16 กรกฎาคม 2546 13:53 น.
คนเขียนกลอน
รู้ สึ ก ใ จ ฉั น มั น ว่ า ง เ ป ล่ า
รู้ สึ ก มั น ป ว ด ร้ า ว เ งี ย บ เ ห ง า
รู้ สึ ก ใ น หั ว ไ ม่ มี อ ะ ไ ร มั น เ บ า ๆ
รู้ สึ ก มั น เ ห ง า ๆ ย า ม ไ ม่ มี เ ธ อ อ ยู่ ใ ก ล้ ก า ย
16 กรกฎาคม 2546 13:51 น.
คนเขียนกลอน
ทอดสายตาไม่มีซึ่งจุดหมาย
ทอดสายใจไม่มีแรงจะก้าวหน้า
ทอดสมอรอเธออยู่ตรงนี้นั่งมองนาฬิกา
แม้รู้ว่าเธอนั้นไม่มีวันจะหวนคืน
16 กรกฎาคม 2546 13:49 น.
คนเขียนกลอน
อีกแล้วกับคำว่าอกหัก
อยากรักแต่ก็ได้แค่นี้
จะรักใครชอบใครอกหักทั้งปี
จะมีบ้างไหมคนดีที่รักจริง
เจ็บนะเจ็บเกินจะทนไหว
บ่อยไปจนเหมือนเป้นคนบ้า
เจ็บนะยังเจ็บอยู่ทุกเวลา
แม้ว่าจะครั้งที่ร้อยกว่าๆก็เจ็บใจ
11 กรกฎาคม 2546 16:32 น.
คนเขียนกลอน
คำนี้ที่เธอบอกกับฉัน
นึกแล้วว่าสักวันต้องมาถึง
เธอบอกว่าไม่สำคัญสักนิดนึง
แค่คนๆหนึ่งที่ผ่านมา
เธอบอกว่าฉันนั้นไม่ใช่
ทำเอาเราเสียใจแทบจะบ้า
ทำงัยได้เราก็แค่คนไม่มีน้ำยา
แค่คนบ้าที่หลงรักเธอเท่านั้นเอง
11 กรกฎาคม 2546 16:21 น.
คนเขียนกลอน
ปั่ น เ จ้ า จั ก ร ย า น คั น เ ล็ ก ใ จ ล อ ย ๆ
ป ล่ อ ย ใ จ ด ว ง น้ อ ย ที่ เ ห ง า ๆ
เ ห มื อ น ดั ง ใ จ ไ ม่ อ ย า ก อ ยู่ กั บ เ ร า
อ ยู่ กั บ ค น ที่ เ ห ง า ที่ เ ศ ร้ า ใ จ
ล อ ย ไ ป น ะ เ จ้ า ใ จ น้ อ ย ๆ
ล อ ย ไ ป ถึ ง เ ค้ า ที่ ไ ม่ ค่ อ ย จ ะ เ ป็ น ห่ ว ง
ล อ ย ไ ป ห า ค น ที่ ห ล อ ก ล ว ง
แ ล้ ว เ จ้ า ก็ อ ย่ า ห ว น ก ลั บ ม า
เ ค้ า ไ ป ใ ย เ จ้ า ยั ง เ จ็ บ อ ยู่
เ ค้ า ไ ป อ ยู่ แ ส น ไ ก ล ใ ย คิ ด ถึ ง
เ ค้ า จ า ก ไ ป โ ด ย ไ ม่ คิ ด คำ นึ ง
เ ค้ า ไ ป โ ด ย ไ ม่ คิ ด ถึ ง ว่ า จ ะ มี ใ ค ร ที่ เ สี ย ใ จ