14 มีนาคม 2546 15:58 น.
คนเขียนกลอน
อยากให้เธอได้รู้ไว้
ว่ายังมีใครยังคิดถึงเสมอ
แม้ตอนนี้จะยังไม่ได้เจอหน้าเธอ
แต่ก็ยังคิดถึงเสมอไม่เสื่อมคลาย
เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป
ฉันจะไม่ยอมให้ใครแยกเธอไปจากฉัน
สัญญานะว่าจะกลับมาหากถึงวัน
ฉันจะเฝ้าฝันถึงวันที่ฉันจะได้เจอเธอ
13 มีนาคม 2546 18:24 น.
คนเขียนกลอน
อยากถามใจเธอหน่อยได้รึเปล่า
ว่าทุกทุกเรื่องราวนะจำได้บ้างไหม
แล้วทำไมเธอต้องจากไปไกล
แล้วเมื่อไรเธอถึงจะกลับมา
อยากถามเธออีกสักข้อ
อยากถามว่าฉันต้องรออีกถึงเมื่อไร
รึว่าต้องรอตลอดไป
เอาเป็นว่ายังงัยฉันก็จะยังรอเธอแล้วกัน
10 มีนาคม 2546 17:36 น.
คนเขียนกลอน
คิดถึงเธอมากรู้ไหม
เพราะรักเธอหมดใจจึงห่วงหา
เพราะตอนนี้เธอห่างไปไกลตา
ยิ่งทำให้ห่วงหากว่ายามใดที่เคยเป็น
กลับมาเร็วเร็วนะที่รัก
รีบกลับมาหาฉันหน่อย
สงสารใจนี้นะมันเผ้าคอย
คิดถึงแม่กอยสุดหัวใจ
3 มีนาคม 2546 20:54 น.
คนเขียนกลอน
ได้รับรึยังของขวัญที่ส่งให้
ที่ส่งไปกับดวงดาวที่พราวแสง
ได้รึยังความเป็นห่วงที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
แมัหมดแรงยังงัยก็ยังจะส่งไป
ให้นะความเป็นห่วงและความรัก
ให้นะทั้งที่พักใจกายที่เหนื่อยแสน
ให้นะความคิดถึงที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ให้นะ คาราวบาวแดงกี่ขวดก็ให้เธอ
25 กุมภาพันธ์ 2546 15:33 น.
คนเขียนกลอน
อย่าเสียใจเลยนะคนดีของฉัน
ปล่อยให้มันผ่านไปเหมือนดังสายลมหนาว
แต่อยากให้เธอเก็บไว้นะเรื่องราว
แม้ว่าลมหนาวจะผ่านไปนานสักเพียงใด
ให้เก็บแต่สิ่งที่งดงามไว้
สิ่งใดที่ผิดใจลืมไปอย่าได้เก็บไปฝัน
ฉันอยู่ตรงนี้นะข้างเธอจะคอยเติมพลัง
แม้สิ้นหวังฉันก็ยังจะไม่ไปไกล
จะคอยเป็นกำลังใจให้เธอหายเหนื่อย
จะคอยอยู่ช่วยทุกคราที่ต้องการฉัน
ฉันจะอยู่ข้างเธออย่างนี้ไปทุกวัน
แม้หากยามหลับฝันก็จะเฝ้าเธอให้ฝันดี