17 มกราคม 2546 21:09 น.
คนหวั่นไหว
เราจบกันจะดีไหม
เป็นคำพูดและความรู้สึกจากใจของฉัน
รู้ว่าเธอเจ็บที่จะต้องยอมรับมัน
ฉันก็เจ็บเหมือนกันที่ต้องพูดมันออกมา
แต่จะให้ทำไงได้ล่ะเธอ
เพราะตลอดเวลาฉันเจอแต่ความเหว่ว้า
ต้องคอยรอเมื่อไหร่เธอจะมา
เจ็บจนกลายเป็นความชา...ชิน
คบกันไปก็เท่านั้น
การกระทำของเธอทำลายรักฉันจนหมดสิ้น
ต้องยอมบอกลา..แม้น้ำตาจะไหลริน
สักวันคงชินกับการที่...ไม่มีเธอ
11 มกราคม 2546 21:20 น.
คนหวั่นไหว
อยากบอกเธอคิดถึงมากรู้ไหม
แต่ไม่กล้าบอกไปเพราะเก้อเขิน
ทั้งที่คิดถึงเธอมากเหลือเกิน
แต่ต้องทำเป็นเมินก้อเพราะอาย
ไม่ได้เห็นหน้าเธอในวันไหน
ก้อสงสัยทำไมเธอถึงห่างหาย
แต่พอเห็นหน้าเธอก้ออุ่นใจ
ไม่เป็นไรแม้รักเธอข้างเดียว
2 มกราคม 2546 20:23 น.
คนหวั่นไหว
เธอรักฉันบ้างหรือเปล่า
หรือเป็นเพียงแค่ความเหงาและเหว่ว้า
ทำให้เธอตัดสินใจเดินเข้ามา
บอกฉันว่า อยากให้เราลองคบกัน
ถ้าเป็นแค่ความเหงาแล้วละก้อ
อยากจะขอให้เธอสงสารฉัน
ถ้าไม่รักก็อย่าทำร้ายกัน
อย่ามาคบกับฉันเพียงเพราะเธอ..ไม่มีใคร