2 ตุลาคม 2548 21:01 น.
คนไร้ถิ่น
เธอมองเขาอยู่ห่าง ขณะที่เขานั่งอยู่กับเพื่อนของเขา แล้วเธอก็เห็นเขาลุกขึ้นโบกโทรศัพท์มือถือมาทางเธอ...แต่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการนั่งดูเขา เท่านั้นเองแล้วเธอก็พาเพื่อนที่เพิ่งมาไปเที่ยวจนดึกจึงกลับเข้าหอ....เที่ยงคืน....เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น....เพื่อนของเขานั่นเอง เพื่อนของเขาคงรู้อยู่แก่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น
มีความสุขเน๊อะ เพื่อนเขาเอ่ยทัก
อืม ก็ธรรมดา @_@ เธอตอบทั้งที่รู้อยู่ว่าเพื่อนเขาหมายถึงเรื่องอะไร
จริงเหรอ...
อือ ทำไมมีอะไรก็พูดมาเล้ย
ก็ป่าว...มีความสุขมั้ยมีคนเมาไปหาอ่ะ
โอ้ย +_+ เธอพูดไม่ออก แล้วเริ่มถอนหายใจยกใหญ่ จนเพื่อนของเขาถามว่าเป็นอะไร
ก็ไม่รู้มัน....ไม่รู้เป็นไงอ่ะ เธอตอบจากใจที่ยังสับสนเหมือนอย่างที่พูด
มีความสุขอ่ะสิ...ดีใจใช่มั้ย
ไม่..มันแบบ เดี๋ยวก็มา เดี๋ยวก็ไปอ่ะ ไม่รู้สิ....แล้วเขาเลิกกับแฟนเขาจริงเหรอ
แล้วมันบอกว่าไง
ก็แล้วเลิกจริงมั้ยอ่ะ แค่ที่เพื่อนเขาถามกลับมาเธอก็พอจะเดาออกว่าคงยังไม่เลิกกัน
แล้วมันว่าไงหล่ะ...ผมก็ไม่กล้าพูดอะไรมากนะ เดี๋ยวมันจะหาว่ายุ่งเรื่องของมัน
เขาก็บอกว่าเลิกกันแล้ว
เหรอ...ก็เห็นยังธรรมดาอยู่นะ
อ้าว.... T^T เฮ้อ....เฮ้อ ทำไงเนี่ย....ทำไม....ทำไงเนี่ย
เออ...ยังไงก้ดูๆ มันไปแล้วกัน ผมก็พูดได้ไม่มากนัก เพื่อนเขาพูดกับเธอ แล้วก็มีสายซ้อนเข้ามา
เออ เนี่ยเขาโทรมาอ่ะ
งั้นเดี๋ยวผมวางนะ เผื่อมันโทรมาอีก
อือ.... TT_TT ตอนนี้เธอช่างสับสนเหลือเกิน
เขาโทรเข้ามาหาเธออีกครั้ง...ไม่สิเขาให้เธอโทรกลับ แล้วเธอก็โทร
ทำอะไรอยู่... เขาถามเธอ
อยู่หอเพิ่งกลับมา.....แล้วเธอทำอะไร
อยู่กับใคร เขามักจะใช้คำถามนี้กับเธอเสมอ
ก็อยู่กับเพื่อนสิ จะให้อยู่กับใคร เพื่อนเพิ่งมาจากต่างจังหวัด....แล้วเธอทำอะไรอยู่
กินเหล้า
เหรอ...กับเพื่อนเหรอ....เมาหรือปล่าวเนี่ย
ไม่ได้เมา....
แน่เหรอ...แล้วอยู่ที่ไหนน่ะ
อยู่ร้านเด็กมอ...จะมามั้ยล่ะ
จะดีเหรอ...มันดึกแล้วน่ะ
ดึกที่ไหน ยังไม่ดึกเลย...มาสิ
แต่เค้าไม่กินเหล้าอ่ะ
ก็ไม่ต้องกิน...มานั่งเล่นไง
ได้เหรอ....เอาเพื่อนไปด้วยได้มั้ย
อือ...เอาเจ้อ้อมาด้วยนะ ไอ้อ้นมันก็อยู่นี่
ได้ๆ งั้นเดี๋ยวไปนะ
ครับ แล้วเจอกัน...
