18 พฤศจิกายน 2546 13:22 น.
คนเขียนกลอน
ถึ ง ไ ก ล ฉั น ก็ รั ก
ถึ ง ไ ก ล ฉั น ก็ ห ว ง
ถึ ง ไ ก ล แ ต่ ฉั น ไ ม่ เ ค ย ล ว ง
ถึ ง ไ ก ล ฉั น ก็ ยั ง ห่ ว ง เ ธ อ เ ห มื อ น เ ดิ ม
ถึ ง ใ ก ล้ แ ค่ กำ แ พ ง กั้ น
ถึ ง ใ ก ล้ กั น แ ค่ ไ ห น
ถึ ง ใ ก ล้ ก า ย แ ต่ ไ ม่ ใ ก ล้ ใ จ
ถึ ง ยั ง งั ย ฉั น ก็ ยั ง รั ก เ ธ อ เ ห มื อ น เ ดิ ม
18 พฤศจิกายน 2546 13:10 น.
คนเขียนกลอน
เธอคือคนของหัวใจ
หากจากไปฉันคงเศร้า
ความรักนั้นเป็นของเรา
ฉันคงเศร้าหากรักเพียงข้างเดียว
กายเป็นของเธอ
แต่ฉันเฝ้าแต่ละเมอเพ้อหา
เธอพูดบอกแค่คำลา
แล้วเธอก็หายหน้าจากไป
รักยังอยู่กับฉัน
ทุกคืนวันฉันยังรดน้ำให้
รดน้ำตาให้กับต้นหัวใจ
เพราะเธอลาไปไม่กลับมา
แล้วรักก็เรื่มเหี่ยว
รักโดดเดี่ยวรักอยู่ไม่ได้
แล้วรักก็ตายจากหัวใจ
เหลือเพียงเสียงร่ำไห้...
ของชายเพียงหนึ่งคน
11 พฤศจิกายน 2546 15:55 น.
คนเขียนกลอน
คิ ด ถึ ง น ะ คิ ด ถึ ง ใ จ จ ะ ข า ด
รั ก น ะ รั ก ม า ก ก ว่ า ใ ต ร ทั้ ง ห ล า ย
ห ว ง น ะ ห่ ว ง น ะ จ น ชี พ ว า ย
แ ต่ เ สี ย ด า ย ค น ๆ นั้ น ไ ม่ ใ ช่ เ ธ อ
10 พฤศจิกายน 2546 17:35 น.
คนเขียนกลอน
ทั้งดาวเดือนฝนฟ้าหมดทั้งปวง
ไม่เคยหวง หาได้เธอต้องมี
เธอคนดีขออย่างนั้ฉันทำอยาก
เธอบอกอยากมีเขาอยู่ข้างๆ
เธอช่างพูดมาได้แบบไม่มียาง
งั้นฉันขอบ้างได้มั้ยเธออย่าไป
ไม่ให้เธอไป ต้องเสียอะไร แค่ไหน
ไม่ให้เธอไปต้องทำยังงัยช่วยบอกฉัน
ฉันอยากอยู่ข้างเธอทุกๆวัน
โปรดช่วยอยู่ข้างฉันอย่าจากไป
7 พฤศจิกายน 2546 15:48 น.
คนเขียนกลอน
ถึงแล้วปลายทางที่ฉันรอเธอ
ทุกครั้งที่ได้เจอและดห็นหน้า
ฉันคนนี้เฝ้ารอและเหนื่อยหล้า
เพื่อจะได้พบหน้าเธอคนดี
จบแล้วปลายทางของความรัก
จากที่รู้จักจนวันนี้ฉันอยากถาม
เคยรักฉักบ้างไหมแม่คนงาม
อยากถามแค่นี้คนงามคงตอบกัน
อยากขอบใจที่เคยรักฉัน
แต่คงถึงวันที่ฉันต้องตัดใจ
ฉันคงไม่อาจห้ามเธอให้จากไป
แต่ก็ขอบใจจริงๆที่ทำให้ฉันรอ
รอวันที่เธอบอกว่ารัก
รอวันที่เธอบอกกับฉัน
รอวันที่เธอมีความรู้สึกดีๆให้กัน
แต่ฉันก็ได้แค่นี้แค่คนที่รอเธอ