1 กุมภาพันธ์ 2554 14:53 น.
คนเดียวกัน
...บุญทำกรรมแต่งสร้าง....เสกสรรค์
เราต่างมาพบกัน..............ก่อเกื้อ
แลจึงเริ่มผูกพัน...............วันผ่าน
วันหนึ่งจึงสนิทเนื้อ............นิ่มน้องนวลสวรรค์
เรานั้นต่างสุขล้น............ดวงแด
เคียงคู่คอยดูแล.............ค่ำเช้า
สัญญามิผันแปร.............ใจเปลี่ยน
ชื่นฉ่ำคำปลอบเล้า..........ลึกล้ำฤดีไหว
ยืนยันในรักนี้..................นวลปราง
มิคิดจะทิ้งนาง.................นิ่มน้อง
เคียงคู่ร่วมหนทาง..........ทุกข์ฝ่า ผจญแฮ
บุญเก่าเราร่วมคล้อง.......คู่แล้วร่วมเข็ญ
ยากเย็นชีวิตได้.............ดำเนิน
แม้อุปสรรคเผชิญ..........บ่เว้น
ยากใดจะอาจเกิน..........ใจแกร่ง เรานา
ตราบเท่าใจยังเต้น........ต่างต้องสู้เสมอ
21 มกราคม 2554 12:14 น.
คนเดียวกัน
...เพราะมิอาจควบคุมความกลุ้มจิต
เฝ้าแต่คิดถึงเธอละเมอหา
ทุกข์ระทมขมขื่นฝืนอุรา
ปรารถนานวลน้องปองภิรมย์
จากบทกลอนบทแรกแปลกรู้สึก
ในสำนึกลึกล้ำนำสุขสม
ก็หมายมั่นขวัญยืนเฝ้าชื่นชม
แม่เอวกลมถึงแม้นจะแสนไกล
ถ้าใจเราใกล้กันจะหวั่นหรือ
หากเธอคือคนนั้นที่ฝันใฝ่
จะยังไงก็รักสมัครใจ
มิผันแปรเปลี่ยนไปจากใจจริง
ใครว่ารักไม่แท้แต่ก็รัก
จะแน่นหนักหญิงใดไม่สุงสิง
ใครจะว่าบทกลอนที่อ้อนอิง
จะกลอกกลิ้งกวนใจก็ไม่เกรง
จะขอเฝ้ารำพันกลั่นกลอนกาพย์
สารภาพความในอย่างไม่เหวง
แม้ถูกใจหน้ามลคนกันเอง
ใจที่เคว้งคว้างคงได้ลงเอย
13 มกราคม 2554 13:42 น.
คนเดียวกัน
สุดปัญญาค้นคิดผลิตพจน์
ให้ซาบซ่านหวานหยดพาสดใส
เพื่อรำพันความรักที่ปักใจ
ส่งถึงให้คนหนึ่งที่ซึ้งทรวง
เพื่อบอกความจริงใจใครคนนั้น
ว่ารักมั่นเนื้อกลอยยังคอยห่วง
ก็กลัวเจ้าจะหาว่าหลอกลวง
สุดเหนี่ยวหน่วงให้นางไม่ร้างลา
จะมีหวังเพียงใดยังไม่รู้
เพราะธออยู่แสนไกลสุดใฝ่หา
มีเพียงตัวหนังสือสื่อวาจา
สื่อสัญญารักมั่นนิรันดร
อยากมีคำคำหนึ่งที่ซึ้งสุด
เพื่อจะจุดไฟรักในอักษร
จะนำมาจารจดในบทกลอน
ด้วยอาทรห่วงใยยามไกลกัน
11 มกราคม 2554 11:06 น.
คนเดียวกัน
เขาบอกว่าเด็กไทยนั้นไม่โง่
แค่ท้องโย้ตั้งแต่วัยสิบสอง
อยากจะรู้วัยวันมันคะนอง
จึงลิ้มลองรสธรรมนอกตำรา
ชาติอื่นอื่นเขารู้อยู่ทั้งนั้น
ถึงกระสันก็ยังมีการศึกษา
การป้องกันสารพัดจึงจัดมา
มิใช่ว่าหมายปองจ้องจะเอา
สังคมเราจึงเตลิดเกิดปัญหา
เด็กกำพร้ามากมายให้อายเขา
สถิติท้องก่อนวัยเยอะไม่เบา
อนาคตชาติเราน่าเศร้าจริง
แต่ไรมาหญิงไทยจีบไม่ง่าย
กว่าจะได้กว่าจะพามาสุงสิง
ผ่านขั้นตอนยุ่งยากลำบากจริง
แต่เดี๋ยวนี้ทุกสิ่งก็เปลี่ยนไป
3 มกราคม 2554 20:48 น.
คนเดียวกัน
...อันสุนทรกลอนกาพย์ที่ซาบซึ้ง
เปรียบประหนึ่งมธุรสหยดสวรรค์
ประโลมจิตลึกล้ำเหลือรำพัน
สุดกระสันเกษมศรีเปรมปรีดา
ขอไหว้ครูบูชาทุกสารทิศ
สานุศิษย์ร่ำเรียนเพียรศึกษา
คุรุกรรมล้ำเลิศเกิดปัญญา
นำชีวามาโนชน์โชติชัชวาล
ระลึกคุณผู้ยื่งใหญ่ให้เลือดเนื้อ
ผู้ก่อเกื้อชีวามหาศาล
จะตอบแทนอย่างไรไม่รู้กาล
หาใดปานคุณบิดรและมารดา
ขอเทพไท้เทวาทั้งอารักษ์
ช่วยปกปักษ์ปกป้องคุ้มครองรักษา
ให้ลูกทำสำเร็จเสร็จกิจจา
เพื่อนำมาซึ่งสุขแด่ทุกคน
อันได้ทำการใหญ่ในครั้งนี้
ขอจงมีศรีสวัสดิ์มิขัดสน
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากล
ขอจงดลผลประสิทธิ์สัมฤทธิ์เทอญ
หน้าส่วนตัว
1917
