12 มกราคม 2545 17:31 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
วันที่เรียน วันที่รอวันที่รัก
วันที่พักรักไม่มีหายไปไหน
รักที่เกิดก็ดับกับมลาย
รักสุดท้ายที่ยืนยงคือรักตัว
2มกราคมหนึ่งปีผ่าน
น้องนงคราญไม่กลับมาหายไปไหน
ครบหนึ่งปีตามสัญญาของหัวใจ
แล้วทำไมไม่มาช่วยตอบที
อยากตามหาหัวใจแทบหยุดเต้น
ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยเธอจ๋า
เราคิดถึงแต่เธอทุกเวลา
แล้วทำไมน้องจ๋าไม่กลับมา
วันนี้ตามเรานี้ยังพบหน้า
เธอบอกว่ามาทำไมให้ใจเหงา
เธอบอกว่าเราเลิกกันมนนั้นเมา
สรุปเราผิดหวังอีกหนึ่งครา
วันนี้ดื่มเพื่อลืมเรื่องทุกอย่าง
ที่เราสร้างกับเธอนั้นเราสอง
เราขอลบเรื่องนี้ที่ใจปอง
ขอให้น้องโชคดีพี่ขอลา
........................
12 มกราคม 2545 17:16 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
10 มกราคม วันคิดหนัก
เรื่องความรักของเราไม่มีสอง
เธอมีเขามีเราตัวสำรอง
เธอมีน้องอีกคนชั่งจนใจ
เธอมาบอกมีน้องเพิ่มทำไงหนอ
เรานั้นท้อเหลือเกินมันสับสน
น้องคนนั้นเป็นใครอีกสักคน
เราสับสนเหลือให้น้องเกิดมา
น้องคนนั้นใครนะส่งมาเกิด
ใครนั้นเปิดเรื่องเศร้าของเราสอง
เรากับเธอนั้นอยู่ห่างกันเหลือครอง
แล้วมีน้องเกิดมาได้อย่างไร
ถึงอย่างไรนั้นก็รับเลี้ยง
ก็แค่เสียงเล็กเล็กจากตัวเขา
เราจะคอยดูแลตามเป้นเงา
ลูกของเขาเราเลี้ยงได้ใช่จริงๆ
..............................................
10 มกราคม 2545 22:19 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
จากวันนั้นถึงวันนี้กี่ปีแล้ว
ยัยน้องรับแล้วไม่ตอบมาสักหน
หรือว่าเธอมีใครนั้นอีกคน
เธอเลิกสนเลิกคิดถึงเลิกห่วงยัย
คิดถึงเธอคิดถึงคิดถึงมาก
เธอนั้นเคยรับปากว่าห่วงหา
แต่วันนี้ไม่มีแม้แก้วตา
สุขเถิดหนาถ้าเธอไปห่างไกลเรา
ถ้าตัวเธอมีเขานั้นมีสุข
ถ้าเธอทุกข์เมื่อมีเราขอโทษหนา
ถ้าเธอไปขอโชคดีวันวิวาห์
สุขเถิดหนาที่รักยามห่างไกล
.............................................
9 มกราคม 2545 23:16 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
แค่เพียงหลับตาคราใดใจคิดถึง
คนที่ซึ้งเรารักเป็นนักหนัก
แต่ตัวเรานี้ไม่ค่อยมีเวลา
แต่ยังอยากพบหน้าเธอจังเลย
อยากให้รู้ว่าเหงาคิดถึงคิดถึงมาก
มันลำบากมากเลยนักใช่ไหม
ที่ตัวเธอจะจำเราไว้ในใจ
เราขอโทษที่ห่วงยัยเธอเหลือเกิน
เราก็อยากอยากโทรจะไปหามาก
มันลำบากมากเลยหรอที่รับสาย
เราขอโทษที่เรานั้นวุ่นวาย
สิ่งสุดท้ายคือน้ำตาหลั่งให้เธอ
ถ้าอยากเลิกเธอก็น่าจะบอกบ้าง
ปล่อยให้เรานี้สร้างความฝันไว้
ว่ามันมีเธออยู่ข้างข้างกาย
สิ่งสุดท้ายไม่เหลือแม้เหยื่อยัย
...................................................
7 มกราคม 2545 11:45 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
บนเส้นทางสายนี้เคยมีรัก
เราประจักษ์รักเธออยู่เสมอ
แต่ตัวเราไม่เคยจะพบเจอ
สิ่งที่ใจเสนอตลอดมา
บนเส้นทางสายนี้เคยมีสุข
ความเป็นทุกข์ก็มีบ้างไม่ห่างหาย
ความเป็นจริงเป็นสิ่งที่ไม่ตาย
แต่สุดท้ายตัวเธอก็จากไป
บนเส้นทางสายนี้เคยลึกซึ้ง
เธอเป็นหนึ่งของใจเสมอเหมือน
แต่วันนี้เธอกับทำแชเชือน
แต่คอยเตือนตัวเองตลอดมา
บนเส้นทางสายนี้ไม่มีเขา
มีตัวเราเดินคนเดียวอีกแล้วหนา
เราก็เคยเดินคนเดียวตลอดมา
ไม่เคยกลัวใครว่าเราเดียวดาย
บนถนนสายความรักมักจะจบ
เมื่อเราพบต้องมีจากอย่างเสนอ
คนสุดท้ายที่เราอยากพบเจอ.....
ขอเป็นคนนั้น น้องฝน คนดี.....
........................................