เธอวางสายจากเขา แล้วก็ชวนเพื่อนเธอไปด้วยกัน เพื่อนเธอตอบตกลง ขาเนี้ยชอบอยู่แล้ว เธอโทรไปชวนไอ้อ้ออีกราย......... เฮ้ยอ้อ น้องอ้นก็อยู่นะเว่ย ไปเหอะ
เออๆ ไปก็ไป
แล้วเธอก็ไปหาเขาที่ร้านเหล้าซึ่งอยู่หน้าหอที่เพื่อนของเขาเช่าอยู่ เพื่อนๆ ของเขาคงจะแปลกใจที่เห็นเธอไปนั่งกับเขา ก็แน่หล่ะใครจะคิดหล่ะว่าเขาจะกล้ากลับมาหาเธอ แล้วเธอจะยังคบกับเขาอยู่ในเมื่อเขาเลือกที่จะคบกับเด็กผู้หญิงในคณะของเขาเป็นแฟน
เพื่อนเขารินเบียร์ให้เธอ....แต่เธอก็ดื่มไม่มากเพราะปกติเธอก็ไม่กินเหล้ากินเบียร์อยู่แล้ว จะว่าไปมันก็เป็นครั้งแรกที่เธอดื่มเบียร์....ไม่รู้เพราะอะไร...เพราะเธอต้องการให้เขาเห็นว่าเธอสามารถเข้ากับเขาและเพื่อนของเขาได้งั้นเหรอ....ดูเป็นเหตุผลโง่ๆ นะ
เพื่อนของเธอทั้งสองคนนั้นคอเบียร์เลยก็ว่าได้....พอเริ่มได้ที่ ไอ้อ้อก็แซวน้องอ้นใหญ่ แล้วเพื่อนของเธอก็เริ่มป่วน
นี่นายถามอะไรหน่อย ไอ้อ้อถามเขา.... รักเพื่อนพี่มั้ย คำถามนี้ทำให้เธอทำหน้าไม่ถูกเลยเพราะเพื่อนของเขาคนที่โทรหาเธอก็นั่นอยู่ตรงนั้นด้วย แล้วเขาจะตอบว่ายังไง เธอมองหน้าเขา มันรู้สึกได้ถึงความอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้สึกว่าเขาอึ้งไปกับคำถามอยู่เหมือนกัน ก่อนที่จะตอบว่า......
ติดตาม.....
1 กันยายน 2548 16:08 น.
คนไร้ถิ่น
เธอไม่อาจนอนหลับลงได้หรอก เพราะตอนนี้คนที่เอนกายลงข้างเธอก็คือเขาอีกครั้ง
ทำไมวันนี้มาได้หล่ะ
ก็อยากมา...ทำไม มาไม่ได้เหรอ
มาได้....ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ทั้งที่จริงก็ลำบากใจกลับการกลับมาของเขา ที่ลำบากใจก็เพราะว่าไม่อยากที่จะต้องเผชิญกับการจากไปของเขาอีก ไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดอย่างนั้น
น่ารักดีนะรูปอ่ะ
น่ารัก...แล้วทำไมไม่รัก
ก็รักแล้วแหละ เขาบอกกับเธอ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอดีใจสักเท่าไรนัก อาจเพราะว่าตัวเธอเองได้สร้างกำแพงขึ้นมาระหว่างเธอกับเขา แม้กำแพงนั้นจะไม่สูงจนขนาดที่เธอจะไม่สามารถมองเห็นเขาได้ก็ตาม
เชื่อได้เหรอ เธอตอบเขาทันที
อ้าว!
