16 มีนาคม 2546 17:43 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
เริ่มสับสนบนทางเดินของชีวิต
ฟ้าลิขิตชีวิตเราเศร้าหนักหนา
อยากให้รู้คิดถึงเธอทุกเวลา..
เสียน้ำตามากี่ครั้งก็จำทน...
ยอมเพื่อคนที่รักและเป็นห่วง
เธอเดินควงคนอื่นเราทนเห็น
เฝ้าคิดถึงที่รักทุกเช้าเย็น....
ไม่อยากเป็นที่สองรองจากใคร
หยิบปากกามาร้อยเรียงเป็นอักษร
เป็นคำวอนของคนที่สิ้นหวัง...
หมดไปแล้วหมดทุกสิ่งสิ้นพลัง
หมดความหวังที่เราเคยสร้างมา
หมดพลัง หมดแรง ที่แกร่งกล้า
มันเมื่อยล้า เหลือเกิน เพราะสับสน.
คนที่รัก จากไป กับอีกคน ..........
ขอให้น้อง หน้ามล นั้นโชคดี
คำอวยพร ก่อนฉัน จะลาจาก
เมื่อมีพบ ต้องมีพราก ห่างเสมอ
ขอให้เขาคนนั้นเฝ้ารักเธอ.........
สุขเสมอตัวพี่นี้ขอลา...............
.............................................
14 มีนาคม 2546 23:46 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
บนเส้นทางสายนี้ ของมี ไหม
อยากให้มาเป็นดวงใจพี่ทีหนา
อยากให้รู้พี่ห่วง ไหม ตลอดมา
เสียน้ำตามากี่ครั้งยังจำทน.....
อยากเป็นคนเช็ดน้ำตาให้น้องสาว
ขอเป็นดาว ในดวงใจพี่ได้ไหม
พี่ไม่กล้าอาจเอื้อมเพราะห่างไกล
กลัวน้อง ไหม เมินหน้า เมื่อพบเจอ
บนเส้นทางขอมี หญิงเจ้าชู้
เดินมาคู่เคียงข้างพี่ได้ไหม..
มาช่วยเช็ดน้ำตาของเก่าไป..
มาช่วยเติมหัวใจ เราสองคน.
ขอดลใจให้ไหม ได้รับรู้
ว่ายังมีผู้สิ้นหวังยังรออยู่
ยังเป็นห่วงเป็นไยอยากเฝ้าดู
หญิงเจ้าชู้คนนั้น ที่พี่รอ
.......................................
มอบให้น้องสาว...ห่วงน้อง
มากนะ จ๊ะ
พี่ชาย
14 มีนาคม 2546 20:33 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
บนเส้นทางสายนี้เคยมีรัก
เราประจักษ์รักเธออยู่เสมอ
แต่ตัวเราไม่เคยจะพบเจอ
สิ่งที่ใจเสนอตลอดมา
บนเส้นทางสายนี้เคยมีสุข
ความเป็นทุกข์ก็มีบ้างไม่ห่างหาย
ความเป็นจริงเป็นสิ่งที่ไม่ตาย
แต่สุดท้ายตัวเธอก็จากไป
บนเส้นทางสายนี้เคยลึกซึ้ง
เธอเป็นหนึ่งของใจเสมอเหมือน
แต่วันนี้เธอกับทำแชเชือน
แต่คอยเตือนตัวเองตลอดมา
บนเส้นทางสายนี้ไม่มีเขา
มีตัวเราเดินคนเดียวอีกแล้วหนา
เราก็เคยเดินคนเดียวตลอดมา
ไม่เคยกลัวใครว่าเราเดียวดาย
บนถนนสายความรักมักจะจบ
เมื่อเราพบต้องมีจากอย่างเสนอ
คนสุดท้ายที่เราอยากพบเจอ.....
ขอเป็นเธอคนนั้น ฉันเฝ้ารอ.
........................................
11 มีนาคม 2546 18:39 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
ความทรงจำฝังลึกลงในชีวิต
ฟ้าลิขิตให้เธอลืมเราหนา..........
เธอจากไปแล้วไม่หวนคืนกลับมา
สุขเถิดหนาสุดที่รักเมื่อจากไป...
สุดที่รักโปรดลืมฉันนั้นให้หมด
โปรดอย่าจดอย่าจำคำหวานหวาน
เพราะว่ามันทำให้ฉันนั้นร้าวราน...
ทรมานเมื่อเธอมาบอกลา..........
6 ปี ผ่านทรมานในดวงจิต...
ฉากชีวิตหวนกลับให้คิดดถึง
สุดที่รักจากไปสุดคะนึง.......
ยังคิดถึงเขาอีกหนาใจเจ้ากรรม
อยากคิดถึงตัวเธอจะผิดไหม
ขอหัวใจเราคิดถึงบ้างได้ไหม
เพราะสุดท้ายตัวเราก็ต้องไป.
ขออวยชัยให้เธอนั้นโชคดี.....
...............................................
ขอพบอีกครั้งก่อนทำใจแล้วจากไป
24 กุมภาพันธ์ 2546 21:41 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
หยิบปากกามาเขียนลงบนกระดาษ
ใจแทบขาดคิดถึงซึ่งความหลัง
แต่วันนี้ตัวเราเศร้าลำพัง........
ความสุขยังหาไม่เจอในชีวี......
9 ปีผ่านความหลังยังฝังจิต
ฉากชีวิตของฉันอันเศร้าหมอง
เฝ้าคิดถึงคนที่รักน้ำตานอง....
สุดจะหมองน้องนางนั้นหายไป
9 ปีผ่านในชีวิตมิพานพบ
ชีวิตจบลงตั้งนานไม่ยอมตื่น
แต่วันนี้ก็จบพบวันคืน........
10 ปีเลื่อนมาพอดีไม่มีเธอ..
วันนี้ครบ 10 ปี ที่เราจาก
คนรักมากของฉันนั้นอยู่ไหน
อยากจะติดต่อไปกลัวหัวใจ.
มันหมองไหม้อีกครั้งก็จำทน
ขอให้น้องโชคดีและมีสุข
ขอความทุกข์อย่างใกล้ให้หน่ายหนี
คนที่รักจากไปไร้ปรานี.......
ขอให้น้องโชคดีวันวิวาห์....
..............................
หน้าส่วนตัว
931
Lovers
0 คน เลิฟ`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
