8 พฤศจิกายน 2545 19:03 น.
คนเขียนกลอน
ทำงัยได้ก็คนมันพูดเก่ง
ขี้อวดขี้เก๊กก็ปานนั้น
แต่สุดท้ายเธอเองก็รู้ทัน
ว่ามันทำไปเพราะฉันรักเธอ
พูดอย่างนั้นอย่างนี้กับใครคนอื่น
ไม่ได้ฝืนพูดจริงจริงนะเธอจ๋า
อย่างเธอบอกนั่นแหละต้องใช้เวลา
ไม่ต้องรีบเชื่อฉันที่บอกรักเธอ
อยากให้เธอเป็นนางฟ้าของฉัน
เพราะเธอจะได้ย่อฟ้ามาหา
และจะได้เจอเธอทุกที่ทุกเวลา
เพราะฉันบ้ายามที่ไม่เจอเธอ
นอนก็นอนไม่ค่อยจะหลับ
ใจไม่กลับมา..ไม่รู้อยู่ที่ตรงไหน
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
ใจถึงได้อยู่ที่ข้างใจเธอ
8 พฤศจิกายน 2545 18:50 น.
คนเขียนกลอน
ฉันก็พยายามทำความเข้าใจอยู่
เพราะอยากรู้ความในใจที่เธอนั้นมีให้
รู้ทั้งรู้ว่าบางสิ่งที่ฉันนั้นได้ให้ไป
บางทีอาจจะไม่ได้มันกลับมา
จนวันนี้ฉันจึงได้รู้ว่า
ความห่วงหาที่ฉันได้มอบให้
เธอก็รู้สึกมันได้ถึงอกข้างใน
ขอขอบใจที่เธอรู้สึกดีดีกับมัน
และฉันจะไม่บังคับให้เธอบอกว่ารัก
เพราะความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
แต่ไม่อยากให้เธอนั้นเก็บมันซ้อน
เพราะมันทำให้ฉันนอนไม่ค่อยหลับ
(คิดไม่ค่อยออกเลยได้ออกมาเป็นแบบนี้)
แต่ก็ดีที่ฉันนั้นได้รู้อย่างหนึ่ง
ว่าคนที่ฉันนั้นคิดถึงอยู่เสมอ
เค้าก็แอบคิดถึงเราเหมือนกันนะเออ
ต่อไปฉันคงเพ้อถึงเธอทุกวันคืน
5 พฤศจิกายน 2545 19:30 น.
คนเขียนกลอน
ในยามนี้เธอคิดถึงฉันอยู่รึเปล่า
ในยามหนาวเธอยังคิดถึงฉันอยู่ไหม
ในยามนี้ฉันคิดถึงเธอแทบขาดใจ
ยามไหนไหนก็คิดถึงเธอไม่เสื่อมคลาย
5 พฤศจิกายน 2545 19:27 น.
คนเขียนกลอน
รู้รึเปล่าอยู่คนเดียวมันแสนเหงา
รู้รึเปล่าอยู่คนเดียวมันเศร้าหมอง
รู้รึเปล่าอยู่คนเดียวอยากจะกระโดดคลอง
รู้รึเปล่าอยากมองเธอนานนาน
5 พฤศจิกายน 2545 12:38 น.
คนเขียนกลอน
ปีนี้ก็คงนั่งอยู่ที่ข้างริมน้ำ
ก็คงประมาณสองยามเหมือนทุกหน
ก็คงได้แต่นั่งดูเค้าทุกคน
ลอยกระทงหวานชื่นเกินบรรยาย
กี่ปีแล้วลอยกระทงอยู่โดดเดี่ยว
ลอยคนเดี่ยวอยู่คนแล้วแบบเศร้าหมอง
อยากจะตายตายไปอยู่ใต้คลอง
ให้ได้หายเศร้าหมองหายเศร้าใจ
เกิดชาติหน้าฉันท์ใดขอให้สุข
ให้หายทุกข์จากความน่าสงสาร
แค่อยากลอยกระทงเป็นคู่ข้างสายธาร
ให้มีคนสงสารดูแลใจ...ให้สักที
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
หน้าส่วนตัว
825
