27 กันยายน 2545 14:22 น.
คนเขียนกลอน
ทำมัยหัวใจมันต้องชอบ
ใจที่มีก็ให้ไปจนหมด
แต่ความรักของเธอดั่งน้ำลด
ค่อยๆหมดค่อยๆหายไปจากกัน
ฉันรักเธอเธอรู้แต่เธอเฉย
เจ็บจังเลยเจ็บจนเกินทนไหว
ต้องทนเจ็บอย่างนี้ถึงเมื่อไร
สุดสงสารหัวใจคนไม่เจียม
27 กันยายน 2545 13:53 น.
คนเขียนกลอน
ยืมเค้ามา
ความรักมีมาเต็มฟ้า
ความห่วงหามีมาเต็มถัง
ความคิดถึงมีมาให้เต็มกะละมัง
จะส่งฟ้าส่งถังส่งกะละมังไปให้เธอ
แต่งแก้ครับ
ยอมรับได้ทั้งหมดที่เธอให้
ขอให้มันมาจากใจของเธอนั้น
ไม่ว่าถังกะละมังสักกี่อัน
ยอมรับได้ทั้งนั้นถ้าเป้นของเธอ
27 กันยายน 2545 13:28 น.
คนเขียนกลอน
ยามจะนอนเฝ้าคิดถึงแต่เจ้า
ถึงยามเช้าก็ยังไม่เคยหาย
ถึงยามนี้ก็ยังมีมากมาย
ถึงยามสายก็คงไม่หมดไป
ถึงยามเที่ยงเริ่มหิวก็ยังคิด
เพราะชีวิตมีเพียงเจ้าเสมอ
แม้หลับตื่นเฝ้าคิดถึงแต่เธอ
บ้างละเมอยามนอนก็บ่อยไป
ใจหนึ่งใจจะให้ไปให้หมด
ไม่ให้มดแม้ตัวคาบไปไหน
ต่อให้เราจากกันอยู่ห่างไกล
ก้ยังคงมั่นใจยังรักเธอ
25 กันยายน 2545 17:45 น.
คนเขียนกลอน
ดึกดื่นเที่ยงคืนไม่ยอมนอน
นั่งกอดหมอนเพียงลำพังใจหวั่นไหว
เพราะตอนนี้เธอนั้นอยู่แสนไกล
อยู่แห่งไหนแต่ใจเราถึงกัน...
ถึงกลางวันใจฉันก็ยังสั่น
ไม่รู้มันจะสั่นไปถึงไหน
หากเป็นนกได้ก็คงจะบินไป
ไปให้ไกลได้เห็นหน้านะคนดี...
ถึงตอนเย็นนั่งเล่นอยุ่หน้าห้อง
อยากจะร้องเพลงสักเพลงให้หายเหงา
หยบกีต้ารืมาดีดและมาเกลา
หวังว่าคงหายเหงาหายเศร้าใจ...
25 กันยายน 2545 17:38 น.
คนเขียนกลอน
แอบคิดถึงเธออยุ่ทุกเวลา
แอบคิดถึงแก้วตาอยู่เสมอ
แอบคิดถึงทุกทีที่ได้เจอ
แอบคิดถึงตัวเธอทุกทีไป...
แอบชอบเธออยู่นานแล้วเธอรู้ไหม
แอบเข้าไปอยู่ในใจไม่ให้รุ้
แอบคิดถึงเธอยามเห็นปู
แอบไปแล้วเมื่อไรเธอรู้คงหมดกัน...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
หน้าส่วนตัว
699