แล้วแฟนหล่ะ เธอถามเขาอย่างตรงไปตรงมา เพราะเธอก็รู้ดีว่าเขาเป็นยังไง
เลิกกันแล้ว เขาตอบ
จริงอ่ะ เธอถามโดยทันที ทั้งที่ใจก็ยังก้ำกึ่งอยู่กับความดีใจและไม่แน่ใจ
อือ...ก็จริงสิ ไม่งั้นจะมาหาได้เหรอ ใช่ไม่งั้นเค้าจะมาหาเธอได้อย่างนั้นเหรอ แต่นี่เพิ่งเปิดเทอมนี่ บางทีคนของเขาอาจยังไม่กลับมาก็ได้
แล้วทำไมถึงเลิกล่ะ
เขาเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะตอบคำถามเธอ
ก็น้องเค้าอยากอยู่กับเพื่อน แต่มองดูสีหน้ากับการตอบคำถามของเขา มันไม่ได้ทำให้เธอเชื่อเลยว่าเขาเลิกกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ แต่ช่างเหอะยังไงเขาก็อยู่ตรงนี้แล้ว แล้วเธอก็ไม่อาจจะโกหกความรู้สึกของตัวเองได้
เหงาเหรอ เขาถามเธอ เธอได้แต่หัวเราะในใจกับตัวเอง แล้วเขาก็คว้าเธอเข้ามาแนบกาย มือใหญ่ๆ บรรจงปัดผมที่ตกมาปกบนใบหน้าของเธอ ก่อนที่จะบรรจงหอมแก้มเธอ เธอรู้สึกได้ถึงริมฝีปากอุ่นๆ ที่ประทับลงบนริมฝีปากของเธอ ตอนนี้ความรู้สึกที่ทั้งรัก ทั้งไม่แน่ใจมันแล่นพลุกพล่านอยู่ภายในตัวเธอไปหมดแล้ว แต่ถึงอย่างไรเธอก็ไม่ยอมให้ความอารมณ์รู้สึกเข้ามาอยู่เหนือความถูกต้องหรอก เธอหยุดเขาไว้เพียงแค่อ้อมกอด.......
ไม่มีอะไรที่มากไปกว่านั้น..
สายของวันใหม่ เธอปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมา .... แต่เขาก็ยังคงงัวเงียอยู่ เธอจึงอาบน้ำแต่งตัวก่อนที่จะออกไปกับเขา เขาพาเธอไปที่หอของเขาที่เช่าอยู่กับน้องอ้น ขวัญใจไอ้อ้อเพื่อนของเธอ และนั่นเป็นครั้งแรกที่เขาพาเธอไปหอของเขาจริงๆ ไม่ใช่ที่ๆ เขาจะอยู่กับผู้หญิงคนอื่น มันทำให้เธอก็มั่นใจที่อย่างน้อยเขาก็กล้าที่พาเธอมาเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ
เฮ้ย...เมื่อไหร่แกจะมาว่ะ ไอ้อ้อโทรหาเธอเพราะปกติวันหยุดเธอมักจะไปหา
ได้ข่าวว่าเมื่อคืนไปทำอะไรมาว่ะ เธอรู้ว่าเพื่อนเธอจะพูดอะไรกับเธอ
เออๆ....มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง นี่เมื่อไหร่จะโผล่หัวมาว่ะเนี่ย
เฮ้ย....ไปเจอใครมาเมื่อคืน....ไปทำอะไรไว้
...แกรู้เหรอ.....แกรู้ได้ไง...
ตอนนี้ชั้นอยู่กับเค้านะ
ใคร....ไอ้หน้าใหญ่ใช่มั้ย มันบอกแกใช่มั้ย....มึ้งเดียวเถอะอย่าให้กูเจอนะ
ฮ่าๆ....เออ เดี๋ยวจะเข้าไปหาละกาน...ตอนนี้รอรับเพื่อนอยู่ เพื่อนเก่าจะมาหา
เออ...แค่นี้แหละนังเลว แล้วเพื่อนเธอก็วางสายไป
หลังจากไปทานข้าวด้วยกันเขาและเธอก็กลับเข้ามาที่หออีก เธอใช้เวลาอยู่ห้องเขาเกือบทั้งวันจนเพื่อนเก่าของเธอโทรมา
ถึงแล้วนะ...มารับหน่อย
เออ เดี๋ยวออกไปรับนะ เธอวางสายจากเพื่อนก่อนจะหันไปบอกเขาซึ่งกำลังนอนดูโทรทัศน์อยู่
นี่เดี๋ยวออกไปรับเพื่อนก่อนนะ เธอนั่งจ้องเขาที่ทำท่าไม่สนใจกับคำพูดของเธอก่อนจะลุกขึ้นยืน
ไม่ให้ไป...ไม่ต้องไปหรอก เขาคว้าแขนของเธอพร้อมกับเสียงอ้อน
ไม่ได้...เพื่อนมาต้องไปรับสิ...ไปแล้วนะ
แล้วเธอก็ออกไปรับเพื่อนของเธอ พร้อมกับความรู้สึกที่ตอนนี้ไม่อาจจะอธิบายได้เลย พอตกค่ำเธอพาเพื่อนเธอกับไอ้อ้อไปดูคอนเสิร์ตที่ใน ม.เธอมองเห็นเขาที่เดินผ่านกลุ่มเธอและเพื่อนไป เธอไม่แน่ใจว่าเขาเห็นเธอหรือปล่าว แต่เธอก็ปล่อยให้เขาเดินผ่านไปโดยไม่ทักสักคำ.....ได้แต่นั่งอยู่คนละฝาก แล้วมองดูเขา ก็เท่านั้น
23 สิงหาคม 2548 15:55 น.
