23 กุมภาพันธ์ 2548 23:27 น.
คนหนึ่ง
เหนื่อยจนสุดกำลัง ...
จะเติมพลังจากไหนหนอ
เหนื่อยจนทดท้อ
จนอยากรอให้ใครคนหนึ่งมา
...............
เติมกำลังใจให้ตัวเองจนเจียนหมด
เติมชีวิตรันทดให้แก่งฝ่าฟันสักกี่หน
เติมความรักจากพ่อแม่พี่น้องตน
ใช้แทบจนเจียนหมด..รดรินกาย
..............
อยากนอนพักไม่ตื่นอยู่ในฝัน
อยากมองหันเห็นหน้าฟ้าแจ่มใส
อยากมองชีวิตทุกอย่างที่ฝันไว้
อยากทำให้รอบข้างตัวยิ้มเบิกบาน
..............
5 กันยายน 2547 09:30 น.
คนหนึ่ง
มองฝนพรำย้ำให้คิดถึงความหลัง
มองเมฆบังย้ำเตือนถึงเธอนั้น
มองมองไปคิดถึงความผูกพัน
มองตามฝันที่เคยสร้างด้วยกัน
ตอนนี้เธอคงอยู่มีความสุข
มีลูกเล็กไว้ออดอ้อนให้อบอุ่น
นึกถึงครอบครัวเธอที่ละมุน
คงจะวุ่น..ชุลมุนดูชื่นใจ
สิบกว่าปีที่ห่างเหินยังมีค่า
สิบกว่าปีที่ชะตายังพลิกผัน
สิบกว่าปีที่ยังเป็นเพื่อนกัน
เธอกับฉันเปลี่ยนจากรักที่เดิมๆ
รักแบบนั้นจบไปแล้วเหลือเพียงเพื่อน
แต่รักแบบนั้นยังมีค่าสำหรับฉันอยู่เสมอ
รักของเธอกับฉันดูแล้วเพียงเคยละเมอ
เพียงเคยเพ้อ..เก็บมาคิดยังติดตรึง
6 สิงหาคม 2547 21:52 น.
คนหนึ่ง
ความเอนไหวของใจ ไร้เหตุผล
ความกังวลไร้เวลาที่พิงหา
ความรักที่ก่อเกิดกำเนิดมา
ความเจ็บชา..เธอหรือฉัน..ผูกติดใจ
...
ฉันก็รู้ว่าเธอรัก..รักฉันมาก
ฉันก็รู้ว่าเธอแคร์..ฉันแค่ไหน
แต่ที่รัก..รักของเธอนั้นเกินไป
รักแค่ไหน..รักมากฉันขอคืน
...
เพียงแค่นี้ฉันก็ปวดร้าวรู้หรือเปล่า
รู้ไหมเล่าฉันนั้นน้ำตาไหล
มันปิ่มล้นท่วมท้นในหัวใจ..
รู้บ้างไหม..รักของฉันไม่น้อยเลย
...
ในเหตุผลของรักมันมากนัก
ฉันขอพักหัวใจเพียงสักนิด
เพราะรักของเราตอนนี้มันแนบสนิท
ติดกันชิด..ใกล้กันมาก..จนร้อนใน ...