28 ธันวาคม 2546 11:40 น.
คนเขียนกลอน
-*- ยังเฝ้ารออยู่นะเธอคนดี -*-
จากไปได้ไม่ถึงสิบนาทีแต่ใจเหมือนขาดหาย
รีบกลับมานะฉันยังไม่อยากสลายเป็นเม็ดทราย
เพราะว่าขาดรักมาเลี้ยงกายไม่อยากเลย
-*- รีบไปแล้วก็ช่วยรีบๆกับ -*-
ฉันจะนับวินาทีเพื่อรอเธอกลับมาหา
นี่ก็6000กว่าวินาทีแล้วนะแก้วตา
แล้วฉันจะไม่บ้าได้งัยถ้าเธอไม่กลับคืน
26 ธันวาคม 2546 21:30 น.
คนเขียนกลอน
คิดถึงฉันไหมเธอคนดี
บอกสักทีเถอะคิดถึงกันบ้างไหม
ส่วนฉันนั้นทั้งรักทั้งคิดถึงเธอสุดหัวใจ
ยิ่งห่างไกลใจฉันยิ่งคิดถึงกว่าทุกที
คิดถึงฉันไหมเธอคนดี
เวลาที่ไม่มีใครอยากให้คิดถึงฉัน
ถึงแม้ยามเธอมีใครต่อใคร...จะไม่คิดถึงกัน
แต่เธอยังสำคัญ...ความสัมพันธ์เธอยังไม่เปลี่ยนแปลง
คิดถึงฉันไหมเธอคนดี
แม้ราตรีนี้จะไร้แสงดาวส่องฟ้า
แต่ฉันยังคงมจำภาพเธอได้ติดตา
ไม่ว่าฟ้าคืนนี้จะมืดมิดสักเพียงใด
คิดถึงฉันไหมเธอคนดี
ต่อจากนี้ต่อไปบอกกันได้ไหม
บอกทีนะที่รักให้หวานจับหัวใจ
บอกกับฉันไม่ว่าเมื่อไรเธอก็ยังคงคิดถึงกัน
26 ธันวาคม 2546 21:20 น.
คนเขียนกลอน
สู้เขานะสู้เพื่อความรัก
ทำเข้านะทำเพื่อความฝัน
รักกันนะรักกันทุกๆวัน
ฉันก็จะสู้เพื่อความฝันที่วาดไว้กับเธอ
จะไม่ยอมแพ้กับความห่างที่ขวางกัน
จะไม่แพ้แม้วันโลกสลาย
จะสู้อยู่คู่เธอจนวันตาย
เพราะเธอคือจุดหมายสุดท้ายที่ฉันมี
26 ธันวาคม 2546 21:17 น.
คนเขียนกลอน
หากสายลมหนาวที่พัดผ่าน
เป็นสายป่านเชื่อมใจเธอกับฉัน
งั้นฉันคงไม่ต้องสนฟ้ากว้างที่แยกเราห่างกัน
เพราะเธอนั้นส่งความรักให้ฉันตลอดเวลา
หากดาวน้อยบนฟ้ากว้างเป็นตาฟ้า
งั้นฉันจะยืมเอามาจ้องมองคนรักของฉัน
หากเธอเห็นดวงดาวก็เหมือนเห็นดวงตากัน
ถ้าอย่างนั้นด้วยจูปเปลือกตาฉัน......ให้นอนหลับฝันดี
เห็นบ้างไหมดวงดาวที่ทอแสง
นั้นแหละฉันจำแลงเพื่อให้แสงสว่างจ้า
เห็นบ้างไหมมวลหมู่ฝูงปลา
นั่นก็ตัวฉันไปแอบมองเธอคนดี
แล้วผีเสื้อที่เธอเห็นเป็นเธอรึเปล่า
รึเธอเป็นดวงดาวสกาวเหมือนกับฉัน
รึเธอเป็นกองไฟที่ให้ไออุ่นแก่กัน
ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ฉันคงนอนหลับฝันดี
4 ธันวาคม 2546 19:15 น.
คนเขียนกลอน
รักจังเลยคนๆนี้
ไม่ว่ากี่ปีเลยผ่านยังไม่เคยเปลี่ยนฝัน
รักเธอรักมากขึ้นทุกว้านทุกวัน
ยิ่งวัน พ่อ ยิ่งรักเธอสุดหัวใจ
(อยากแต่งกลอนให้พ่อสักบทแต่ได้แค่นี้แหละ)