20 พฤษภาคม 2546 16:22 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
กาลเวลาพาใจเธอให้ผันเปลี่ยน
mail ที่เคยขีดเขียนหายไปไหน
ไม่ส่งกลับเหมือนวันของหัวใจ.
หรือว่าเราบ่มไว้มันน้อยเกิน......
Mail ไปหาแต่เธอไม่ส่งกลับ
Matar ครับคุณจากหายไปไหน
โปรดคืนกลับมาหาผมนะดวงใจ
ตารู้ไหมผมนี้แทบบ้าตาย ........
ผมพอรู้ ผมเข้าใจ ที่ตาจาก
เธอลืมเขาคนนั้นยาก......ใช่ไหม
ผมขอโทษผมมาหลังซอกช้ำใจ
คิดถึงตารู้ไหม ส่งข่าวที ........
....................................................
9 พฤษภาคม 2546 04:01 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
มาตาร์ ที่รัก
6 พฤภา วันที่มาได้พานพบ
วันที่คบกับดวงใจของตัวผม
แต่เธอนี้ อยู่ไกล เกินเอื้อมชม
อีกไม่นาน คงสุขสมวันของใจ
พัทยา ที่มาตาร์ นั้นพิงพัก
สุดที่รัก ของผม สุขเสมอ
อีกไม่นาน เราคง ได้พบเจอ
รักเสมอ แม้จะพบ ได้ไม่นาน
คำทุกคำ ที่ฉัน นั้นเผ้าบอก
ไม่ได้หลอกออกจากใจใฝ่ถวิล
คิดถึงน้องมาตาร์ เป็นอาจินต์
เฝ้าถวิล เฝ้าฝัน นั้นแต่เธอ
.................................................
มอบให้มาตาร์
21 เมษายน 2546 18:04 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
หลับไม่ลงยังจมอยู่กับความเศร้า
ใจมันเหงาคิดถึงเขาเหลือเกินหนา
อยากให้รู้ คิดถึง เธอตลอดมา.
คำสัญญา เก่าเก่า ยังจดจำ .....
คำสัญญา บ้านนา ยังจำมั่น
ขาดสะบั้น มันทำให้ ใจซอกช้ำ .
เพราะตัวเธอ นั้นหนา ลืมน้ำคำ ..
ลืมความหลัง หมดสิ้น จนสิ้นแรง
หลายปีแล้วน้องแก้วไม่เคยกลับ
คนที่รับ กับความเศร้า คือตัวฉัน
คนที่สุข คือเธอ กับเขานั้น ......
ขอแค่เจอเธอสักวันฉันพอใจ ....
ไม่อยากรื้อ ความหลังที่ฝังจิต
ฉากชีวิตแปรผัน เธอ ฉัน เขา ...
อยากขอจบตรงนี้ที่มีเรา .........
เรื่องเก่าเก่า ขอปิดมันวันฉันตาย
ขอมอบเธอคนนี้ที่รักมาก .....
วันพี่จาก ขอเธอสองครองสุขสม
ในชาตินี้ พี่บุญน้อย พลอยระทม
ขอเธอสองครองสุขสมตลอดไป ...
.................................................
2 เมษายน 2546 01:13 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
กาลเวลาพาใจให้หมุนเปลี่ยน
เริ่มหมุนเวียนเปลี่ยนผันฉันกับเขา
เพราะวันนี้มันไม่มีแค่สองเรา ......
เธอเริ่มมีตัวเขานั้น ผ่าน มา ........
อยากจะลาแต่ใจมันไม่กล้า ...
ใจแทบบ้าเธอมาบอกลาฉัน ........
เธอบอกว่าวันนี้เราเลิกกัน ..........
คงเพราะฉันคนนี้ไม่ดีพอ ...........
1 เมษาวันเธอมาลาบอก ......
ก็ยังอยากขอบใจที่บอกฉัน.........
ดีกว่าเธอจากไปไม่บอกกัน ........
ขอหยุดฝันวันนี้ ที่มีเธอ ............
ขอให้เธอโชคดีและมีสุข .....
ขอความทุกข์อย่าใกล้ห่างไกลฝัน.
ขอวันนี้วันสุดท้ายของคืนวัน .....
อย่าจากกันด้วยน้ำตา ขอลาที ....
....................................................
27 มีนาคม 2546 14:33 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
นั่งหน้าคอมรอคอยเมล์ใครคนหนึ่ง
คนผู้ซึ่งเรานี้คอยห่วงหวง ..........
แต่เขากลับไม่ตอบมาเขาหลอกลวง
ปล่อยให้เราเป็นห่วงอยู่คนเดียว ...
หลายเดือนผ่านเมล์นี้ไม่ส่งกลับ
หรือว่าเธอรับแล้วDelete ทิ้ง .....
ปล่อยให้ใจคิดถึงเธอเป็นอาจินต์..
เธอลืมสื่งที่ผ่านมาหรือว่าไร ........
คอยส่งไปWebMasterจนตีกลับ
ไม่มีชื่อคนรอรับเขาบอกไว้ .........
ทำไงดีไม่มีเบอร์โทรกลับไป ........
อยากโทรหาห้ามใจไม่ได้เลย ........
Mail ของพี่ใยน้องไม่ตอบกลับ
ผมรอรับมานานจนนั่งเหงา .........
มีน้ำตาไหลออกมานั้นเบาเบา ........
รอ Mail เขาคนดีไม่ส่งมา ..........
นั่งจนหลับคา Com นะห้องเก่า.
อ่าน Mail เราที่เขาเคยเขียนถึง ...
มีแต่คำหวานหวานยังติดตรึง ......
จนฝันถึงเธอควงชายใหม่เดิน .....
บอกตัวเองว่ามันเป็นแค่ความฝัน
ไม่กี่วันจะเดินทางตามหาเขา .......
ไปตรงที่ที่เคยมีสองเรา ............
1 คนเหงาหนึ่งคนหายใจเจ้ากรรม
กาลเวลาพาใจให้เจ้าเปลี่ยน ....
เธอไม่เคยขีดเขียนคำหวานหวาน
แล้วเธอทำให้ใจเราร้าวราน .........
ทรมานเหลือเกินเดินได้ไง ..........
สาวเชียงใหม่ทำไมใจร้ายยิ่ง
ลืมทุกสิ่งทุกอย่างแล้วจริงหรอ
ลืมแม้ตัวพี่ชาย คอยห่วงเธอ
ลืมแม้เบอร์ Mail นี้ของพี่ชาย
................................