21 เมษายน 2546 11:03 น.
คนเขียนกลอน
จะผ่านไปสักกี่วัน..รักฉันก็ไม่เคยแปรเปลี่ยน
จะนานสักกี่ปี่เธอก็ยังเป็นหนึ่งในใจฉัน
ตราบใดที่โลกนี้ยังไม่สิ้นแสงตะวัน
รักของฉันคนนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนไป
กลัวนะกลัวใจเธอเปลี่ยนเมื่อไกลห่าง
แม้ว่าเธอบอกระยะทางไม่เคยทำให้ปิดกั้น
แต่ก็ยังเฝ้ารอเธอกลับมาทุกทุกวัน
จนตราบถึงวันฉันที่เธอบอกฉัน..ฉันยังจะเฝ้ารอ
31 มีนาคม 2546 11:43 น.
คนเขียนกลอน
ดาวรู้รึเปล่าว่าฉันรักเธอคนนี้มากแค่ไหน
ก็ขนาดมอบให้หมดทั้งใจที่มีอยู่
อยากให้ดาวเอาใขนี้ไปให้เค้าดู
ว่าฉันคนนี้ยังรักเค้าอยู่ไม่เสื่อมคลาย
สายลมรู้ไหมว่าฉันเหงาเมื่อขาดเค้า
อยากให้สายลมพัดเอาความคิดถึงจากเค้ามาฝากบ้าง
ฉันคนนี้จะนั้งรอ และนับดาวไปพรางๆ
ยามระหว่างที่เค้าฝากคำหวานๆมากับสายลม
ช่วยหน่อยช่วยพัดพาความรักมาให้ฉันหน่อย
ฉันจะคอยยามเมื่อสายลมพัดผ่านมาอีกหน
ไม่อยากจะเจ็บช้ำชอกอีกแล้วมันเหลือทน
กับการที่รักคนที่เค้าไม่ได้รักเรา
26 มีนาคม 2546 10:51 น.
คนเขียนกลอน
อยากเปลี่ยนความเหงาให้เป็นความสงบ
อยากเปลี่ยนความวิตกเป็นความช่างสงสัย
อยากเปลี่ยนความเครียดเค้นให้เป็นกำลังใจ
อยากเปลี่ยนความรักครั้งใหม่ให้มันดีกว่าที่เป็นมา
อยากเปลี่ยนวันเวลาที่มันเลยผ่านพ้น
อยากเปลี่ยนใจคนให้ใสสะอาดไม่ลวงลอก
อยากเปลี่ยนตัวเองให้เป็นสายหมอก
จะได้ลอยตามลมไปบอกว่า รักเธอที่สุดเลยคนดี
25 มีนาคม 2546 12:50 น.
คนเขียนกลอน
ไม่ต้องคิดถึงฉันมากก็ได้นะคนดี
แต่ขอให้นึกถึงฉันบ้างบางทีที่เธอเหงา
เอาเป็นว่าแม้วันใดเธอไม่มีใครก็อยากให้รู้ว่ามีเรา
ที่ยังเฝ้าเป็นห่วงเธออยู่ทุกนาที
ลืมฉันบ้างก็ได้บางเวลา
แต่อย่าลืมโทรหายามเธอไม่มีเขา
ขอให้รู้ว่าฉันจะอยู่คอยเป็นเงา
ยามที่เธอไม่มี้เค้าอยู่ค้างกาย
15 มีนาคม 2546 15:33 น.
คนเขียนกลอน
ไม่รู้จะบอกกับเธอว่ายังงัยดีนะตอนที่โทรหา
รู้แต่ว่าฉันคิดถึงเธอมากและห่วงหวง
อยากพูดก็ไม่ค่อยจะกล้าเท่าไรมันติดอยู่ในทรวง
แต่อยากให้รู้ไว้ว่าเป็นห่วงเธอมากกว่าผู้ใด
นี้เหรอ...ที่เรียกว่ารักแท้เพิ่งเคยรู้จัก
คงเป็นรักที่ฉันไม่เคยมอบให้ใครได้มากเท่านี้
ขอเถอะนะช่วยอยู่กับฉันนะคนดี
และฉันคนนี้ก็สัญญาว่าจะรักเธอไม่เสื่อมคลาย