5 กันยายน 2547 09:30 น.
คนหนึ่ง
มองฝนพรำย้ำให้คิดถึงความหลัง
มองเมฆบังย้ำเตือนถึงเธอนั้น
มองมองไปคิดถึงความผูกพัน
มองตามฝันที่เคยสร้างด้วยกัน
ตอนนี้เธอคงอยู่มีความสุข
มีลูกเล็กไว้ออดอ้อนให้อบอุ่น
นึกถึงครอบครัวเธอที่ละมุน
คงจะวุ่น..ชุลมุนดูชื่นใจ
สิบกว่าปีที่ห่างเหินยังมีค่า
สิบกว่าปีที่ชะตายังพลิกผัน
สิบกว่าปีที่ยังเป็นเพื่อนกัน
เธอกับฉันเปลี่ยนจากรักที่เดิมๆ
รักแบบนั้นจบไปแล้วเหลือเพียงเพื่อน
แต่รักแบบนั้นยังมีค่าสำหรับฉันอยู่เสมอ
รักของเธอกับฉันดูแล้วเพียงเคยละเมอ
เพียงเคยเพ้อ..เก็บมาคิดยังติดตรึง
หน้าส่วนตัว
770
