24 กุมภาพันธ์ 2546 18:25 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
หยิบจดหมายใบเก่ามาอ่านใหม่
ให้หัวใจมันจดจำคำของเขา
ว่าวันนี้เขาจากไปไม่มีเรา....
เลิกเหงาเหงาคิดว่าเราฝันไป
ในอตีดชีวิตเคยหวานชื่น
ยิ้มระรื่นทุกวันกับตัวเขา
แต่วันนี้กลับมีแต่พียงตัวเรา
ไม่มีเขาคนนั้นครั้งก่อนมา
หยิบจดหมายใบหวานมาอ่านช้ำ
ฟื้นความจำของเราให้คิดถึง
สุดแต่ใจของเราใฝ่คนึง.....
น้อง.รำพึง.ของพี่นั้นหายไป
หยิบปากกามาเขียนลงเป็นอักษร
เป็นคำวอนของพี่คนห่วงหา
คนที่รักจากไปไกลลับตา..
โถ่แก้วตาหายไป ไม่หวนคืน
หยิบปากกาเขียนลงครั้งสุดท้าย
จากหัวใจลูกผู้ชายที่ไร้ฝัน
จากวันนี้ไม่มีแม้คืนวัน.....
ขอทิ้งมันให้ไกลจนลับตา
อยากจะส่งจดหมายนี้ไปให้
กับดวงใจของคนนี้ที่คิดถึง..
ส่งไปให้หวานใจชื่อ รำพึง....
เลิกส่งถึงเขาได้แล้ว ...คนโง่โง่
............................................
19 กุมภาพันธ์ 2546 16:52 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
ผมได้อ่านเรื่องราว หญิงเจ้าชู้
ผมรู้สึกหดหู่อย่างเงียบเหงา
เพราะเรื่องราวของไหมนั้นเหมือนเรา
เพราะแฟนเก่าของเรานั้นจากไป
ผมก็เหมือนน้องไหมในวันนี้
สุขไม่มีผ่านมาในตัวผม
มีแต่เรื่องผ่านมาให้เศร้าตรม
เพราะระบมด้วยพิษรักจากนารี
ใครกันนะชั่งทำร้ายใจไหมได้
อยากจะขอพบชายนั้นได้ไหม
อยากจะบอกมีเรื่องของหัวใจ
ว่าหัวใขของไหมมีแต่คุณ
อยากจะให้น้องไหมเข้มแข็งขึ้น
อยากให้ยืนด้วยลำแข้งตัวเองหนา
อยากให้รู้ว่ามีเพื่อนคอยกาญดา
ลุกขึ้นมาต่อสู้อย่างมั่นคง
..................................................
สงสารน้องไหมนะคับ
ขอจงลุกขึ้นสู้
15 กุมภาพันธ์ 2546 19:08 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
ความทรงจำที่ฉันยังจำได้
มีผู้ชายอีกคนยังคงที่ยังฝัน
คิดถึงน้องหน้ามลคนรักกัน
ความสัมพันธ์มลายเงียบหายไป
ในวันนี้ 14 กุมภา ผ่าน
คิดอยู่นานว่าเธอ หายไปไหน
ก็ทุกครั้ง 14 คือวันของใจ
เหตุไฉน ปีนี้ไม่มีเธอ
เธอหายไปตัวเรานี้แทบบ้า
อยากจะฆ่าตัวตายตามไปหา
อยากจะเห็นที่รักแต่ไกลตา
ปรารถณาอยากพบอยากเจอเธอ
ในวันนี้สิ้นแล้วความรู้สึก
ใจส่วนลึกยังนึกรักเธอหนักหนา
แต่วันนี้เธอจากไปไกลลับตา
ออกไปหาอ้อมกอดใหม่มิใช่เรา
อยากจะเจอตัวเธออีกสักครั้ง
แต่ว่ายังห่วงจิตทนไม่ไหว
กลัวจะทำเรื่องบ้าบ้า นั้นลงไป
กลัวหัวใจย่อยยับใจยับเยิน
ขอให้เธอโชคดีและมีสุข
ทุกข์สิ่งใดขอให้ไกลห่างนี้
ขอให้เธอมีสุขทุกราตรี
ส่วนตัวพี่ขอจากไปไกลลับตา
........................................
ขอให้โชคดีคับขอโทษ
ที่รบกวน
`คนโง่ๆ
7 กันยายน 2545 02:33 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
หยิบสมุดปากามาผนึก.........................
แล้วก็นึกอักษรมาขีดเขียน....................
เรื่องทั้งหมดของหยิบยกขึ้นเป็นบนเรียน
ร้อยกวีที่เขียนไม่ลืมเลือน
เรื่องนั้นหรือมีอยู่ว่าเมื่อครั้งหนึ่ง......
ฉันกับเธอคบกันนั้นสดใส.......................
ฉันกับเธอคบกันไม่อายใคร....................
อยู่ที่ใจเราสองนั้นตรงกัน........................
พอพบกันไม่นานก็เริ่มแตก............
ฉันยังแยกก็ไม่ได้เพราะเหตุไหน............
ทำไมฉันและเธอต้องหมองใจ..................
ไม่มีใครช่วยเราได้ทั้งสองคน..................
หยิบสมุดปากกามาสานต่อ...............
เป็นร้อยข้อพันกวีแสนสับสน...................
รักสิหนอบอกได้ไม่อายคน.......................
ฉันจะทนให้เธอข้ามไปให้สะใจ.................
เจ็บวันนี้วันหน้ามันน้อยนิด.............
เจ็บจี้ดจี้ดที่ใจเกินรักษา..........................
จะมีไหมใครสักคนช่วยเป็นยา.................
มารักษาแผลใจให้หายที..........................
แผลครั้งนี้ไม่ตายก็หายขาด.............
แผลครั้งนี้ไม่ตายก็สุขสม..........................
แผลครั้งนี้ไม่ตายก็ต้องชม........................
เพราะระบบด้วยผิดรักจากใจเธอ..............
กลอนบทนี้ผมยังจำได้ดี เราเคยมีความรู้
สึกดีๆที่มีให้กัน กลอนบทนี้มันถูกเขียนขึ้น
เมื่อสมัยที่เราเรียนประถมศึกษาตอนปลายด้วย
กันนี่!!มันกี่ปีแล้วนะ 10 ปีแล้วสิ เธอคนนั้นยัง
จะจำได้ไหมว่ากระดาษใบนั้น มันยังอยู่ ถึงแม้
มันจะขาดแต่ผมยังเก็บมันไว้เพราะมีกระดาษใบนี้
ที่ยังคอยเตือนเสมอให้ฉันคิดถึงเธอกับรูปถ่าย
ใบเล็กๆ มันยังอยู่ ในใจเราตลอดมา................
เรื่องที่เล่ามาโดยย่อทั้งหมดล้วนเป็นความ
จริงทั้งหมดของ `คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
2 สิงหาคม 2545 17:28 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
เราสองคนเพิ่งคบกันไม่นานนัก
เราทั้งสอง พร้อมรักมั่นเสมอ
เราสัญญาว่าจะมั่นในรักเธอ
สุขเสมอขอรักเธอตลอดกาล
เราสองคนต่างเชื่อมั่นในคำรัก
เรารอพัก เพื่อให้ถึงวันหมาย
อีกไม่นานตัวพี่ มีน้องเคียงข้างกาย
คำมั่นหมายของเราขอสัตย์จริง
...............................................
เพิ่งคบกันอ่ะ ครับ
หน้าส่วนตัว
847
Lovers
0 คน เลิฟ`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
