26 พฤษภาคม 2546 12:30 น.
คม คด
แร็กนาร็อกแล็กนรกอกสนั่น
เล่นจนมันเช้าจนค่ำนำหน้าเขา
เก็บเลเวลจนเก่งเฮงไม่เบา
โอ้ตัวเรานี้หนาบ้าแต่เกมส์
จากโนวิสไล่แทงแต่หนอนเขียว
มีดเล่มเดียวคือศาตราพาจนสูง
ดั่งกับเด็กมีดินสอคอยชักจูง
เรียนจนสูงก็ด้วยความพยายาม
พอต่อมาเป็นโจรฟันกับผี
แสนจะดีไฮดิ้งได้ไร้ผิดหวัง
ตัวโหดมาสู้ไม่ไหวเกินกำลัง
ไม่ต้องยั้งกดF3ลงใต้ดิน
ดังกับเด็กวัยรุ่นที่ครุ่นคิด
รู้ถูกผิดใจความตามประสา
แต่ไม่อาจสู้ศึกได้จึงต้องมา
คอยพึ่งพาพ่อแม่แน่แท้จริง
ถึงที่สุดได้เป็นแอสซาซินม่วง
แสนจะง่วงเหนื่อยล้านัยตาฉัน
นอนซักพักตื่นมาค่อยว่ากัน
ยังไงฉันก็ได้เป็นจ๊อบสองเทียว
หลังจากได้เป็นแอสก็ฮึกเหิม
ลุยสะเทินน้ำบกตกทุกหน
ไม่เกรงกลัวมอนเตอร์ทุกตัวตน
ใส่พิษจนF1พังคลั่งเต็มที
ดังกับคนที่ผานโลกมามาก
จึงได้อาจฮึกเหิมสะเทินไหว
จนบางครั้งต้องพลาดท่าระอาใจ
ลืมนึกไปว่าคนเก่งเฮงยังมี
จนบัดนี้เลเวลเข้าสิบที่เก้า
โอ้ตัวเราเก่งหน้าพาให้เหลิง
แต่พอหันกลับมาความจริงเดิม
เราขาดเพิ่มการงานนานนาเชียว
จึงได้กลับมาพินิจชีวิตตน
โอ้สุดทนเลเวลต่ำย้ำให้หมอง
เป็นแค่เพียงโนวิสที่ลำพอง
เราทั้งผองควรกลับมาสู่ความจริง
8 กรกฎาคม 2545 22:45 น.
คม คด
เสียงบันลือเหล่าเทวาพากันเปล่ง...................แสดงเห็นความยอมรับนับศักดิ์ศรี
เสียงได้ดังถึงพรหมโลกในทันที......................จึงรู้ทั่วทั้งตรีภพประจบแดน
ทันใดนั้นโลกธาตุสะท้านไหว........................ดังลั่นไปอีกทั้งแสงสว่างฉาย
ล่วงรัศมีของเทวาเสียมลาย..........................แสงนั้นฉายไปทั่วหล้าหาเขตได
ลำดับนั้นพุทธองค์ทรงอุทาน........................โกณฑัณญาณได้รู้ธรรมแล้วหนอ
จึงเป็นเหตุให้นามท่านขึ้นมีพอ.....................ในนามขออัญญาโกณฑัญญา
........................................ธมฺมจักฺกัปฺปวัตฺตนสุถํ นิฐิตํ.....................................
8 กรกฎาคม 2545 22:16 น.
คม คด
เมื่อสิ่นตรัสคำสอนธรรมจักร......................เทวาทักความยินดีปรีดาขัย
เหล่าภุมมาเทวายังเสียงให้........................บันลือไปทั่วทั้งไตรโลกภูมิ
นั่นและจักรคือธรรมอันล้ำจิต......................บ่มีคิดมีจักรใดสู้ไม่เหมือน
พุทธองค์ทรงเป็นไปใช่ขอยืม.....................ที่ป่าตื่นอิสิปตนาคาทายวัน
เหล่าจาตุมหาราชาชน....................ได้ยินคนภมุพาพามีเสียง
ก็บันลือต่อไปให้ทัดเทียม......................พามีเสียงจนถึงฝั่งดาวดึง
ครั้นเหล่าทวยเทพดาวดึงชน....................ได้ยินคนจตุมาพามีเสียง
ก็บันลือต่อไปให้ทัดเทียม...................พามีเสียงจนถึงฝั่งซึ่งยามา
ครั้นเหล่าทวยเทพตุสิตาชน..................ได้ยินคนยามาพามีสียง
ก็บันลือต่อไปให้ทัดเทียม....................พามีเสียงถึงปรนิมวสวัตดี
ครั้นปรนิมวสวัตดีชน.......................ได้ยินคนดุสิตคิดมีเสียง
ก็บันลือต่อไปให้ทัดเทียม......................พามีเสียงถึงพรหมโลกา
ว่านั่นแลจักรคือธรรมอันล้ำจิต...............บ่มีคิดผู้ใดสู้ไม่เหมือน
พุทธองค์ทรงเป็นไปใช่ขอยืม....................ที่ป่าตื่นอิสิปตนาคาทายวัน
8 กรกฎาคม 2545 21:40 น.
