25 ตุลาคม 2547 13:35 น.
คนใจเย็น
ดอกไม้ริมทาง
ดูเลือนลางและไร้ค่า
ที่มองแล้วไร้ราคา
ใครจะมาเฝ้าดูแล
แต่วันนี้กลับแปรผัน
มาดูแลกันหนักหนา
จากดอกไม้ไร้ราคา
กลับมีค่าที่น่าชม
* เปรียบเหมือนที่กาลเวลาทำให้คน ๆ นั้นดูมีเสน่ห์ขึ้น
25 ตุลาคม 2547 12:51 น.
คนใจเย็น
จากวันนั้นใจฉันนั้นเริ่มท้อ
เพียรเฝ้ารอให้เธอนั้นโทรหา
แต่เธอมียอดชายแล้วแก้วตา
ใจห่วงหาสุดเศร้าระทมใจ
แต่วันนี้ฉันก็ยังลืมไม่ได้
ที่จะลืมหัวใจอันห่วงหา
และรักนี้จะคงอยู่ทุกเวลา
คอยห่วงหาหาเธอตลอดไป
25 ตุลาคม 2547 12:43 น.
คนใจเย็น
ความรักเป็นเช่นไรช่วยบอกที
ตัวฉันนี้มิเคยพบรักแท้
มีความรักกี่ครั้งยังต้องแพ้
ความรักแท้ในโลกนี้มีจริงหรือ
7 ตุลาคม 2547 12:25 น.
คนใจเย็น
เมื่อลมหนาวพัดมายามฉันเศร้า
ยามฉันเหงาว้าเหว่ไร้ที่หมาย
อยากมีใครสักคนเคียงข้างกาย
คงจะหายคลายเศร้าถ้ามีเธอ
7 ตุลาคม 2547 12:08 น.
คนใจเย็น
รักเธอที่สุด
ถึงจะทุกข์ก็จางหาย
เพราะรักเธอมิเสื่อมคลาย
ถึงชีพวายก็มิคลายจากรักเธอ
คิดถึงเธอทุกนาที
กี่หมื่นปีมิจางหาย
จะรักเธอจนชีพวาย
มิจางหายรักตลอดไป
เพียงได้อยู่ใกล้เธอก็สุขใจ
สุดรักใคร่รักเธอมิจางหาย
สุขที่ได้เกินกว่าจะบรรบาย
รักมิคลายรักเธอนิรันดร
หน้าส่วนตัว
2379
