27 ธันวาคม 2545 16:46 น.
คนเขียนกลอน
ขอส่งความรักให้เป็นของขวัญ
ขอมอบจันทร์บนฟ้าที่สุดสูง
ขอมอบหมาน่าร๊ากน่ารักให้เธอจูง
ขอมอบฝูงหิงห้อยให้เธอชม
ขอฝากลมที่ผ่านช่วยส่งให้
แม้อยู่ใกล้ก็คงจะไปถึง
แต่เหมือนเธออยู่ใกล้แค่กะจึ๋งนึง
เพราะว่าความคิดถึงจึงใกล้กัน
ปีใหม่แล้วขอให้เธอสุขสม
ขอให้อารมณ์เธอนั้นสุดสดใส
ขอมอบพรที่ดีดีให้เธอไป
ขอส่งให้จากคนคนนี้ที่รักเธอ
20 ธันวาคม 2545 13:05 น.
คนเขียนกลอน
อ่านบ้างนะหนังสือนะ
อย่ามัวแต่นั่งคิดถึงฉันคนนี้
แล้วเกรดออกมามันจะไม่ค่อยดี
จะได้ไม่ต้องโทษปี่โทษกลอง
มองข้อสอบอยู่ก็อย่าคิดว่าเป็นหน้าฉัน
เพราะเธอจะเฝ้าแต่จองมัน
เดี๋ยวเป็นอันทำข้อสอบไม่เสร็จสักที
ตอนอ่านหนังสือก็ดูดีดี
ว่ามีตรงไหนที่น่าจะออกสอบ
เอาเป็นว่าวันนี้ข้อมอบ
ข้อสอบ...เฮ้ยมอบกำลังใจให้แล้วกัน
20 ธันวาคม 2545 12:59 น.
คนเขียนกลอน
มาแล้วมาบ่อยจนเธอเบื่อแล้วรึเปล่า
มาแล้วเอาความรักมาฟากถึง
มาแล้วมาอยู่กับเธอสักนาทีหนึ่ง
มาแล้วพึ่งมาจากที่ที่เหงาใจ
เอาความห่วงหามาฟากไว้
พร้อมด้วยหัวใจเก็บไว้ที่เธอก่อน
แล้วจะแอบกลับมาเอาตอนเธอนอน
พร้อมด้วยแอบหอมแก้มของเธอสักหนึ่งที
จะกี่ปีกี่ชาติก็ขาดเธอไม่ได้
คงจะรักเธอจนตายแล้วมั้งคนคนนี้
แต่ไม่รู้เมื่อไรเธอจะรับรักฉันสักที
จะให้รออีกกี่ปีเธอถึงจะพอใจ
ก็ได้แต่รอ หรอ รอ หรอ ร่อ
ก็ได้แต่รอแต่เธอเรื่อยไป
ก็ฉันรักเธอหมดทั้งหัวใจ
ถึงยังไงก็จะยังรอแต่เธอผู้เดี๋ยว
19 ธันวาคม 2545 09:51 น.
คนเขียนกลอน
คิดถึงก็คิดถึงใช่ใจเปลี่ยน
เรียนก็เรียนทั้งหนักยังห่วงหา
โทรมาก็โทรมายามถึงเวลา
แล้วใครกันจะบ้า...ลืมเธอลง
ลืมอะไรก็ลืมเธอเชื่อไหม
แต่ว่าลืมส่งใจไปไม่เคยเลยสักหน
ขอให้เธอเฝ้ารอและอดทน
เดี๋ยวใจคนคนนี้จะส่งไปให้เธอ(รอแป๊บนึง)
19 ธันวาคม 2545 09:44 น.
คนเขียนกลอน
ไม่รู้จะแก้ตัวว่ายังงัยให้เธอเชื่อ
เธอคงเข้าใจว่าเราเบื่อเธอใช่มัย
ก็รู้อยู่ที่หายไปนะเพราะอะไร
อยากให้เธอเข้าใจว่าฉันยังไม่ลืม
ขอโทษที่หายไปตั้งหลายวัน
แต่ว่าฉันก็ยังมั่นคงในคำเก่า
ว่าจะไม่ลืมว่าตอนนี้ยังมีคนที่ห่วงเรา
และยังเฝ้าคิดถึงอยู่ทุกนาที
ผิดแล้วผิดจริงจริงฉันยอมรับ
แต่ตอนนี้ก็กับมาแล้วขอให้หาย
ก็ยังมีความรักความคิดถึงที่มากมาย
แนบมากับจดหมายเป็นบทกลอน