13 กุมภาพันธ์ 2552 12:53 น.
คนสุดท้อง
ความรักพ่อเปรียบประดุจดังฟ้ากว้าง
ความรักแม่เหมือนสายสร้อยสังวาลย์ยาวหนักหนา
นี่นะหรือความรักของพ่อแม่ที่เมตตา
คือให้ลูกได้มาเป็นยาใจ
คอยช่วยเหลือบอกกับคนเข้าใจทุกข์
ว่าจะสุขหรือทุกข์ใจเรากำหนดได้
ขอเพียงแต่ให้ความทุกข์สอนกับใจ
ให้เราเกิดเข้าใจทุกข์ก่อนสุขถึงมา
เพราะชีวาของเราเคยแต่ได้
คิดอะไรขอให้ได้เอาไว้ก่อน
นั่นแหละเหตุของทุกข์ให้ร้าวรอน
เพราะว่าเราขาดตอนคิดทบทวน
เราจึงควรรับโทษเศร้าให้เข้าใจ
แล้วจึงได้คิดหาหนทางออก
ว่าจะกอดกับใครให้หายเหงา
นั่นก็คืออ้อมกอดพ่อแม่เรา
ที่จะคอยโอบอุ้มเราให้พ้นตรม
คิดอะไรขอให้ตั้งหัวใจไว้เพียงแค่สัตย์ซือ
ให้ยึดถือในพระธรรมคำสั่งสอน
ว่าคนเราจะอยู่ที่ใดไร้ที่นอน
แต่ต้องไม่ลืมพรพระคุณครู
ท่านสอนสั่งให้เรานั่งทางในจิต
สงบคิดคอยสอนจิตให้เราเห็น
ว่าตัวเรามีกี่ภพที่เกิดเป็น
ขอให้เห็นแต่ภพเป็นของตนเอง
ก็คือภพที่ได้เกิดเป็นลูกแม่
แล้วมีพ่อคอยดูแลรับส่งข้าว
หากว่าลูกทำผิดเพราะหูเบา
ลูกขอเล่าเอาความเศร้าให้จากไป
คือขอให้พ่อกับแม่คอยสร้างใจ
สร้างสิ่งใหม่ทดแทนใจที่เศร้าตรม
แค่ปมที่เหมือนขาดบาดร้อยเชือก
ก็เหมือนเปลือกภายนอกเศร้าล้างให้หาย
เพราะตัวเราก็ยังเป็นลูกน้อยๆ
พ่อแม่คอยเห็นวันลูกสำเร็จงาน
เป็นนิทานสอนใจให้คนอ่าน
เข้าใจบ้านที่พ่อรักห่วงนักหนา
ว่าลูกๆของพ่อต้องทานยา
ทุกเวลาที่บาดเจ็บใจเจียนพัง
แล้วก็นั่งถามตัวเองทุกข์ไฉน
ทุกข์มากไปหรือเปล่าหนอตัวเรานี้
ก็พ่อแม่สั่งสมทรัพย์บาารมี
ให้เรามีนิทานดีคอยเลี้ยงใจ
เพื่อจะได้มีนิทานไว้กล่อมลูก
ความพันผูกพ่อรักลูกดังตาเห็น
หากว่าลูกของพ่อทุกข์ลำเค็ญ
ลูกจะได้แคล้วคลาดจากมารสอน
ให้ลูกอยู่กินนอนแบบง่ายๆ
หากวันนี้ลูกเรียนรู้ค่าที่ใจ
ลูกจะได้ศักดิ์ศรีใจไว้ในตัว
ลูกไม่กลัวไม่มั่วอย่าเสพติด
ลูกต้องคอยเนรมิตให้จิตได้
ว่าพ่อแม่เลี้ยงลูกมาลำบากกาย
ลูกจะได้ปริญญาทุกใบไว้เชยชม
สวัสดี สาธุ
แว่นแก้วชวนฝัน
8 กุมภาพันธ์ 2552 08:59 น.