คนไร้ถิ่น
เธอไม่อาจนอนหลับลงได้หรอก เพราะตอนนี้คนที่เอนกายลงข้างเธอก็คือเขาอีกครั้ง
ทำไมวันนี้มาได้หล่ะ
ก็อยากมา...ทำไม มาไม่ได้เหรอ
มาได้....ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ทั้งที่จริงก็ลำบากใจกลับการกลับมาของเขา ที่ลำบากใจก็เพราะว่าไม่อยากที่จะต้องเผชิญกับการจากไปของเขาอีก ไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดอย่างนั้น
น่ารักดีนะรูปอ่ะ
น่ารัก...แล้วทำไมไม่รัก
ก็รักแล้วแหละ เขาบอกกับเธอ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอดีใจสักเท่าไรนัก อาจเพราะว่าตัวเธอเองได้สร้างกำแพงขึ้นมาระหว่างเธอกับเขา แม้กำแพงนั้นจะไม่สูงจนขนาดที่เธอจะไม่สามารถมองเห็นเขาได้ก็ตาม
เชื่อได้เหรอ เธอตอบเขาทันที
อ้าว!
แล้วแฟนหล่ะ เธอถามเขาอย่างตรงไปตรงมา เพราะเธอก็รู้ดีว่าเขาเป็นยังไง
เลิกกันแล้ว เขาตอบ
จริงอ่ะ เธอถามโดยทันที ทั้งที่ใจก็ยังก้ำกึ่งอยู่กับความดีใจและไม่แน่ใจ
อือ...ก็จริงสิ ไม่งั้นจะมาหาได้เหรอ ใช่ไม่งั้นเค้าจะมาหาเธอได้อย่างนั้นเหรอ แต่นี่เพิ่งเปิดเทอมนี่ บางทีคนของเขาอาจยังไม่กลับมาก็ได้
แล้วทำไมถึงเลิกล่ะ
เขาเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะตอบคำถามเธอ
ก็น้องเค้าอยากอยู่กับเพื่อน แต่มองดูสีหน้ากับการตอบคำถามของเขา มันไม่ได้ทำให้เธอเชื่อเลยว่าเขาเลิกกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ แต่ช่างเหอะยังไงเขาก็อยู่ตรงนี้แล้ว แล้วเธอก็ไม่อาจจะโกหกความรู้สึกของตัวเองได้
เหงาเหรอ เขาถามเธอ เธอได้แต่หัวเราะในใจกับตัวเอง แล้วเขาก็คว้าเธอเข้ามาแนบกาย มือใหญ่ๆ บรรจงปัดผมที่ตกมาปกบนใบหน้าของเธอ ก่อนที่จะบรรจงหอมแก้มเธอ เธอรู้สึกได้ถึงริมฝีปากอุ่นๆ ที่ประทับลงบนริมฝีปากของเธอ ตอนนี้ความรู้สึกที่ทั้งรัก ทั้งไม่แน่ใจมันแล่นพลุกพล่านอยู่ภายในตัวเธอไปหมดแล้ว แต่ถึงอย่างไรเธอก็ไม่ยอมให้ความอารมณ์รู้สึกเข้ามาอยู่เหนือความถูกต้องหรอก เธอหยุดเขาไว้เพียงแค่อ้อมกอด.......
ไม่มีอะไรที่มากไปกว่านั้น..
