7 สิงหาคม 2553 10:46 น.
คนเดียวกัน
...ผมเริ่มเป็น ทหาร ในงานแรก
ก็มิแปลก หัวใจ คุณใช่ไหม
ตามกำหนด กฎหมาย ผู้ชายไทย
ยี่สิบเอ็ด ปีไซร้ ต้องได้เกณฑ์
เมื่อเสร็จสิ้น ชีวิน ทหารหาญ
ก็หางาน ใหม่ได้ ไม่ยากเข็ญ
มาเป็นครู รับจ้าง อย่างมีเวร
จึงเบี่ยงเบน ความคิด ผิดจากเดิม
หลายอาชีพ ทำได้ ไม่กำหนด
บ้างก็อด บ้างดี มีเข้าเสริม
มีรายได้ เหลือพอ จะต่อเติม
หวังจะเริ่ม สร้างตัว เพราะกลัวจน
งานหลายอย่าง ทำมา สารพัด
แสนสาหัส ชีวิต คิดสับสน
มิได้ดี สักงาน สุดทานทน
แล้วจะบ่น ให้ฟัง วันถัดไป
6 สิงหาคม 2553 10:35 น.
คนเดียวกัน
...ม ศ ว มอนี้ ที่เหมาะสม
ได้อบรม ผมให้ ได้อ่านเขียน
ก ศบ. บัณฑิต ได้คิดเรียน
มุ่งพากเพียร สาขา ภาษาไทย
อยู่มหา วิทยาลัย ดั่งใจฝัน
ชีวิตนั้น งามงด ช่างสดใส
ความทรงจำ ต่างต่าง ยังฝังใจ
หล่อหลอมให้ เป็นผม โดยสมบูรณ์(หรือเปล่า)
มีความรู้ พอตัว ไม่กลัวยาก
ไม่ลำบาก หากิน จนสิ้นสูญ
จะได้มี งานทำ เริ่มจำรูญ
เร่งเพิ่มพูน ศึกษา วิชาการ
เรียนจบมา จนได้ ในที่สุด
เปรียบประดุจ นักปราชญ์ ผู้อาจหาญ
หวังช่วยชาติ เรื่องรุ่ง มุ่งหางาน
จะเล่าขาน งานนั้น วันต่อไป
5 สิงหาคม 2553 15:32 น.
คนเดียวกัน
...หนังสือดี ที่ได้ ให้อ่านนั้น
ชื่อเจ้าจันทน์ ผมหอมฯ ยอมแจ้งไข
ด้วยสำนวน ภาษา น่าสนใจ
ได้รางวัล ซีไรต์ ใจนิยม
จากนั้นมา ภาษาไทย เริ่มใช้ได้
สอบทีไร ใกล้ท้อป ชอบครับผม
เกรดมอปลาย สองปีกว่า น่าชื่นชม(ตรงไหน)
มิปรารมภ์ เพียงได้ จบเป็นพอ
แล้วศึกษา ต่อไป ดั่งใจคิด
เป็นบัณฑิต ได้แน่ พ่อแม่ขอ
ไปเรียนครู ท่าจะดี ไม่รีรอ
ความรู้ก็ เหมาะสม เท่าผมมี
จะสอบติด ที่ไหน ยังได้ลุ้น
แล้วแต่บุญ กรรมสร้าง ทางวิถี
สุดท้ายได้ เรียนต่อ ที่ม.ดี
วันพรุ่งนี้ จึงจะเอ่ย เผยที่เรียน
4 สิงหาคม 2553 12:23 น.
คนเดียวกัน
...ผมเป็นชาว บางลี่ สองพี่น้อง
ดินแดนทอง สุพรรณ นั่นแหละหนา
จบจากโรง เรียนบางลี่ วิทยา
แล้วศึกษา ต่อไป ในเมืองกรุง
ตอนเด็กเด็ก ย้ายโรงเรียน มาหลายครั้ง
มีความหวัง ตั้งใจ ที่ใฝ่มุ่ง
อยากจะเป็น หลายอย่าง ให้นังนุง
แต่ไม่รุ่ง ซักอย่าง ดั่งตั้งใจ
ค้นตัวเอง ไม่พบ จบมอต้น
ยังสับสน จะเอาดี ที่ทางไหน
ก็เรียนดี หลายวิชา จะว่าไป
แต่ก็ไม่ ใช่ตัวเต็ง เจ๋งสุดเลย
ครูแนะนำ หนังสือ มาเรื่องหนึ่ง
อ่านแล้วซึ้ง ตรึงใจ ไม่อยู่เฉย
จึงเริ่มชอบ ภาษา กว่าที่เคย
ขอเฉลย เรื่องนั้น วันถัดไป
3 สิงหาคม 2553 21:56 น.
คนเดียวกัน
... ไปไม่เป็นแล้วไงโอ้ใจเอ๋ย
กระไรเลยขวัญตามาขานไข
เหมือนจะตัดสัมพันธ์แล้วทันใด
สิ้นเยื่อใยก่อนเก่าที่เจ้ามี
เฝ้าคอยส่งคำหวานผ่านอ้อมโลก
หวังคลายโศกคลายเหงาเจ้าโฉมศรี
เฝ้าฝากความห่วงใยเปี่ยมไมตรี
เพื่อคนดีมีสุขสิ้นทุกข์ตรม
"มาอ้อนสาว" "หนาวใจ" "หาให้หน่อย"
"เจอแค่กลอน" เนื้อกลอย ไม่พลอยสม
"ไม่รู้จะ เขียนอะไร"ใจระทม
"ลดระยะ"ขำคม ไม่ชมความ
"รักข้างเดียวฯ" "ชักว่าว" ไม่เข้าหู
ทั้ง"อยากรู้ แต่ไม่ ใคร่อยากถาม"
"ไม่มีแรง" "เดี๋ยวมาใหม่" ไร้นิยาม
ทุกบทความ ทรามชื่น ไม่รื่นใจ
มาวันนี้ "ไปไม่เป็น" เห็นต้องจบ
ต้องขอลบกลอนกานท์เคยขานไข
ต้องกลับมายอมรับ แล้ว"ปรับใจ"
เก็บ"ดอกไม้ กับรอยยิ้ม" เคยพิมพ์คืน!
หน้าส่วนตัว
1190