คนสุดท้อง
คำจำกัดความ ของ คำว่า โค
คือความคิดของมนุษย์ใดก็ตามที่มาเพื่อทำลายล้างเราให้เกิดความเชื่อมั่นในตัวเองในทางที่ผิดและสร้างกระแสนิยมให้อยู่เหนือความรักที่พ่อแม่มีต่อเรา และฝั่งอยู่ในความคิดของเราให้ทำตามเพราะความคิดที่ทำลายสมองของเราให้อยู่ในกระแสที่มองการคิดผิดเป็นสิ่งดี การโกหกเป็นสิ่งที่ควรทำ และติดตัวเราไปทุกแห่งหน เป็นความหมายของคำว่า โค หรือ ภาษาชาวบ้าน คือ (ควาย) นั่นเอง
ธาราทิพย์ เปรียบเป็นสายน้ำของพ่อแม่
ขอให้มีแต่ความแน่แท้ในชีวิต
และอย่าไปคิดให้ชีวิตต้องหม่นหมอง
เพราะเราเป็นสร้อยทองคล้องคอใจพ่อแม่มา
อย่ามองการจากไกลเป็นเรื่องใหญ่ของเรายา
ให้รู้เถอะวันเวลาจะนำพาเจ้าเติบโต
ให้เจ้าบอกกับโคที่ชอบโก้ติดตามไป
บอกโคให้เข้าใจว่าเจ้าใหญ่กว่าที่เป็น
อย่าได้คิดทำเล่นเจ้าจะเป็นผู้ใหญ่งาม
ดังนั่นอย่าติดตามว่าเจ้างามณ ที่ใด
ก็งามที่จิตใจเป็นกำไรของแม่เอย
ใส่แล้วคนชมเชยแล้วก็เปรยว่าสวยจริง
ความสวยคือความจริงคือความนิ่งเรียนสูงไง
ดังนั้นทำอะไรต้องคิดได้อยู่ทุกยาม
พ่อแม่จะงดงามหากลูกถามแม่คอยดู
ว่าลูกจะเรียนรู้ความเป็นอยู่ด้วยตัวเอง
แต่เรียนผ่านทุกข์เองโดยนำพ่อมาชี้ทาง
หากใครกล้ามาขวางพ่อจะทำมันออกไป
ตั้งจิตให้มั่นไว้พ่อแม่ไซร์รักเราจริง
ไม่มีใครรักจริงในวัยที่แม่ส่งเรียน
ขอให้ตั้งใจเรียนแล้วจะรู้จบงดงาม
ไม่มีใครนิยามทุกสิ่งทำได้ด้วยตน
พ่อแม่บอกถนนที่ผู้คนเขาไม่เดิน
เพราะกลัวลูกเพลินเดินเขาไปแล้วหลงทาง
ขอให้ดูนิยาม่ตั้งค่าไว้อยู่ในใจ
พ่อแม่ข้ายิ่งใหญ่เกินที่ใครจะแลเห็น
ดังนั้น่ตัวข้าเป็นเช่นดังสร้อยห้อยมาลา
ไหว้พ่อไหว้แม่ข้าถึงเวลาข้าถอดเอง
คือสร้อย ข้าทำเองห้อย เพื่อรอปริญญา
ถอดไหว้พ่อแม่ข้าแล้วบอกว่า ปริญญาใจ
แล้วบอกอีกต่อไปส่วนลูกได้ปริญญางาน
พ่อแม่คือขันพานที่ยิ่งใหญ่ไหว้เป็นครู
ขันครูที่ควรรู้ค่าควรอยู่ที่ในใจ
ให้คิดแค่นี้ไว้รับรองได้ จบบริบูรณ์
3 กุมภาพันธ์ 2552 13:14 น.
คนสุดท้อง
ใครที่รู้จัก
หลายครั้งที่เราให้ใครก็ไม่รู้ที่ไม่รู้จักมาอาศัยอยู่ในร่างกายเราจนทำให้เราขาดความเป็นตัวเองนะเคยมีไหม ยกตัวอย่างคำพูดบ้างคำที่เราใช้โดยไม่รู้สึกตัว โดยการถามคนอื่นเขานะว่ารู้จักไหมว่าเราเป็นใคร หรือรู้จักเราน้อยไปเสียแล้ว ขนาดตัวเราเองยังไปถามคนอื่นว่าเราเป็นใคร ตัวเราเองยังรู้จักตัวเองน้อยไปต้องถามคนอื่นเขาแล้วจะมีประโยชน์อะไรหากเราต้องใช้ชีวิตเพื่อที่จะดิ้นรนต่อสู้ทุกวันนี้ทำให้ใครก็ไม่รู้ที่อาศัยอยู่ในตัวเราโดยเราไม่รู้จักและให้มาครอบงำเราทำให้เราสูญเสียความเป็นตัวเราไปมันคงไม่คุ้มค่าเลยจริงไหม
หากวันนี้เราไม่มาเรียนรู้ว่าใครอยู่ในร่างกายเราหรือจิตวิญญาณของใครอาศัยอยู่ในร่างกายเรา ลมหายใจที่เราใช้อยู่ไม่ใช่ของเราเพราะเมื่อไรก็ตามที่จิตของเราจากไปนั้นหมายถึงเราจะไม่เหลือแม้แต่ลมหายใจไม่ต้องพูดถึงร่างกายเลยเพราะเรารู้ๆกันอยู่แล้ว และอีกนานไหมที่เราจะเข้าใจว่าทำไมหนอเราต้องทำอะไรเพื่อใครตั้งมากมายโดยที่ไม่ใช่ตัวเองแบบนี้