สายของวันใหม่ เธอปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมา .... แต่เขาก็ยังคงงัวเงียอยู่ เธอจึงอาบน้ำแต่งตัวก่อนที่จะออกไปกับเขา เขาพาเธอไปที่หอของเขาที่เช่าอยู่กับน้องอ้น ขวัญใจไอ้อ้อเพื่อนของเธอ และนั่นเป็นครั้งแรกที่เขาพาเธอไปหอของเขาจริงๆ ไม่ใช่ที่ๆ เขาจะอยู่กับผู้หญิงคนอื่น มันทำให้เธอก็มั่นใจที่อย่างน้อยเขาก็กล้าที่พาเธอมาเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ
เฮ้ย...เมื่อไหร่แกจะมาว่ะ ไอ้อ้อโทรหาเธอเพราะปกติวันหยุดเธอมักจะไปหา
ได้ข่าวว่าเมื่อคืนไปทำอะไรมาว่ะ เธอรู้ว่าเพื่อนเธอจะพูดอะไรกับเธอ
เออๆ....มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง นี่เมื่อไหร่จะโผล่หัวมาว่ะเนี่ย
เฮ้ย....ไปเจอใครมาเมื่อคืน....ไปทำอะไรไว้
...แกรู้เหรอ.....แกรู้ได้ไง...
ตอนนี้ชั้นอยู่กับเค้านะ
ใคร....ไอ้หน้าใหญ่ใช่มั้ย มันบอกแกใช่มั้ย....มึ้งเดียวเถอะอย่าให้กูเจอนะ
ฮ่าๆ....เออ เดี๋ยวจะเข้าไปหาละกาน...ตอนนี้รอรับเพื่อนอยู่ เพื่อนเก่าจะมาหา
เออ...แค่นี้แหละนังเลว แล้วเพื่อนเธอก็วางสายไป
หลังจากไปทานข้าวด้วยกันเขาและเธอก็กลับเข้ามาที่หออีก เธอใช้เวลาอยู่ห้องเขาเกือบทั้งวันจนเพื่อนเก่าของเธอโทรมา
ถึงแล้วนะ...มารับหน่อย
เออ เดี๋ยวออกไปรับนะ เธอวางสายจากเพื่อนก่อนจะหันไปบอกเขาซึ่งกำลังนอนดูโทรทัศน์อยู่
นี่เดี๋ยวออกไปรับเพื่อนก่อนนะ เธอนั่งจ้องเขาที่ทำท่าไม่สนใจกับคำพูดของเธอก่อนจะลุกขึ้นยืน
ไม่ให้ไป...ไม่ต้องไปหรอก เขาคว้าแขนของเธอพร้อมกับเสียงอ้อน
ไม่ได้...เพื่อนมาต้องไปรับสิ...ไปแล้วนะ
แล้วเธอก็ออกไปรับเพื่อนของเธอ พร้อมกับความรู้สึกที่ตอนนี้ไม่อาจจะอธิบายได้เลย พอตกค่ำเธอพาเพื่อนเธอกับไอ้อ้อไปดูคอนเสิร์ตที่ใน ม.เธอมองเห็นเขาที่เดินผ่านกลุ่มเธอและเพื่อนไป เธอไม่แน่ใจว่าเขาเห็นเธอหรือปล่าว แต่เธอก็ปล่อยให้เขาเดินผ่านไปโดยไม่ทักสักคำ.....ได้แต่นั่งอยู่คนละฝาก แล้วมองดูเขา ก็เท่านั้น
โปรดติดตาม.....
12 กรกฎาคม 2548 15:41 น.
คนไร้ถิ่น
หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์...เธอกลับมาที่ ม.พร้อมกับการย้ายออกมาอยู่หอใหม่ กับเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ ซึ่งเป็นหอรวม ชาย-หญิง กับดารเริ่มต้นเทอมใหม่ที่อะไรๆ อาจจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
เธอกลับมาที่ ม. ก่อนเพื่อนคนอื่นในกลุ่ม นั่นเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอทำเป็นประจำ อยู่คนเดียวเป็นประจำอยู่แล้วนี่นา...และเพื่อนของเขาก็โทรหาเธออีกเหมือนเช่นเคย....
หลังจากเธอออกไปเดินเล่นแก้เซ็ง...เธอนั่งค้นรูปเพื่อนๆ รูปตัวเอง แล้วก็รูปวาดของเขา...ออกมาติดที่โต๊ะเขียนหนังสือของเธอ....เธอชอบมองดูรูปเสมอๆ เวลาที่เธอเหนื่อยจากการทำงาน มันทำให้เธอรู้สึกดี....แล้วประมาณสี่ทุ่มเขาก็โทรหาเธอ นั่นเป็นครั้งแรกหลังจากที่เธอกลับมาที่ ม.
