11 พฤศจิกายน 2545 14:04 น.
คนเขียนกลอน
รู้รึเปล่าฉันนั้นเป็นเพียงคนเหงาแค่คนหนึ่ง
เพราะได้เธอฉันจึงพึ่งสดใส
ตั้งแต่ก่อนแต่เดิมฉันมีแต่เศร้าใจ
เพราะได้ความห่วงใยของเธอฉันจึงดี
ใจที่มีเพียงหนึ่งก็มีเพียงหนึ่ง
ตัวที่มีเพียงหนึ่งเดี๋ยวก็มีอยู่แค่นี้
ความรักที่มีก็มีแต่ความรู้สึกดีดี
และก็มีให้ใครแค่เพียงหนึ่งคนเท่านั้นเอง
11 พฤศจิกายน 2545 14:02 น.
คนเขียนกลอน
รู้รึเปล่าฉันนั้นเป็นเพียงคนเหงาแค่คนหนึ่ง
เพราะได้เธอฉันจึงพึ่งสดใส
ตั้งแต่ก่อนแต่เดิมฉันมีแต่เศร้าใจ
เพราะได้ความห่วงใยของเธอฉันจึงดี
ใจที่มีเพียงหนึ่งก็มีเพียงหนึ่ง
ตัวที่มีเพียงหนึ่งเดี๋ยวก็มีอยู่แค่นี้
ความรักที่มีก็มีแต่ความรู้สึกดีดี
และก็มีให้ใครแค่เพียงหนึ่งคนเท่านั้นเอง
11 พฤศจิกายน 2545 13:58 น.
คนเขียนกลอน
ฉันอาจจะเป็นผู้ชายอารมณ์ดีเวลาได้คุยกับเธอ
แต่เธอรู้ไหมว่าเธอก็เป็นเจ้าหญิงในใจฉัน
ฉันก็อยากอยู่ข้างเธอแม้เพียงหนึ่งวัน
หากแม้เป็นความฝันฉันก็ยังยินดี
สำหรับเธอเธอนั้นคือทุกสิ่ง
ให้ฉันนั้นได้แอบอิงยามฉันเหงา
อยากให้เธออยู่ข้างฉันดังเป้นเงา
เวลาฉันเหงาและเศร้าใจ
11 พฤศจิกายน 2545 13:43 น.
คนเขียนกลอน
แค่ขอบฟ้าไกลใช่ว่าเป็นปัญหา
อยู่ที่สัญญาของเราที่ฉันห่วง
ฉันรักเธอชอบเธอกว่าทุกสิ่งทั้งปวง
และก็ห่วงกว่าอะไรในแผ่นดิน
หากคำพูดของเธอนั้นมาจากหัวใจ
ฉันก็ยินดีที่จะรับไวัทุกทุกสิ่ง
คำพูดที่ฉันพูดไปทุกวันนั้นมีแต่เรื่องจริง
ว่าฉันแอบปิ้งเธอเหมือนกันมาตั้งนาน
คุยแค่โทรศัพท์ใช่ว่าเธอจะเชื่อ
แม้บางที่นานไปอ่านเบื่อก็เป็นได้
ที่โทรไปขอแค่ได้ยินแม้เพียงคำทักทาย
คืนนั้นทั้งคืนก็หลับสบายแถมฝันดี
8 พฤศจิกายน 2545 19:03 น.
คนเขียนกลอน
ทำงัยได้ก็คนมันพูดเก่ง
ขี้อวดขี้เก๊กก็ปานนั้น
แต่สุดท้ายเธอเองก็รู้ทัน
ว่ามันทำไปเพราะฉันรักเธอ
พูดอย่างนั้นอย่างนี้กับใครคนอื่น
ไม่ได้ฝืนพูดจริงจริงนะเธอจ๋า
อย่างเธอบอกนั่นแหละต้องใช้เวลา
ไม่ต้องรีบเชื่อฉันที่บอกรักเธอ
อยากให้เธอเป็นนางฟ้าของฉัน
เพราะเธอจะได้ย่อฟ้ามาหา
และจะได้เจอเธอทุกที่ทุกเวลา
เพราะฉันบ้ายามที่ไม่เจอเธอ
นอนก็นอนไม่ค่อยจะหลับ
ใจไม่กลับมา..ไม่รู้อยู่ที่ตรงไหน
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
ใจถึงได้อยู่ที่ข้างใจเธอ