27 มกราคม 2548 14:21 น.
คนไร้ถิ่น
นี่มีเรื่องอะไรอีกเหรอ....เนี่ย เธอชักกังวลใจ อ๊ะ ! นั่น
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"แหมรีบอาบน้ำชำระล้างเชียวนะ" นั่นคือคำพูดที่เพื่อนเธอทักเมื่อเจอหน้า ...แม้แต่เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ...ยังไม่เชื่อใจเธอ ...แน่ล่ะสิเธอเล่นหายไปทั้งคืน
"เฮ้ย...นี่...." เธออึ้งกับคำพูดของเพื่อนแทบพูดไม่ออก "แล้วนี่ไปทำเรื่องอะไรไว้....บอกมาสิ" เธอถามด้วยความกังวล
" ไม่เอา...แกต้องฆ่าพวกชั้นแน่...ต้องสัญญานะว่าจะไม่โกรธ"
"เออๆ..เฮ้ยมีอะไร..." เธอชักเริ่มสบสน
"เนี่ย...รู้มั้ยถ้าแกยังไม่กลับมา พวกชั้นว่าจะไปดูตามโรงพยาบาล แล้วก็แจ้งคนหาย" เพื่อนเธอตอบด้วยท่าทีกึ่งๆ จะร้องไห้ มันทำให้เธอรู้สึกผิดที่เธอไม่รับโทรศัพท์เพื่อนตลอดทั้งคืน
"เฮ้ย...ขนาดนั้นเชียว...ขอบใจนะที่เป็นห่วง ชั้นไม่โกรธหรอก"
"มันไม่แค่นั้นน่ะสิ...." เพื่อนเธอสองคนตอบแล้วมองหน้ากัน "แกบอกมันสิ..."
เพื่อนอีกคนของเธอจึงตอบกลับ "ไม่เอาแกนั่นแหละ"
"เฮ้ยมีไร...พูดมาเร็วสิ" ตอนนี้ในหัวเธอมันแทบคิดอะไรไม่ออก
" คือว่า..........."
7 มกราคม 2548 14:27 น.
คนไร้ถิ่น
...เสียงมือถือดังขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เธอกลับเข้ามาในห้อง...
"นั่น...มาแล้วรีบรับสิว่ะ" เพื่อนของเธอยุให้เธอรีบรับโทรศัพท์
"ใครอ่ะ..." เธอทำท่างงๆ แล้วเดินไปรับ จะเชื่อมั้ยล่ะว่าชื่อที่ขึ้นอยู่บนจอมือถือมันเป็นชื่อเขา...นี่เขาโทรหาเธอเหรอ...ในรอบกี่เดือนแล้วนะ นี่มันนานจนเธอจำไม่ได้แล้วนี่...เขามีเรื่องอะไรล่ะ
เธอควบคุมอารมณ์อยู่นานกว่าจะยอมรับโทรศัพท์...นี่เธอจะดีใจทำไมเนี่ย
"กินข้าวหรือยัง" เสียงผู้ชายถามเธอจากอีกปลายสาย
"นั่นใครอ่ะ" เธอถามเพราะคิดว่าอาจจะเพียงแค่เพื่อนเขาโทรมาแกล้ง
"นั่น...เหรอ" เธอถามว่านั่นใช่เขาหรือปล่าว แล้วคำตอบที่ได้ก็คือเสียงหัวเราะจากปลายสาย
"แล้วตกลงกินข้าวหรือยัง...จะกินมั้ย" ตอนนี้เธอรู้แน่นอนแล้วว่าต้องเป็นเขาจึงตอบตกลงที่จะออกไปกินข้าวกับเขา...เฮ้อ...ทำไมเธอช่างลืมอะไรง่ายดายอย่างนี้นะ...ลืมแล้วหรือไงว่าเขาทำอะไรไว้กับเธอ +_+^^
เธอรู้อย่างเดียวว่า ไม่ว่าใครจะคิดยังไงกับเรื่องระหว่างเขาและเธอ วันนี้เธอขอทำตามหัวใจเธอเองสักครั้งเถอะ...มันยากนะที่จะลืมในเมื่อเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอรัก...มันก็เหมือนกับการที่เราวิ่งไปจนเหนื่อย...ใช้เวลานานเหมือนกันนะกว่าจะหายเหนื่อย
"ทำไมวันนี้มาได้ล่ะ...เค้าไม่อยู่เหรอ" เธอตั้งคำถามประชดเขาทันทีที่เจอหน้าเขา
"ฮึๆ.." เขาหัวเราะแล้วพยักหน้า...เขามักจะทำอย่างนี้ประจำ...หัวเราะ...ก็คือ...ใช่...
