กรุณายืนยันการออกจากระบบ
คนเดินดิน
ฟ้าสางพลางสว่างพลันตา ฟ้ามิลา ดินมิลืม คืนค่ำ มีมืด มีล้าง สว่างล้ำ มีค่ำ มีมืด กลับคืนมา เปรียบปุถุชน ทุกคนผู้ มีรู้สุข รู้ทุกข์ เหนื่อยล้า เจ็บจำแบกถือด้วยน้ำตา ทุกข์และสุขนั้นหนาเช่นกงเกวียน
วันสิ้นโลก - อัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1080
