25 มีนาคม 2546 11:42 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
ก็เพราะตัวคุณนั้นเป็นอย่างนี้
คนอย่างพี่เลยไม่กล้าจะเอ่ยถึง
ไม่กล้าเอ่ยออกไปสุดคำนึง ....
อยากให้รู้ว่าคิดถึงตลอดมา ...
เก็บความจริงเอาไว้ ในจิต..
เก็บชีวิตเอาไว้เพื่อสุขสันต์ ....
ก็รอแค่เมื่อถึงวันที่พบกัน .....
อยากจะเอ่ยคำนั้นให้ได้ยิน .....
รอถึงวันที่ฉันรวมความกล้า
เอ่ยวาจาว่ารักมั่นเสมอ ........
แต่ก็กลัวกลัวคำตอบที่จะเจอ
แต่ฉันนั้นรักเธอเสมอมา ......
แม้จะเจ็บก็ดีใจ ที่ได้พบ ..
แม้จะจบก็ดีใจที่เคยฝัน ......
แม้จะปวดคิดว่าเธอนั้นมีกัน .
แม้จะตายแต่ฉันยัง รักเธอ ...
..............................................
24 มีนาคม 2546 22:02 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
อยากให้รู้ว่าคิดถึง ..และเป็นห่วง
คนที่ดวงสมพงษ์กับตัวผม
และที่อยู่ในโลกไม่โศกตรม.
ก็เพราะผมมีคุณ ให้อุ่นใจ .
หนึ่งนาทีที่ทำงานเพื่อวันหน้า
เพื่อกานดา คนดีที่รักฉัน..
อยากให้รู้ว่าเรายังมีกัน ...
ขอให้มีสักวันฉันรักคุณ ..
งานคืองานคุณคือคุณผมให้ได้
ก็คุณคือดวงใจของตัวฉัน.....
2 นาทีที่เรานั้นห่างกัน ...........
น้ำตาฉันมันไหลรู้ไหมเธอ ......
ก็แค่คำคำเดียวที่ไม่กล้า ........
ก็กลัวว่าเธอนั้นจะผลักใส .....
กลัวว่าคุณนั้นมีใจให้กับใคร ..
1 นาทีที่ห่วงไยนั้นขอบคุณ ...จริงๆ
...................................................
22 มีนาคม 2546 19:46 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
บทลงโทษของชีวิตในครั้ง
มันเป็นสิ่งที่ดี ...... ของวันหน้า
อยากให้รู้ขอมีเธอตลอดมา ...
สุขเถิดหนาคนดีของพี่ชาย ....
เริ่มนับหนึ่งให้ถึงวันที่ฝันไว้
มีดวงใจเดินเคียงข้างมั่นเสมอ.
แม้จะทุกข์แค่ไหนขอให้ .... เจอ
ไม่พลั้งเผลอจะฟันฝ่ามันออกไป
ให้อดีตเป็นแค่ฝันของชีวิต .
ขอความผิดเป็นบทเรียนสำหรับ .. ผม..
ลืมมันเถอะต่อไปไม่โศกตรม ....
สำหรับผมเพราะวันนี้ เรามีเธอ .
กาลเวลาจะเป็นเครื่องคอยพิสูจน์
ว่าคำพูดของใครมั่นเสมอ .........
จะขอรักคิดถึง เพียงแต่เธอ .....
รักเสมอ คนเจ้าชู้ ของพี่ชาย .....
คนใจร้าย พี่ชายบอกลืมเขาเถอะ .
อย่าให้เลอะสมองเรื่องความหลัง.
ให้พี่ชายคนนี้เป็นกำลัง .............
...........................................
.............
...............
.................. น้องไหม ลงท่อนสุดท้าย..
...............ด้วยนะ ^_________^ ......
22 มีนาคม 2546 13:40 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
ผมขอค้านศาลนี้ที่เคารพ
อยากขอจบเรื่องของเรานั้นได้ไหม
ปล่อยให้มันไปตามควงของหัวใจ..
วันฟ้าใสเรานี้คงได้ เจอ...............
น้ำทะเลมันยังอาจเปลี่ยนสี
ขอคนดีอย่ากล่าวโทษโกรธใครหนา
คงเป็นเพราะตัวพี่ไร้น้ำยา...........
ขอน้ำฟ้าทางทัณฑ์ฉันและเธอ.......
ขอให้ศาลตัดสินว่าใครผิด
ขอลิขิตบทลงโทษเราได้ไหม.......
จากนี้ไปผมขอจบเรื่องหัวใจ......
ที่มันนั้นผ่านไปไวเหลือเกิน ........
แต่อย่างไรศาลนี้ที่เคารพ..
อยากจะจบด้วยหัวใจไร้ปัญหา ...
ไม่อยากเห็นตัวเธอมีน้ำตา .........
ลงโทษข้า คนเดียวเท่านั้น พอ ....
..................................................
18 มีนาคม 2546 00:40 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
บนถนนสายนี้ ณ ที่เก่า
ที่มีเราสองคนคอยหวงหา.
อยากให้รู้ยังมีเธอตลอดมา
2 มกรา ปีนั้นฉันไม่ลืม......
ในวันนี้ผมกลับมา ณ ที่เก่า
ที่เคยมีเราสองนั้นสร้าง....
แต่วันนี้ไม่เหมือนแม้คืนวัน.
10ปีนั้นมันชั่งเร็วเหลือเกิน
เรานั้นเคยสัญญาว่าจะรัก
แต่เธอกลับหายไปไม่มาหา..
และวันนี้เราก็กลับมีน้ำตา....
เธอนั้นมากกับใครใคร่รู้จริง
เธอบอกว่าวันฉันขอพูด....
เพื่อพิสูจน์หัวใจของตัวฉัน
ว่าวันนี้เราไม่มีกันและกัน....
ขอจบมันวันนี้ ที่สองเรา....
ที่เคยรัก แต่วันนี้ กลับเป็นทุกข์
บทสรุป ของความจริง ที่ฉันฝัน
และวันนี้ เราจะ ลบเลือนมัน....
บนเส้นทาง ที่เรานั้น เคยสร้างมา
บทสรุป ณ ทางวน ของชีวิต
ว่าฉันผิดหรือที่ห่างจากตัวเขา.....
แต่ 10 ปี เธอนั้นไม่มีเรา............
เธอมีเขาคนนั้น นานจริงจริง.....
เราสามคนบนเส้นทางทั้งสองสาย
มี หนึ่ง หญิง สองชายตามที่กล่าว
ขอระลึกนึกถึงซึ่งเรื่องราว .......
บนทางร้าวของจิตใจเราสามคน..
เรื่องทั้งหมดผมขอจบมันตรงนี้
ขอคนดีเดินไปกับเขาหนา........
อย่าร้องให้นะคนของพี่ญา ......
ขอให้ฟ้าอวยพรน้องก่อนพี่ตาย
...........................................
จบทุกอย่าง ณ ทางสายเก่า
18 มีนา 2546