5 ธันวาคม 2547 02:44 น.
คนเมืองใหม่
*******************
เธอเหม่อมองดาว
เธอคงเหงาใช่ไหม
นัยน์ตาเธอนั้น
ซ่อนความเหงาเอาไว้
ฉันมันคงเชย
เพราะไม่เคยเหงาเหมือนใครใคร
รสชาติเหงานั้น
มันเป็นอย่างไร
อยากจะเหงาจัง
ขอฉันช่วยเหงาเอามั๊ย
อยากจะเหงาจับใจ
ฉันอยากจะเหงาเป็นเพื่อนเธอ
*******************
4 ธันวาคม 2547 20:59 น.
คนเมืองใหม่
ขอเวลากับฟ้าสวยที่ใสสด
ขอเวลากับน้ำหยดที่สดใส
ขอเวลากับผีเสื้อและดอกไม้
ขอเวลาเพื่อหัวใจได้แนบเนา
ขอเวลาเพื่อหัวใจได้หยุดฝัน
ขอเวลาให้ใจฉันได้คลายเหงา
ขอเวลาเพื่อหัวใจได้คลายเศร้า
ขอเวลาให้ความเหงาได้จางไป
4 ธันวาคม 2547 20:39 น.
คนเมืองใหม่
มอบให้สาวไทยใน poem
หวานหัวใจ ใครช่างหวาน
อิ่มเนิ่นนาน อุ่นซ่านเสียว
หวานความรัก หวานแท้เทียว
จิบนิดเดียว จูบตราตรึง
หวานเหลือเกิน สะเทิ้นหวาน
หวิวสะท้าน สะเทือนถึง
สวรรค์ไหว นรกซึ้ง
เทพตะลึง เพียงเธอเคลิ้ม
หวานที่รัก รักที่หวาน
กี่ชั่วกาล ที่อยาดเยิ้ม
หวานจากเธอ ยังดุจเดิม
หวานต่อเติม ตลอดมา
ขอเรียกที่เธอ ที่ใจหวาน
ว่าหวานใจ ยอดปรารถนา
สุดแผ่นดิน สิ้นแผ่นฟ้า
ไม่อาจหา ใครเหมือนเธอ
13 พฤศจิกายน 2547 00:11 น.
คนเมืองใหม่
ฝากดาวที่พราวพร่าง
ฝากน้ำค้างที่พร่างชุ่ม
ฝากไปกับใยแมงมุม
ฝากสายลมไปบอกเธอ
บอกว่าเธอคือดาว
ที่สกาวและเลิศเลอ
บอกเธอที่เป็นเธอ
ว่าเธอคือดาวในดวงใจ
11 พฤศจิกายน 2547 00:51 น.
คนเมืองใหม่
เธอถามฟ้า ว่าหนาวมั้ย เมื่อไล้ฝน
เธอถามตน ว่าเหงามั้ย เมื่อไร้เขา
เธอถามจันทร์ ว่าเหงามั้ย เมื่อไร้ดาว
เธอถามเงา ว่าเหงามั้ย ในบางครา
เธอถามหญ้า ว่าเหงามั้ย เมื่อไล้น้ำ
เธอถามซ้ำ ว่าหนาวมั้ย ใบไม้จ๋า
เธอถามลม ที่พรมพร่าง บางเวลา
โอ๊ะเธอนี่บ้า พูดจา อยู่คนเดียว
หน้าส่วนตัว
916
