิ่นเคยยืน

ลมหายใจจะหยิบยื่นคืนนภา


เถ้าธุลีคงมีค่าขึ้นมาบ้าง

ฉันยังอยู่..ณ จันทร์ร้าง..ข้างขอบฟ้า

เพียงแต่ทิ้งทุกรอยช้ำและน้ำตา

ขอหลับไหลในนิทราตลอดกาล..


(คืนวันที่ 23 กันยา..2553)				
14 สิงหาคม 2553 19:12 น.

..หยาดฝนบนค่ำคืน..

คมดาบนารี

..ฝนพรำในคืนเหงา..

..เธอมีเขาและทิ้งฉัน..

..เคว้งคว้างสุดทางตัน..

..เคยก่อฝันกลับดับสูญ..

 
..วงกตบนทางใจ..

..วกวนได้โดยสมบูรณ์..

..โศกาและอาดูร..

..ทวีคูณทุกนาที..
 

..ฝนพรำในคืนร้าง..

..ฉันอ้างว้างอยู่ทางนี้..

..ที่รัก..เคยภักดี..

..ไยหลีกลี้และลาไกล..

 
..หยดน้ำจากดวงตา..

..มีค่ากว่านทีใด..

..รกทึบกว่าพงไพร..

..นั่นคือใจที่ซ่อนกล..

 
..กี่ฝนบนคืนร้าว..

..เธอมีเขาทุกแห่งหน..

..เพียงฉันที่ทุกข์ทน..

..จมหยาดฝนธารน้ำตา..				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคมดาบนารี
Lovings  คมดาบนารี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคมดาบนารี
Lovings  คมดาบนารี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคมดาบนารี
Lovings  คมดาบนารี เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคมดาบนารี