17 มีนาคม 2552 20:37 น.
คนสุดท้อง
บ้างครั้งความถูกต้องที่อยู่ระหว่างน้ำคำ
ช่างเป็นอะไรที่หนักใจ
เพราะเราต้องเลือกระหว่างสัมพันธภาพที่ดี
แต่ในความสัมพันธ์ที่ดีต้องมีวจีที่กล่าวอย่างถูกต้องเสมอ
แม้วันนี้หากต้องเสียความสมดุลจากใจเธอ
ฉันต้องเผลอยอมเสียเธอไปแน่นอน
ตัวเราเป็นผู้ปฏิบัติงานตามที่เขียน
เหมือนนักเรียนที่ต้องเขียนความจริงอ่าน
หากวันนี้เราไม่มีบทที่ทัดทาน
แล้วการงานของเรานั้นจะเกิดผลงดีอย่างไร
หากว่าใครอยากทำใจให้ยิ่งใหญ่
ก็ต้องใหญ่จากข้างในใจเสมอ
ไม่ใช่คอยกล่าวอ้างงานของเธอ
แล้วละเมอรอแต่ผลงานของใคร
คิดอะไรขอให้คิดใจเป็นบวก
อย่าคิดลวกเอาแต่ได้พ่อไม่สอน
ขอให้ลูกเก็บคำพ่อไปทบทวน
ลูกอย่ารวนในการงานนะลูกเอย
ขอบคุณพ่อที่เคยสอนลูกเสมอ
ลูกไม่เผลอทำหัวใจให้ผิดหนอ
ถึงแม้เพื่อนในการงานจะไม่มอง
ลูกจะขอเป็น เพื่อนครองงานที่ดี
แล้วคอยเก็บหัวใจเลูกเอาไว้บอก
ว่าลูกหลอกใครไม่ได้เสียศักดิ์ศรี
ก็เพราะลูกนั่นเคยถูกพ่อเฆี่ยนตี
ให้ลูกมีวจีที่ดีงาม
คือไม่ถามดูถูกใจใครให้ตก
เพราะความตกที่ใจใครเราไม่เห็น
หากแม้ว่าข้อความดีเแต่แแสร้งเยือน
ลูกจะเตือนแค่ตัวเองต้องมีธรรม
คือธรรมะผ่านใจของลูกก่อน
แล้วค่อยผ่อนสั้นผ่อนยาวเมื่อเขาสอน
เพราะความจริงลูกรู้ได้เหมือนละคร
แค่บ้างตอนก็ต้องหลอกคนชมให้ติดตาม
ว่าความคิดที่อยากอำจับผิดได้
ให้เขารู้ว่าหนอนตายไม่ได้หนอ
คือการเรียนลูกเรียนได้ลูกอย่ารอ
ลูกของพ่อต้องเรียนต่อนะใจงาม
พ่อเรามีหัวใจได้เกิดใหม่
เพราะพ่อใหญ่ในหัวใจเราเสมอ
หากวันนี้พ่อรู้ว่าใจเธอ
ได้ละเมอเขียนสิ่งดีให้พ่อชม
พ่อเคยสอนรักจะเก่งก็อย่าเบ่งต่อหน้าเพื่อน
เป็นคำเตือนสอนให้เพื่อนได้รู้หนา
ว่าตัวเราเปรียบเหมือนน้ำยาตา
ที่คอยทาหัวใจไม่ปวดเอย
สาธุสวัสดีคิดดีทำดีชีวิตนี้มีแต่รวย
รวยเงินรวยถ้วยหรือรวยโชคก็เลือกเอา
แต่สิ่งหนึ่งจะไม่เข้ามาหาเงาเราได้เลย
คือขอร้องให้เธอช่วยในเรื่องที่เธอเอยว่าเราคนไม่ดี............สาธุจ๊ะ