30 กันยายน 2545 13:52 น.
คนเขียนกลอน
เจอเธอตอนแรกใจบอกใช่
เสียงหัวใจฉันเรียกร้องให้ไปหา
เห็นเธอตอนนั้นด้วยสายตา
ใจก็พากายาให้ไป
อยากไปพูดไปคุยให้รู้ซึ้ง
ต้องอำอึ้งอยู่นานกว่าจะกล้า
ถึงตอนนี้จึงได้เดินเข้ามา
เข้ามาหาตัวเจ้าแม่ยอดใจ
หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาพาใจเพ้อ
เฝ้าละเมอคิดถึงคะนึงหา
อยากจะเรียนเพียรร่วมกับแก้วตา
เผื่อจะได้แม่ยาเป็นคนของหัวใจ
ยิ่งนั่งนึกก็ยิ่งทำให้บ้า
เห็นนภาก็เห็นเป็นหน้าเจ้า
เห็นเป็นรูปหัวใจของสองเรา
อยู่คู่เฝ้าท้องฟ้าทุกทีไป
30 กันยายน 2545 13:39 น.
คนเขียนกลอน
จากใจนี้ที่มีฉันให้เพื่อน
จะไม่ให้ภาพลบเลือนและจางหาย
เพราะเพื่อนฉันนั้นมีทั้งหญิงชาย
เพื่อนทุกคนมีความหมายในใจเรา...
ฉันนั่งเฝ้ามองดูคนรอบข้าง
ไม่จืดจางความรักของสหาย
แต่ตอนนี้ฉันมีเพื่อนใหม่อยู่มากมาย
สุขสบายสมใจมีเพื่อนตรึม...
27 กันยายน 2545 15:11 น.
คนเขียนกลอน
ความฝันอันเล็กน้อยในวันนี้
จะทำให้เราเป้นคนดีวันข้างหน้า
เราจะทุมเททั้งกายา
เผื่อว่าฟ้าจะเห็นใจเราบ้างสักวัน
ความฟันอันเล็กน้อยในวันนี้
ในวันที่ฟ้าใสๆแสงแดดสวย
เคยใฝ่ฝันสักวันอยากจะรวย
เป็นความฝันอันแสนสวยในครั้งนึง
ความฝันอันเล็กน้อยในวันนี้
มันจะค่อยๆเป็นฝันที่เติบใหญ่
เพราะว่าเราเชื่อมั่นด้วยหัวใจ
และเป็นจริงได้ถ้าเราเชื่อศรัทธา
ความฝันอันเล็กน้อยในวันนี้
อีกไม่กี่ปีก็คงจะสมหวัง
ถ้าเราทำมันไปเต้มกำลัง
และความหวังว่ามันคงจะดี
ความฝันวันนี้คงสิ้นสุด
หากว่าเราสะดุดแล้วไม่ไหว
หากว่าเราไม่สู้ด้วยหัวใจ
มันก็คงหมดไปไม่กลับมา
27 กันยายน 2545 15:08 น.
คนเขียนกลอน
เมื่อวันนี้เราสร้างความฝัน
สร้างทุกสิ่งอันด้วยความสุขสม
สร้างทุกสิ่งด้วยความชื่นชม
ด้วยอารมณ์สมใจเราจะทำ
27 กันยายน 2545 14:22 น.
คนเขียนกลอน
ทำมัยหัวใจมันต้องชอบ
ใจที่มีก็ให้ไปจนหมด
แต่ความรักของเธอดั่งน้ำลด
ค่อยๆหมดค่อยๆหายไปจากกัน
ฉันรักเธอเธอรู้แต่เธอเฉย
เจ็บจังเลยเจ็บจนเกินทนไหว
ต้องทนเจ็บอย่างนี้ถึงเมื่อไร
สุดสงสารหัวใจคนไม่เจียม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
หน้าส่วนตัว
717
