29 สิงหาคม 2546 12:44 น.
คนเขียนกลอน
บอกผ่านทางท้องฟ้าว่าเป็นห่วง
บอกผ่านดวงดาวว่าคิดถึงเสมอ
บอกผ่านสายฝนไปว่าอยากจะเจอ
บอกผ่านสายน้ำที่ล้นเอ่อว่าจริงใจ
ขอนะขอให้เธอนั้นเป็นสุข
ขอนะขอสนุกนานๆจะได้ไหม
ขอนะขอกับดวงดาวที่ห่างไกล
ขอนะขอให้คนที่เราห่วงใยจงโชคดี
29 สิงหาคม 2546 12:41 น.
คนเขียนกลอน
ให้ฟ้าเป็นแปลยามหลับฝัน
ให้ให้ตะวันหลบไปพักหลังเมฆขาว
ให้ดวงดาวมาช่วยกล่อมเป็นบางคราว
ให้ลมหนาวผ่านมาบ้างสักครา
ก้อนเมฆมาช่วยเป็นหมอนหน่อย
เจ้าหิงห้อยมาช่วยอวดแสง
เจ้าพระจันทร์มาให้ข้าขอข้าวขอแกง
เจ้าแมลงช่วยมาขับกล่อมเอย
25 สิงหาคม 2546 15:24 น.
คนเขียนกลอน
อยากลืมความหลังที่ผิดหวัง
อยากลืมความช้ำที่ใหญ่หลวง
อยากลืมทิ้งไปทั้งปวง
อยากลืมคนลวงไม่รักจริง
กลับจำแต่หน้าเธอ กลับจำได้
กลับจำเรื่องมากมายเรื่องครั้งก่อน
กลับจำเรื่องหัวใจไม่สมปอง
กลับจำภาพเธอจ้องมองพร้อมยิ้มมา
หยุดเถิดใจหยุดเถิดความคิด
หยุดก่อนสักนิดอยุดก่อนได้ไหม
หยุดก่อนเถิดหยุดก่อนจะเป็นไป
หยุดก่อนอย่าก้าวไปในทางเดิม
ขอแค่นี้จะได้ไหมใจดวงน้อย
ขอหยุดการเฝ้าคอยเขาหวนกลับ
ขอหยุดคิดถึงเธอคนไปลับ
ขอหยุดพักสักหน่อยเถิดหัวใจ