2 ตุลาคม 2553 03:30 น.
คนเดียวกัน
ลุกขึ้นมาเขียนกลอนตอนตีหนึ่ง
ด้วยคิดถึงคนงามในความฝัน
บรรจงจัดคัดคำมารำพัน
สุดเสกสรรวาจามาคร่ำครวญ
หนาวอารมณ์ข่มตาก็หาหลับ
กระส่ายกระสับจับจิตคิดผันผวน
เหม่อมองจันทร์ฝันหาเจ้าหน้านวล
สุดรัญจวนครวญคร่ำตามลำพัง
เปิดคอมฯลงกลอนไปด้วยใจเศร้า
คืนนี้เราเปล่าเปลี่ยวเสียวสันหลัง
โอ้ดวงใจร้าวรานปานจะพัง
ต้องรินหลั่งน้ำตาอย่างอาลัย
ลุกขึ้นมาเขียนกลอนตอนดึกดึก
ด้วยรู้สึกทรมานเกินต้านไหว
หากใครยังไม่นอนอ่านก่อนใคร
คอมเม้นท์ให้สักหน่อยให้ร้อยนึง
1 ตุลาคม 2553 17:52 น.
คนเดียวกัน
ฉันภูมิใจมากที่ได้รักเธอ
ถึงแม้ฉันต้องรักเก้อ
ก็เพราะว่าเธอไม่คิดเหมือนกัน
ฉันรักเธอจริง
เธอคือผู้หญิงในฝัน
เฝ้าคิดถึงเธอทุกวัน
แค่นั้นก็เป็นสุขใจ
เธอเป็นผู้หญิง
ไม่ทิ้งความงามอย่างไทย
ถึงยุคสมัยเปลี่ยนไป
แต่ใจเธอไม่เปลี่ยนแปลง
กุลสตรีไทย
ไฉไลไม่มีใครแซง
ถูกใจตัวฉันอย่างแรง
ถึงต้องแสดงร้องเพลงบอกมา
คนสวยกว่าเธอ
นั้นคงหาได้ไม่ยาก
แต่ฉันไม่ใฝ่ภักดิ์
ขอรักคนเดียวคือเธอ
งามอย่างไทยๆ
ไม่ต้องทำให้เลิศเลอ
โชคดีที่ฉันได้เจอ
แม้เธอจะไม่สนใจ
หน้าส่วนตัว
837