คม คด
ดูก่อนปัญจวัคคีพราหมทั้งห้า....................ทุกข์นี้หนาเป็นความจริงไร้เสมือน
ควรกำหนดให้รู้อย่าบิดเบือน......................ให้เป็นเหมือนตถาคตจดในใจ
ดูก่อนปัญนวัคคีพราหมทั้งห้า...................สมุทัยหนาความจริงไร้เสมือน
ควรกำหนดให้รู้อย่าบิดเบือน.....................ให้เป็นเหมือนตถาคตจดในใจ
ดูก่อนปัญจวัคคีพราหมทั้งห้า....................นิโรธหนาความจริงไร้เสมือน
ควรกำหนดให้รู้อย่าบิดเบือน....................ให้เป็นเหมือนตถาคดจดในใจ
ดูก่อนปัญจวัคคีพราหมทั้งห้า...................มรรคนี้หนาเป็นความจริงไร้เสมือน
ควรกำหนดให้รู้อย่าบิดเบือน.....................ให้เป็นเหมือนตถาคตจดในใจ
ดูก่อนปัญจวัคคีพราหมทั้งห้า...................อันปัญญาญาณเป็นอยู่รู้ไฉน
อริยสัจสี่มีสามรอบเป็นอย่างไร...............รวมแล้วได้สิบสองควรลองทำ
ดูก่อนปัญจวัคคีพราหมทั้งห้า................เรานั้นหนาประกาศตนอย่าสงสัย
เป็นพุทธเจ้าตรัสรู้ชอบทุกสิ่งไป.................ความรู้ใดยิ่งใหญ่กว่าย่อมไม่มี
แม้เทวามารพรหมในหมู่สัตว์.................อีกทั้งจัดเหล่าพราหมมาดูศรี
รวมมนุษย์เหล่าเทพทั่วทั่งตรี....................ยังไม่มีใครค้นพบประจบกัน
ปัญญาอันรู้เห็นได้เกิดแล้ว........................อีกทั้งแคล้วชาติภพจบหมดผลัน
อีกวัฎฎะสงสารไม่ขวางกัน........................ความรู้อันประเสิรฐเลิศกว่าใคร
ปัญจวัคคีเมื่อได้ฟ้งเทศนา....................ต่างก็พายินดีปรีดาใส
แสนเพลิดเพลินธรรมกถาจับจิตใจ................ต่างกราบไว้สมเด็จภควา
ในขณะนั้นธรรมจักษุได้บังเกิด.......................แจ่มบรรเจิดแต่ท่านโกณทัญญา
ท่านได้ว่ารู้ทุกสิ่งอนิจจา........................เกิดขึ้นมาต้องดับไปนัยเป็นจริง
8 กรกฎาคม 2545 21:36 น.
คม คด
อันตัวเรา(พระอานนท์)ได้สดับรับฟังว่า................ครั้งหนึ่งคราพุทธองค์ได้ทรงไข
ณ ที่ป่าอิสิปนมฤคทัย.............................แถลงไขต่อปัญจาวัคคีพราหมณ์
หนึ่งงดการเบียดเบียนซึ่งสังขาร.......................อีกทั้งการเสพกามนั้นบ่อสม
ขึ้นชื่อว่าสมณาไม่ควรชม..........................สองนี้ข่มไว้ให้มั่นในสันดาน
จงดูก่อนพ่อพราหมณ์นามว่าห้า.................ที่ดีกว่าสองทางนั้นเรียกขาน
มัชฌิมาทางเดินอันสายกลาง....................ไม่เข้าข้างสองอย่างนั้นในทันที
ทั้งสามนี้ตถาคตได้ค้นพบ..........ได้ประสบด้วยปัญญาแลญาณยิ่ง
ทำดวงตาทำปัญญาเพิ่มความจริง.............เพื่อถึงสิ่งความดับจับในใจ
ดูก่อนท่านภิกษุผู้ทรงศีล...............อันความจริงมัชฌิมาเป็นไฉน
อันทางนี้มีทั้งหมดแปดทางไป................เป็นเครื่องใช้เผากิเลสเศษสันดาน
หนึ่งคือความคิดเห็นที่ถูกต้อง...............และที่สองริเริ่มดีมีให้เห็น
อีกที่สามพูดให้ดีไม่ลำเค็ญ......................สี่นั้นเป็นการทำงานที่มีธรรม
ห้าต้องมีอาชีพสุจริต.......................หกต้องไม่คิดมีขี้เกียจฉัน
เจ็ตต้องมีระลึกชอบตอบชีว้น...................แปดนั้นตั้งจิตชอบขอบดวงใจ
ดูก่อนท่านภิกษุผู้ทรงศึล............แปดนี้จริงทางเดินที่สดใส
เรานั้นรู้ด้วยปัญญาอันกว้างไกล...............รู้ด้วยใจและญาณในการทำ
หน้าส่วนตัว
1586