" ว่าไง" เธอรับสาย
"ทำอะไรอยู่เหรอ" เขาถาม
"ปล่าวก็นั่งฟังเพลงเฉยๆ"
"อยู่กับใคร"
"อยู่คนเดียว เพื่อนยังไม่กลับมาสักคนเลยอ่ะ" เธอตอบ
"เออ งั้นเดี๋ยวเข้าไปหานะ"
"อืม...." เธอรู้สึกลังเล...กับสิ่งที่เขาพูด...เขาต้องการอะไร "จะมาจริงเหรอ"
"ใช่...ทำไม ไปไม่ได้เหรอ" เขาถามกึ่งประชด
"เออๆ ถ้ามาถึงก็โทรมาละกัน จะลงไปเปิดประตูให้" แล้วเธอก็ใจอ่อนจนได้
แล้วเธอก็รอโทรศัพท์เขาจนเที่ยงคืน....เงียบ.....
"ทำไร มาถึงรึยัง" เธอโทรถามเขา.....
"ตอนนี้กินเบียร์อยู่ กับเพื่อน" นั่นคือคำตอบ
"อ้าวเหรอ....อือๆ แค่นี้แหละ" ....บ้าเอ้ย...ทำไมต้องรอด้วยว่ะ....แล้วเธอก็พยายามข่มตานอน ชินแล้วสินะกับการกระทำของเขา....ที่ไม่เคยมีอะไรแน่นอนเลยสักนิดเดียว
ตีสอง......เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"หออยู่ตรงไหน เดี๋ยวจะเข้าไป" เขาโทรหาเธอ
"อาคารหลังสระว่ายน้ำ ขับเข้ามาเลยเดี๋ยวลงไป" เธอบอกเขาแล้ววางสายไป
นี่มันอะไร คิดจะมาตอนไหนก็มา
เธอเดินขึ้นมาบนห้องพร้อมกับเขาซึ่งกลิ่นเหล้าติดตัว แต่ดูท่าทีคงไม่เมาสักเท่าไหร่....เธอไม่รู้จะพูดอะไร...เพราะเขาเคยเดินจากเธอไปแล้วนี่ ความรู้สึกนั้นมันยังอยู่...เธอสังเกตดูท่าทีเขาที่กำลังมองดูรูปวาดของตัวเองที่เขาเคยให้เธอไว้ติดอยู่ที่โต๊ะของเธอ...แต่เขาก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา...จะรู้มั้ยว่าเธอยังมีเขาอยู่....
"จะทำอะไร ก็ตามสบายนะ...หาที่นั่ง ดูหนัง.....เค้าจะนอน" เธอบอก...พลันในใจก็คิด นี่เราพูดอะไร เราอยู่กับเค้าสองคนนะ....
"ไม่ต้องนอนหรอก นอนทำไม" เขาตอบแบบกวนๆ
"ก็มันง่วงนี่...ใช่สิตัวเองน่ะ" เธอเอาแผ่นหนังให้เขาดู...แต่ไม่มีสักเรื่องที่เขาอยากดู
"ไม่...ไม่ชอบดูหนังรัก" เขาตอบพลางเปิดเพลง
เขานั่งมองดูรูปถ่ายเธอ แล้วหันมามองหน้าเธอก่อนถามว่า "นี่ใคร"
T-T "ก็เค้าน่ะสิ...จะใคร" เธอตอบ
"ทำไมน่ารักอะ...ใช่เหรอ...เหมือนดาราเลย" ......=_+ "ทำไมไม่ตัดหน้าม้า..น่ารักดี..ทรงนี้เหมือนผู้ใหญ่"
"ก็อยากเปลี่ยนบ้างนี่...ไม่รู้สิ" เธอตอบ พร้อมกับเดินไปปิดไฟ "ปิดไฟนะจะนอน"
"นอนทำไม" เขาพูดแต่ตัวเองก็เอนกายลงนอนข้างๆ เธอ......
ติดตาม...........
5 กรกฎาคม 2548 14:55 น.
คนไร้ถิ่น
หลังจากที่เขาไป.....หัวใจเธอก็ยังเหลือเพียงความว่างปล่าว กับความเงาที่ไม่เคยจาง.....แม้จะมีใครมากมายที่เข้ามา....เธอมันบ้า....บ้าที่ไม่เคยลืมเขาไป
ช่วงปิดเทอม....แม้ว่าเธอจะไม่ได้ติดต่อกับเขาเลย...แต่ก็เหมือนกับเธอได้รับรู้ความเป็นไปของเขาอยู่ตลอดเวลา....ก็เพื่อนกลุ่มเดียวกันกับเขานั่นแหละ...
