13 พฤศจิกายน 2545 10:17 น.
คนเขียนกลอน
อยากบอกว่าฉันอาจไม่ดีอย่างที่เธอคิด
แต่ว่าไม่ผิดที่เธอจะมาเป็นห่วงใสใจฉัน
และบางทีวันนั้นอาจจะมาถึงสักวัน
วันแห่งความใฝ่ฝันฉันได้เจอกับเธอ
วันนั้นฉันคงจะทำตัวไม่ถูก
อาจจะไม่พูดได้ดังตอนที่ฉันโทรหา
อาจจะไม่ได้เป็นผู้ชายอบอุ่นทุกเวลา
แต่เอาเป็นว่าฉันจะพยายามเมื่อฉันได้เจอเธอ
รู้รึเปล่าฉันละเมอคิดถึงเธอทุกคืน
ไม่อยากจะตื่นจริงจริงยามหลับไหล
เหมือนกับว่าหัวใจได้ลอยไป
อยู่ใกล้ใกล้ข้างเธอและทำให้เธอฝันดี
11 พฤศจิกายน 2545 14:04 น.
คนเขียนกลอน
รู้รึเปล่าฉันนั้นเป็นเพียงคนเหงาแค่คนหนึ่ง
เพราะได้เธอฉันจึงพึ่งสดใส
ตั้งแต่ก่อนแต่เดิมฉันมีแต่เศร้าใจ
เพราะได้ความห่วงใยของเธอฉันจึงดี
ใจที่มีเพียงหนึ่งก็มีเพียงหนึ่ง
ตัวที่มีเพียงหนึ่งเดี๋ยวก็มีอยู่แค่นี้
ความรักที่มีก็มีแต่ความรู้สึกดีดี
และก็มีให้ใครแค่เพียงหนึ่งคนเท่านั้นเอง
11 พฤศจิกายน 2545 14:02 น.
คนเขียนกลอน
รู้รึเปล่าฉันนั้นเป็นเพียงคนเหงาแค่คนหนึ่ง
เพราะได้เธอฉันจึงพึ่งสดใส
ตั้งแต่ก่อนแต่เดิมฉันมีแต่เศร้าใจ
เพราะได้ความห่วงใยของเธอฉันจึงดี
ใจที่มีเพียงหนึ่งก็มีเพียงหนึ่ง
ตัวที่มีเพียงหนึ่งเดี๋ยวก็มีอยู่แค่นี้
ความรักที่มีก็มีแต่ความรู้สึกดีดี
และก็มีให้ใครแค่เพียงหนึ่งคนเท่านั้นเอง
11 พฤศจิกายน 2545 13:58 น.
คนเขียนกลอน
ฉันอาจจะเป็นผู้ชายอารมณ์ดีเวลาได้คุยกับเธอ
แต่เธอรู้ไหมว่าเธอก็เป็นเจ้าหญิงในใจฉัน
ฉันก็อยากอยู่ข้างเธอแม้เพียงหนึ่งวัน
หากแม้เป็นความฝันฉันก็ยังยินดี
สำหรับเธอเธอนั้นคือทุกสิ่ง
ให้ฉันนั้นได้แอบอิงยามฉันเหงา
อยากให้เธออยู่ข้างฉันดังเป้นเงา
เวลาฉันเหงาและเศร้าใจ
11 พฤศจิกายน 2545 13:43 น.
คนเขียนกลอน
แค่ขอบฟ้าไกลใช่ว่าเป็นปัญหา
อยู่ที่สัญญาของเราที่ฉันห่วง
ฉันรักเธอชอบเธอกว่าทุกสิ่งทั้งปวง
และก็ห่วงกว่าอะไรในแผ่นดิน
หากคำพูดของเธอนั้นมาจากหัวใจ
ฉันก็ยินดีที่จะรับไวัทุกทุกสิ่ง
คำพูดที่ฉันพูดไปทุกวันนั้นมีแต่เรื่องจริง
ว่าฉันแอบปิ้งเธอเหมือนกันมาตั้งนาน
คุยแค่โทรศัพท์ใช่ว่าเธอจะเชื่อ
แม้บางที่นานไปอ่านเบื่อก็เป็นได้
ที่โทรไปขอแค่ได้ยินแม้เพียงคำทักทาย
คืนนั้นทั้งคืนก็หลับสบายแถมฝันดี