19 ตุลาคม 2553 10:46 น.
คนเดียวกัน
วิถีแห่งภาษา
ลีลาแห่งอักษร
อนุภาพแห่งกาพย์กลอน
ภราดรแห่งกวี
ร่วมมือกันสร้างสรรค์
ร่วมกันมาเสริมศรี
สร้างสุขสังคมดี
สู่วิถีสังคมไทย
น้ำหมึกที่กระเซ็น
จะรวมเป็นธารน้ำใจ
คนยากจะผ่องใส
เราคนไทยไม่เบียดเบียน
เพาะพันธุ์เหล่านักคิด
เพาะผลิตเหล่านักเขียน
ความรู้เราหมุนเวียน
ดุจแสงเทียนส่องทั่วกัน
ให้โลกได้รับรู้
คนไทยอยู่อย่างสุขสันต์
ร้อยรสกวีวรรณ
ร้อยสัมพันธ์กวีไทย
18 ตุลาคม 2553 12:45 น.
คนเดียวกัน
มองไปไม้ร่วงรานจากก้านกิ่ง
ดั่งรักทิ้งทอดทรวงสุดห่วงหา
จึงครวญคร่ำร่ำไปในอุรา
นับเวลาผ่านคล้อยในรอยจินต์
ติดกับบ่วงห่วงรักเกินจักแก้
สะกิดแผลในจิตเป็นนิจสิน
เห็นสิ่งใดใจพาว่ากวิน
ชีพชาชินอยู่ไปให้ผ่านวัน
กระแสชีพวนวกอุทกไหล
กระแสใจวกวนบนทางฝัน
กระแสกลอนวอนเว้าเฝ้ารำพัน
กระแสกรรมใดนั้นพันธนา
สายลมพัดกิ่งใบไหวระบัด
สายน้ำซัดลอยไกลสุดใฝ่หา
ย้ำอาลัยใจร้าวทุกคราวครา
ฟายน้ำตาอาวรณ์เขียนกลอนไป
17 ตุลาคม 2553 11:15 น.
คนเดียวกัน
...ชีวิตคนเลวดีมีกำหนด
ตามแต่กฎเวรกรรมที่ทำสร้าง
บ้างก็มีอับเฉาไม่เข้าทาง
ทุกสิ่งอย่างทำไปกลับไม่ดี
จงอย่าคิดท้อใจให้ปวดหัว
จงอย่ามัวอมทุกข์สิ้นสุขี
สู้ต่อไปสักวันนั้นคงดี
ตัวฉันนี้ขอเป็นกำลังใจ
ทำอะไรก็ทำไปตามใจรัก
คงมีสักวันหนึ่งจึงเห็นผล
แต่อย่าลืมคุณค่าความเป็นคน
สาธุชนย่อมได้ดีมีสุขใจ
15 ตุลาคม 2553 11:37 น.
คนเดียวกัน
...ผมเป็นคนอ่อนไหวบอกให้รู้
เพียงถ้อยคำหวานหูก็ลู่ไหว
ผมเป็นคนขี้เหงาโปรดเข้าใจ
อย่าทำให้รักแล้วก็แจวจร
ขอให้คบกันนานนานเพื่อสานรัก
เพื่อพิงพักทุกข์ไข้ช่วยไถ่ถอน
อย่ารีบเลื่อนเชือนแชไม่แน่นอน
ให้ร้าวรอนในกมลคนเดียวกัน
หลงรักสาวบ้านกลอนใจร้อนรุ่ม
หัวใจหนุ่มเปล่าเปลี่ยวเสียวกระสัน
เสมือนหนึ่งคชสีห์ที่ตกมัน
เร้าโรมรัน ลั่นร้องแล้วร้อนรน
ผมเป็นคนคิดมากอยากให้รู้
หากจู่จู่หายใปใจสับสน
มิอาจอยู่สู้หน้ามหาชน
ขอลาคนบ้านกลอนด้วยอ่อนเชิง
10 ตุลาคม 2553 01:51 น.
คนเดียวกัน
...ณ งานแต่งแห่งหนึ่งซึ่งอุตลุด
เจ้าสาวชุดสีขาวสาวสวยใส
ถูกบาทาเจ้าบ่าวเข้าแล้วไง
ต้องรีบไปแจ้งความตามเรื่องราว
เหตุเนื่องจากเพื่อนบ่าวขอเต้นรำ
ซึ่งเป็นธรรมเนียมงานการบ่าวสาว
ให้เพื่อนเต้นคนละเพลงเกรงเรื่องยาว
แต่เพื่อนบ่าวนี้เต้นสามเพลงเกิน
เจ้าบ่าวทนไม่ไหวอาละวาด
จึงเตะพลาดเข้าจุดสุดสะเทิ้น
ระหว่างขาสาวน้อยที่พลอยเพลิน
ต้องยุติดำเนินการแต่งงาน
ตำรวจทราบเรื่องราวจบครบถ้วน
จดสำนวนเอาไว้ในหลักฐาน
ว่านิ้วของเพื่อนบ่าวเจ้าตัวการ
มิอาจทานแรงเตะเละไปเลย
หน้าส่วนตัว
1464
