31 สิงหาคม 2553 09:32 น.
คนเดียวกัน
...วันวันวนวกเข้า ดูกลอน
บ้านว่างใจอาวรณ์ หม่นไหม้
คิดคำร่ำอักษร รีบส่ง มานา
โปรดอย่าปล่อยบ้านไว้ ว่างเว้น กลอนกวี
ยังมีพื้นที่ให้ มากมาย
จงอย่าคิดวุ่นวาย ก่อนสู้
ผิดผลาดอธิบาย บอกกล่าว บ้างนา
หมั่นฝึกและเรียนรู้ แหล่งนี้ไม่ธรรมดา
ด้วยศรัทธาเปี่ยมล้น ดวงใจ
ขออยู่ตรงนี้ไป บอกชี้
คนอื่นจะอย่างไร ตามแต่
ขอภักดิ์บ้านกลอนนี้ อยู่ยั้งยืนยง
30 สิงหาคม 2553 15:38 น.
คนเดียวกัน
...เมื่อคนเดียวคนนี้มีความรัก
จะอกหักวันใดคงไม่สน
ก็เพราะผมรักจริงยิ่งกมล
จึงขอยอมรับผลทนจาบัลย์
แม้รักเป็นเหตุผลให้คนทุกข์
แต่รักยังสร้างสุขปลุกใจฝัน
รักให้เป็นเช่นทางสร้างชีวัน
จะเสกสรรค์โลกให้วิไลงาม
เพราะรักจึงสละสุขยอมทุกข์ได้
จะสาหัสเท่าไรไม่เคยขาม
จงเข้าใจในรักประจักษ์ตาม
แล้วเผยนามทรามวัยให้รู้ที
แต่งกลอนมาสี่บทอย่างหดหู่
กลัวไม่รู้ใจจริงแล้วซิ่งหนี
เธออ่านกลอน ไม่Get เหม็ดวิธี
ต้องขอจบกลอนนี้เสียทีเรา
24 สิงหาคม 2553 18:30 น.
คนเดียวกัน
เขียนแล้วลบแล้วเขียนจนเวียนหัว
มืดมิดใจสลัวกลัวสลาย
จำฝืนทนข่มใจอยู่ไม่คลาย
เหงาเดียวดายอาวรณ์สะท้อนทรวง
ค่ำคืนนี้พี่ต้องทนหมองเศร้า
คิดถึงเจ้าสุดแสนเฝ้าแหนหวง
ดิดถึงมากกว่าใดในทั้งปวง
เธอคือดวงใจพี่สุดที่รัก
รู้พี่พร่ำคำนึงไม่ซึ้งจิต
แม่มิ่งมิตรคนไกลไม่ประจักษ์
แม้เอื้อนเอ่ยกลอนกาพย์ที่อาบรัก
ด้วยใจภักดิ์อย่างไรคงไม่แล
แต่ก็ขอให้นางอย่าวางเฉย
อย่าละเลยเชือนแชมิแยแส
คนรักจริงคนนี้ที่ยังแคร์
ทั้งอ่อนแออ่อนหัดคอยขัดใจ
เขียนแล้วลบแล้วเขียนจนเวียนจิต
หาถ้อยคำใดผิดคิดแก้ไข
กลัวจะทำให้น้องหมองหทัย
แล้วจะไปจากกันลืมสัญญา
24 สิงหาคม 2553 09:57 น.
คนเดียวกัน
โอ้เพื่อนเอย เคยไหม ใจปวดร้าว กล้ำกลืน
ทนอ้างว้าง เปลี่ยวเปล่า เศร้าสุดฝืน จิตได้
โอ้เพื่อนเอย เคยไหม ที่บางคืน ครวญคร่ำ
ร้องสะอื้น ยิ่งดึก ยิ่งโหยให้ โศกช้ำกลัดหนอง
22 สิงหาคม 2553 16:28 น.
คนเดียวกัน
...วันนี้ผมขอโทษ
ขอได้โปรดให้อภัย
ทุกท่านบ้านกลอนไทย
ผมไม่ได้เขียนกลอนมา
เคยเขียนมาทุกวัน
หวังทุกท่านจะหรรษา
วันนี้ผมอ่อนล้า
มากเกินกว่าจะแต่งกลอน
เพราะใจยังสับสน
ถูกบางคนมายอกย้อน
เดี๋ยวดีเดี๋ยวก็งอน
ผมล่ะอ่อนใจจริงๆ
วันก่อนยังสดใส
วันนี้ใยไม่สุงสิง
วันก่อนยังอ้อนอิง
วันนี้หยิ่งและเฉยชา
วันก่อนยังเย้าหยอก
วันนี้บอกไม่เข้าท่า
วันก่อนยังจ๊ะจ๋า
วันนี้อย่ามาเจ๊าะแจ๊ะ
วันก่อนยังฉอเลาะ
พอฉันเกาะเธอรีบแกะ
ออเซาะซะเงาะซะแงะ
น้ำตาแฉะก็เพราะเธอ
ขอโทษท่านผู้อ่าน
อาจรำคาญการเสนอ
เขียนมาแบบเบลอๆ
อาจเพ้อเจ้อไปบางคราว
วันหลังจะมาใหม่
เมื่อดวงใจหายปวดร้าว
แต่ว่าณ บัด now
ผมขอกล่าวว่าgood bye
หน้าส่วนตัว
1001