"เป็นไงย้ายไปอยู่หอนอก" เธอถามเขาทั้งที่เธอรู้ดีว่าเขาย้ายไปอยู่ที่ไหน
"ก็เช่าอยู่กับเพื่อน แต่เราไม่ได้ไปอยู่หรอก..." เขาพูดต่อไปด้วยท่าทางเฉยๆ "แค่เช่าไว้บังหน้าพ่อกับแม่...ตอนนี้เราไปอยู่กับน้องเค้า"....T_T^^ คำตอบนี้มันทำให้เธออึ้ง...เขาพูดออกมาได้หน้าตาเฉย...เธอก็เฉย...แต่ข้างในน่ะมันเจ็บแทบตาย...=_=
เขาชวนเธอไปที่หอเขา...แล้วเธอก็ต้องอึ้งอีกครั้งเมื่อเขาพาเธอไปที่หอที่เขาอยู่กับแฟน...นี่เขากล้าทำอย่างนี้ได้ยังไง ไม่คิดเหรอว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร...แล้วเธอล่ะ...ไหนๆก็มาแล้วนี่...ยังไงก็ไม่ยอมให้เขาเห็นว่าเธออ่อนแอ...ขี้แพ้เด็ดขาด...คืนนั้นเขาไม่ยอมไปส่งเธอ
"อยู่เป็นเพื่อนหน่อย กลัวผี"
"กลัวผีเนี่ยนะ" เธอตอกกลับ....
"โอ้ย..ก็ไม่เคยเจอของจริงไม่รรู้หรอก"...เออใช่ เขาเคยเจอเมื่อตอนรับน้องนี่
คืนนั้นเธอยอมอยู่กับเขา...ในใจก็กลัวว่าเขาจะคิดทำอะไรหรือปล่าว....
"หนาวมั้ย..." เขาถาม
"ไม่นี่" เธอตอบทันที
"หนาวหน่อยเถอะ...จะได้กอด" เขาถามเธอ...แล้วก็กอดเธอ...เธอให้เขากอด เพราะอะไร...ก็เพราะเธอรู้ตัวเองดีว่าเธอยังมีเขาอยู่เต็มหัวใจ...แต่มันไม่แค่นั้นน่ะสิ...เมื่อเขาพยายามจะจูบเธอ...ไม่หรอก...เธอรู้ดีว่าเธอควรทำอย่างไร...เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะทำอะไรไปมากกว่าการได้อยู่กับเขาเท่านั้น...เธอไม่ต้องการที่จะเอาตัวเองไปผูกมัดกับเขา...เพราะเธอรู้ดีว่านั่นเท่ากับเป็นการฆ่าตัวตาย...แล้วนี่มันเป็นที่ของเขากับแฟน...เรื่องอะไรเธอจะทำอะไรที่ดูถูกตัวเองอย่างนั้น
เธออยู่กับเขาจนเช้า...ยังไงก็ต้องขอบใจเขาที่ไม่บังคับเธอ...และยังพอมีความคิดอยู่บ้าง เธอบอกให้เขากลับไปส่งที่หอ...แต่เขาก็ยังอ้อยอิ่งอยู่จน 5 โมงเช้าถึงยอมไปส่ง...18 สายไม่ได้รับ...เธอมองไปที่มือถือของเธอ...เพื่อนของเธอคงโทรหาเธอทั้งคืน
"เฮ้ยอยู่ไหนว่ะ" เธอโทรหาเพื่อนเธอทันทีที่กลับถึงห้อง
"นี่แก...ไปอยู่ไหนมา รู้มั้ยว่าพวกชั้นตามหากันขนาดไหน" เพื่อนของเธอตวาดกลับมา..."นี่เดียวชั้นจะกลับไปจัดการกับแก...เตรียมตัวไว้เลย"
"เฮ้ย...นี่ชั้นถามหน่อยแกเชื่อใจเพื่อนแกหรือปล่าว" เธอถาม
"เออๆ...ชั้นเชื่อ...แล้วนี่รู้หรือปล่าวพวกชั้นทำอะไรลงไป...แกอย่าโกรธนะ..." เพื่อนของเธอถามอย่างกล้าๆกลัวๆว่าเธอจะโกรธ
"เฮ้ยเรื่องอะไรว่ะ..." เธอชักเริ่มใจไม่ดี
"เออเดียวกลับไปจะบอก" ...เพื่อนเธอทิ้งท้ายแล้ววางสายไป....
มีเรื่องอะไรอีกเนี่ย...เพื่อนเธอไปทำอะไรไว้...โปรดติดตามตอนต่อไป
6 มกราคม 2548 22:13 น.
คนไร้ถิ่น
ระยะหลังนี้เธอใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนตลอด...ทำตัวไร้สาระไปวันๆจนบางทีก็คิดว่าเวลาที่มีมันช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว
กับผู้ชายคนใหม่ที่เข้ามาจีบเธอ...แต่เธอก็ให้ได้เพียงแค่ความเป็นเพื่อน...เย็นวันหนึ่งเธอเบื่อกับการนั่งจับเจ่าอยู่ห้อง
จึงลงไปหาอะไรกินโดยทิ้งโทรศัพท์ไว้บนห้องเพราะเบื่อที่จะรับสาย...เมื่อเธอกลับขึ้นมาถึงห้อง...
"เฮ้ย...แกต้องดีใจแน่ๆ"เพื่อนสองคนของเธอเปิดประตูออกมารับเธอด้วยอาการตื่นเต้นสุดๆ
"อะไรอ่ะ >
หน้าส่วนตัว
816
