19 มิถุนายน 2545 22:05 น.
คม คด
สมัยหนึ่งช้านานนับมิได้...................ยังมีชายหนุ่มน้อยด้อยกว่าเขา
เพราะไม่มีเงินทองเหมือนเช่นเรา.............เขาอับเฉาชาติตระกูลเพราะมูลกรรม
แล้ววันหนึ่งจีงตรงไปสมัคร.................ที่บ้านพักเศรษฐีมีธรรมล้ำ
เขามาเป็นข้าทาสงานต้องทำ...................งานต้องนำทำขยันเช้าค่ำไป
===========================================================
แล้ววันหนึ่งได้เดินทางไปกับนาย.................เห็นหนูตายตัวริมทางพลางเน่าเหม็น
นายก็ชี้แล้วกล่าวออกมาเป็น.................หนูที่เห็นใครเก็บไปใช้ได้คุณ
ชายดังกล่าวได้ยินก็คิดได้..............จึงไม่อายเก็บซากหนูดูเหมือนเขลา
นำไปขายให้กับคนเลี้ยงไม้เงา.................ได้เงินเท่าห้าบาทขาดกำไร
========================================================
เมื่อได้เงินจึงเข้าไปในตลาด...................เงินห้าบาทเอาไปซื้อเข้าเปลือกไว้
เจ้าของร้านให้หนึ่งกำนำได้ไป.................ข้าวที่ได้เอาไปให้เพื่อนทำนา
หลายเดือนผ่านถึงฤดูที่ขายข้าว................เพื่อนดังกล่าวได้เงินมาพาสุขสม
เงินที่ได้จึงมาแบ่งให้หนุ่มชม....................เพื่อนไม่อมแบ่งมาห้าร้อยเลย
ชายหนุ่มจึงยินดีที่มีทรัพย์.....................เอามาปรับซื้อไม้หอมมาออมไว้
แกะสลักให้แปลกวิจิตรไป...................แล้วไปขายเหล่าคนรวยแลกเงินตรา
จากการขายไม้สลักมากกลิ่นหอม.................ได้เงินทองมาห้าพันนั้นหนักหนา
เงินทีได้ไปซื้อผ้าผื่นไหมมา...................ตัดเย็บพาเป็นเสื้อผ้าน่าดูชม
อาภรณ์นั้นเอาไปให้ร้านขายเสื้อ...................น่าเหลือเชื่อได้เงินมาห้าหมื่นผลัน
พ่อหนุ่มน้อยได้เงินมาหน้าชื่นพลัน..............เงินมากนั้นไม่เคยได้หลายหมื่นชม
ระหว่างทางกลับไปบ้านท่านเศรษฐี.................โชคไม่ดีเจอคนป่วยด้วยงูพิษ
จึงพาไปรักษาด้วยไมตรีจิต.....................รักษาพิษให้พ้นตายได้ชีวี
เมื่อรักษาพ้นตายคลายฉุกเฉิน..................แหมเหลือเกินค่ารักษาห้าหมื่นนี่
พ่อหนุ่มน้อยคิดหนักทำไงดี............................เงินนั้นมีจะต้องจ่ายไม่รู้ใคร
ถึงตรงนี้จะเว้นไว้ให้ท่านคิด......................ซึ่งถูกผิดไม่มีไร้เงื่อนไข
อีกสามวันมาเขียนต่อในทันใด......................ทำอย่างไรถ้าเป็นท่านนั้นจงดี
3 มิถุนายน 2545 23:18 น.
คม คด
ได้เจอผู้มีวาทะเป็นเอก
สามารถเสกอักษรกลอนภาษา
กล่าวธรรมะยิ่งใหญ่หลายบทมา
นามว่าบุษราคัมล้ำปัญญา
===============================
ยี่สิบชุดผลงานตระการลั่น
อ่านสุขสันต์หทัยไร้มัวหมอง
และดีใจได้เป็นเพื่อนในเรื่อนกลอน
เธอนั้นสอนธรรมผ่านร้อยกรอง
==========================
เธอนั้นกล่าวคำคมมากล้นนัก
เธอประจักษ์หลักธรรมลึกล้ำหนา
ขอยอมรักนับถือในปัญญา
นามปากกามีว่าอังโกะจัง
==============================
3 มิถุนายน 2545 21:17 น.
คม คด
คนจนมักรน..........อวดโก้
คนโง่มักโอ่............ฉลาด
คนขลาดมีมาด.......อวดเก่ง
ตนเองมีปมด้อย......มากน้อย รู้ทัน
1 มิถุนายน 2545 23:36 น.
คม คด
ครั้งหนึ่งมีหนุ่มน้อยแสนอาภัพ
ประสบรักกับดอกฟ้าน่าหลงไหล
พ่อหนุ่มน้อยไม่อาจก้าวขึ้นไป
ยืนข้างกายสาวงามตามต้องการ
ไม่เพียงแต่ฐานะที่แตกต่าง
หน้าตาบ้างก็ไม่เข้าลำเนาขัน
ทั้งสามารถก็ไม่อาจเทียบเทียมกัน
เขาคนนั้นช้างอับเฉาเบาปัญญา
อันฝ่ายหญิงนั้นเล่าก็สูงศักดิ์
อีกทั้งหนักความรู้ชูรังสรรค์
แลปัญญาสามารถพัลวัน
ความดีนั้นกล่าวไม่หมดทดมากจริง
พ่อหนุ่มน้อยก็คิดอาจบังอาจเอื้อม
เขาต้องเฟื่องวิชาสามัญผลัน
จึงรีบเรียนให้ก้าวหน้าทุกวี่วัน
เพราะเฝ้าฝันคว้าดอกฟ้ามาชื่นชม
แต่ความต่างนั้นเล่ามหันนัก
ใครเล่าจักฝ่าฟันดันให้ถึง
พ่อหนุ่มน้อยกำลังหมดจึงคนึง
คว้าไม่ถึงก็ควรหลบสงบใจ
แต่ก็ด้วยความรักที่หนักอก
หนุ่มรันทดความดีที่มีไม่
จึงเข้าป่าแล้วเร่งบำเพ็ญใจ
หวังจะได้พัฒนาหาความดี
หน้าส่วนตัว
1680