เธอรู้อยู่เต็มอกว่าเพื่อนคนนี้ของเขาชอบเธอ...แต่เธอก็รู้ตัวเองเหมือนกันว่าเธอชอบใคร...เพื่อนเขาโทรมา...เธอก็ไม่รีรอที่จะรับสาย และคุยอย่างเป็นกันเอง..
เธอรักษาระยะห่างระหว่างเธอและเพื่อนเขาไว้เสมอ...เพื่อนของเขาเองก็รู้ดีว่าเธอเองก็ลืมเขาไม่ได้....แต่กระนั้นเพื่อนของเขาก็โทรมาทุกวัน
" หวัดดีเจ้...วันนี้ทำอะไรอยู่" เพื่อนเขาเรียกเธอว่าเจ้...และมักจะพูดถึงเขาเสมอทั้งที่เธอก็ไม่ได้ถาม....แต่ที่จริงเธอก็อยากรู้
เธอและเพื่อนของเขาคุยกันไปได้ทุกเรื่อง จนเธอเริ่มรู้สึกว่า เออ คนๆ นี้ ดีนะคุยด้วยแล้วสบายใจ แต่แล้ววันหนึ่ง....ก็มีเบอร์แปลกๆ โทรเข้ามา
"ใครอ่ะ....อ๋อ เธอนั่นเอง...เป็นไง เอาเบอร์ใครโทรมาเหรอ"
" ไม่รู้จริงอ่ะว่าเบอร์ใคร"
"อ้าวจะรู้ได้ไง แล้วตกลงเบอร์ใคร"
"ก็เบอร์แฟนเก่าเจ้นั่นแหละ....มันกดๆ แล้วก็ยื่นให้ ถามว่าจะโทรเบอร์นี้รึปล่าว ผมก็เออของฟรีก็โทรดิ"
"อ้าวเหรอ...เปลี่ยนเบอร์แล้วเหรอ"
"ป่าวมันใช้สองซิม"
"อืม....T_T แล้วจะบอกทำไมเนี่ย(เธอคิด)"
มันเหมือนกับว่าเพื่อนเขาคนนี้ต้องการให้เธอรู้ความเป็นไปของเขาเสียจริง
หลังจากวันนั้นไม่นาน ก่อนเปิดเทอมประมาณหนึ่งอาทิตย์....เขาก็โทรหาเธอ
นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจ......>.<
"สวัสดี..ไงทำไมโทรมาได้หล่ะ"
"ก็ป่าว....อยู่ไหน"
"อยู่ที่บ้าน แล้วเธอกลับไปที่ ม. ยัง"
"กลับมาแล้ว...เสียงเปลี่ยนไปนะ" เขาบอกกับเธอ
"เปลี่ยนไปยังไงเหรอ" เธอถาม "_"
"ก็ฟังแล้วเจ็บแปลบ" เธอได้แต่หัวเราะกับสิ่งที่เขาพูด
"แล้วทำอะไรอยู่อ่ะ" เธอถามคำถามอื่น เฉไฉไปเรื่อย
"กำลังทำใจให้ว่าง" เหอะๆ นั่นยิ่งทำให้เธอประหลาดใจ นี่เขาจะทำอะไร
เธอคุยกับเขาเหมือนกับว่าเขาไม่เคยทำอะไรให้เธอเจ็บ....นั่นเพราะหัวใจของเธอมันเปิดรับเขาอยู่เสมอ......แล้วเวลาที่ผ่านมา....มันไม่มีค่าหรือ.....มีสิ....มีมากพอที่จะทำให้เธอจดจำด้วย....ไม่ว่าจะดี.....หรือเลว
"ฟังนะมีเรื่องจะบอก" เขาพูดกับเธอทางโทรศัพท์วันนั้น
"อะไร...มีไร"
"อือ..ฟังนะ" .....เงียบ....."แค่นี้ก่อนนะ...จะวางสายแล้ว"
"อะไรเนี่ย....." >0< นึกว่าอะไรวุ้ย.............
จะเป็นไงต่อไปน้า.....................ติดตาม
หน้าส่วนตัว
1014
