29 ตุลาคม 2553 13:35 น.
คนเดียวกัน
...หยิบปากกามาจับขยับอักษร
เขียนบทกลอนอ่อนใจไปเรื่อยเปื่อย
ปล่อยชีวิตว่างเปล่าและเหงาเนือย
เหมือนคนเฉื่อยชาชินไร้วิญญา
เคยฝันใฝ่ในวันหนึ่งต้องถึงฝัน
ได้เป็นนักประพันธ์กลั่นภาษา
มองทุกสิ่งลึกซึ้งถึงปรัชญา
แสวงหาความรู้มุ่งสู่ชัย
แต่ละวันผ่านไปไม่เคยท้อ
สานฝันต่อไม่ผะวงหรือสงสัย
ก้าวไปตามความฝันอย่างมั่นใจ
เป็นหนึ่งในยุทธจักรนักประพันธ์
ถือกระบี่ปากกาว่ากลอนกาพย์
อัตคัดอัตภาพอิ่มอาบฝัน
พเนจรเรื่อยไปไม่ผูกพัน
จนทุกวันจนวันนี้ไม่มีจะกิน
หรือว่าเราเลยวัยไปแล้วนั่น
ที่บีบคั้นวันนี้คือหนี้สิน
จนต้องเอาตำรามาขายกิน
เลี้ยงชีวินแต่พอวันต่อวัน
ไม่เคยทำอะไรได้ดังคิด
การดำเนินชีวิตผิดมหันต์
ขอยุติการเขียนกลอนก่อนแล้วกัน
เดินตามฝันมาไกลไม่ได้ดี
แล้ววันหนึ่งสักวันเจอกันใหม่
วันที่ได้มีอนาคตที่สดศรี
แต่วันนี้จะขอพอเสียที
สวัสดีทุกท่านฉันขอลา (บาย)
28 ตุลาคม 2553 15:11 น.
คนเดียวกัน
...หลงรักสาวบ้านกลอนให้หมองเศร้า
สุดคาดเดาความนัยหัวใจหญิง
คำที่เธอเอ่ยถ้วนล้วนความจริง
หรือกลอกกลิ้งก่อกวนมาป่วนใจ
แม้มิเคยนึกรักเลยสักนิด
มิเคยใคร่ใกล้ชิดพิสมัย
ก็ขอเพียงเปิดอ่านแล้วผ่านไป
ขออย่าได้ตอบถ้อยร้อยวาจา
ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ฤดีป่วน
ให้เซซวนด้วยเล่ห์สเน่หา
ใจเจ้าเอยเคยช้ำระกำมา
ต้องถูกย้ำอีกคราไม่น่าเลย
วันนี้จึงแต่งกลอนมาย้อนถาม
ขอคนงามทรามวัยได้เปิดเผย
ถ้ามาหยอดอีกครั้งอย่างที่เคย
จะขอเอ่ยให้รู้...หนูไม่ยอม
27 ตุลาคม 2553 09:47 น.
คนเดียวกัน
ชีวิตคนเรามีหลายด้าน
ผสานผสมผเส
บางครั้งสับสนปนเป
รวนเรระทมซมซาน
ชีวิตมีทุกข์มีสุข
มีสนุกมีเศร้าโศกศัลย์
ถึงแม้เป็นสิ่งที่คู่กัน
แต่มันมิใช่ใกล้เคียง
ความทุกข์ย่อมมีมากกว่า
หรือมีใครกล้ามาเถียง
พุทธองค์ยังทรงหลีกเลี่ยง
บ่ายเบี่ยงไม่ยอมจำนน
ที่สุดจึงได้ค้นพบ
ประสพหนทางมรรคผล
ไม่ยึดติดในตัวตน
หลุดพ้นกิเลสตัวการ
26 ตุลาคม 2553 08:56 น.
คนเดียวกัน
...เพราะดวงใจดวงนี้มีรักมั่น
แม้คืนวันผันผ่านนานเพียงไหน
ก็ยังคงรักเธอเสมอไป
ด้วยดวงใจรักแท้และแน่นอน
นับตั้งแต่วันก่อนตอนแรกเริ่ม
เราต่างเติมแรงใจไม่ถ่ายถอน
คอยปลอบใจให้กันวันร้าวรอน
ด้วยอาวรณ์ห่วงใยไม่สร่างซา
เพราะดวงใจดวงนี้มีรักแท้
มิเชือนแชหัวใจที่ใฝ่หา
แม้คืนวันผันผ่านกาลเวลา
แม้สุดฟ้าแสนไกลไม่อาทร
จะรักเธอเพราะใจใคร่จะรัก
และแน่นหนักเกินยิ่งกว่าสิงขร
จะรักเธอเท่านั้นนิราดร
ถึงโลกร้อนเป็นไฟไม่ผันแปร
24 ตุลาคม 2553 18:22 น.
คนเดียวกัน
...หากรักนี้มิได้ใช่รักแท้
มินานนักดวงแดคงแปรผัน
ด้วยเหตุผลหนทางที่ห่างกัน
ให้ไหวหวั่นกันเองเกรงต่างลวง
หากรักนี้มิได้ใช่รักมั่น
ไม่นานวันดวงจินต์คงสิ้นหวง
จะใฝ่หาคนใกล้มาไว้ควง
สุดจะหน่วงรักต่อเฝ้ารอคอย
หากรักนี้มิได้ใช่รักจริง
คงจะทิ้งกันไปให้เศร้าหงอย
เพราะต่างคนต่างท้อจะรอคอย
อย่างเลื่อนลอยต่อไปให้นานวัน
แต่รักนี้ของฉันนั้นรักแน่
จะไม่คิดผันแปรแม่จอมขวัญ
ขอเพียงเธอยังรอต่อสัมพันธ์
คงต้องมีสักวันฝันเป็นจริง
หน้าส่วนตัว
1387
