29 มกราคม 2547 04:30 น.
คนเขียนกลอน
อยากบอกรักกับเธอขอเธอช่วยฟังหน่อย
ยังรักเธอและเฝ้าคอยเฝ้าฝันหา
ยังรักเธอยังไม่เปลี่ยนแปลงตามเวลา
ยังรักษาความรักจากเธอแม่คนดี
รักก็บอกว่ารักไม่เคยปิด
รักก็บอกยามคิดถึงเธอเป็นหนักหนา
ห่วงก็ห่วงเพราะเธอดังแก้วตา
รักเธอจึงเฝ้าคอยหาใกล้เธอไม่จากจร
ขอเถอะนะความรักจากเธอขอให้ฉัน
แม้บางวันไม่เจอหน้าอย่าได้คิดสงสัย
เพราะว่ามีธุระแต่ก็ยังแพ้ธุระของหัวใจ
แม้จากไกลก็ยังรักเธอนะคนดี
27 มกราคม 2547 14:46 น.
คนเขียนกลอน
สายลมหนาวพัดหายไปจากไกล
สายลมของหัวใจยังไม่เคยจากไกลจากตัวฉัน
สายรักของเราก็คงยังไม่ไปไกลจากกัน
แสงแห่งดวงตะวันยังโอบกอดทั้งสองเรา
ไออุ่นเพิ่งเริ่มโอบกอดมวลหมู่แมกไม้
หมู่ปลาเพิ่งแหวกว่ายทวนทานน้ำกลางภูเขา
แสงตะวันสอดส่องผ่านไม้ใบเห็นเป็นเงา
เสียงภูเขาแว่วผ่านมาข้าได้ยิน
ยิ่งคิดถึงเธอคนดีที่ไกลห่าง
เคยจูงมือเดินตามทางสะพานสารสิน
ยิ่งทำให้นึกถึงเจ้าอยู่เป็นอาจิณ
เพียงแค่อยากได้ยินคำว่ารักจากเธอผ่านสายลม
12 มกราคม 2547 23:56 น.
คนเขียนกลอน
ถ า ม ว่ า รั ก เ ธ อ ไ ห ม บ อ ก เ ล ย ว่ า ฉั น รั ก
ถ า ม ว่ า ร อ ไ ด้ ไ ห ม บ อ ก เ ล ย ไ ด้ เ ส ม อ
ถ า ม ว่ า จ ะ คิ ด ถึ ง ไ ห ม ย า ม ไ ม่ เ จ อ ะ เ จ อ
บ อ ก เ ล ย คิ ด ถึ ง เ ส ม อ แ ม้ ย า ม ไ ม่ เ จ อ กั น
12 มกราคม 2547 23:07 น.
คนเขียนกลอน
ยามเธออยู่กับฉันก็บอกว่ารักฉัน
บอกว่ามีกันไม่ว่าเวลาจะนานแค่ไหน
บอกกับฉันว่าจะมีกันตลอดไป
เธอบอกว่ามีใจให้ฉันเพียงคนเดียว
ยามเธออยู่กับเขาก็บอกมีแต่เขา
บอกว่าไม่มีเราที่ผ่านมาเธอผลักไส
เธอบอกว่าจะมีแต่เขาคนเดียวตลอดไป
เธอบอกว่าไม่เคยมีใจให้กับเรา
ช้ำมั้ยล่ะหัวใจช้ำรึเปล่า
แม้บางคราวไม่รู้สึกนึกสงสัย
เจ็บไหมล่ะเจ็บไหมเจ้าหัวใจ
เธอมีให้ทุกคน เธอช่างเป็นคนใจดี
12 มกราคม 2547 23:03 น.
คนเขียนกลอน
โอบกอดเธอได้แค่อากาศธาตุ
โอบกอดเธอด้วยสองมือที่ว่างเปล่า
อยากโอบกอดเธอเหมือนท้องฟ้าโอบกอดดวงดาว
อยากโอบกอดเมื่อคราวเธอไม่มีใคร ฉันยินดี