ทำไมเราต้องซื้อของมากมายกว่าเงินที่มีในกระเป๋าเพราะเราเป็นคนใช่ไหม โอเค ใช่ และคนมีความต้องการมากใช่ไหม ใช่เพราะเราอยู่ในสังคม และทุกวันนี้สังคมสวยและหล่อไหม เอออันนี้ซิน่าคิด เพราะยังไม่เห็นตัวตนของสังคมออกมานั่งตอบหรือพูดกับเราเลยตั้งแต่เกิดมา มีแต่คนพูดถึงสังคม ๆๆ จนชินหูไปหมดแล้วนะ หากว่าความอยากเป็นคน ดังนั้นความอยากก็เป็นคนที่เราไม่รู้จัก มาอาศัยร่างกายของเราที่เราต้องดูแลและทำความสะอาดเพื่อให้ได้รับความปลอดภัยในชีวิต แต่เราต้องมาทำตามความอยากที่มีอิทธิพลสั่งให้เราเป็นหนี้ได้เพราะความสวยงามสั่งให้เราหนี้ใช้เงินเกินเงินเดือนหรือรายรับที่เราได้ เออ มันเก่งกว่าเราที่เป็นคนดูแลรับผิดชอบ เพราะแม้แต่ร่างกายเราป่วยเราต้องจ่ายเงินเรานะ ความอยากได้ อยากมี เนี่ยได้แล้วสุขแท้แค่ไหนหรือว่าเอามากองไว้ให้มาก ๆ ก็พอเพื่อให้คนอื่นมองเราแล้วสวยหล่อมีเงินแต่จิตวิญญาณของเราในร่างกายกับมีความทุกข์อยู่ตลอดเวลาที่จะต้องหาเงินมาจ่ายให้กับความอยากและความต้องการเหล่านี้อยู่ตลอดซึ่งเมื่อไรก็ตามที่มองว่าความอยากเหล่านี้ไม่จำเป็นแล้วล่ะก็มันจะถูกผลักไสจากจิตเราและไม่มีโอกาสมาสร้างความเป็นใหญ่เป็นโตในร่างกายที่เรารับผิดชอบได้เราจะรู้ว่าเมื่อนั้นเราได้กลับคืนสู่ร่างกายของเราที่พ่อแม่มอบให้และถนอมเลี้ยงดูแลมาอย่างดี เป็นไงละถึงเวลาที่เราจะให้มันออกจากตัวเราได้หรือยังกับใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จัก เพราะบ้างครั้งใครก็ไม่รู้ที่เรารู้จักก็ไม่ได้บอกว่าเป็นคนที่รู้จักเรา เช่นกัน ใครบางคนที่เราไม่รู้จักอาจทำหรือไม่อาจทำให้เรารู้ค่าของการสร้างแรงบันดาลใจได้ดีเท่ากับเราสร้างเอง ก็เพราะเขาเป็นใครไม่รู้ตั้งแต่ต้นนั่นแหละ.............
หรือแม้แต่หากใครสักคนเป็นคนที่เรารู้จัก และเรามองว่าเขาแสนดี แต่ในบ้างครั้งความแสนดีของเขา อาจจะ หรือไม่อาจจะที่เป็นคนสร้างแรงบันดาลใจให้กับเราเดินตามได้จนชีวิตประสบความสำเร็จ หมายถึง ความดีที่มากพอของคนที่รู้จัก อาจจะหรือไม่อาจะ ฆ่าเราให้ตายในความรู้สึกที่แสนดี เพราะเราถูกเขามองแล้ววางไว้ดั่งเช่นที่เรามองเขาแล้วหรือยัง คนดีที่รู้จัก........................ .....................................
3 กุมภาพันธ์ 2552 00:29 น.
คนสุดท้อง
พี่เล่าว่าพี่มีครอบครัวและมีลูกมีความพันผูกมาก็หลายปี
แต่ว่าวันนี้ตัวพี่ขอเล่าว่ามีน้ำตาแห่งความจริงเพราะพี่ทิ้ง
ทุกสิ่งจริงเป็นเรื่องนิ่งที่ยาวนานคือมีบาปที่ระรานทั้งสองฝ่าย
เพราะพี่เป็นผู้ชายที่ไร้ค่าชอบตีด่าหน้าเมียแสนเพลียนัก
ความจริงเพราะพี่รักผู้หญิงอีกหนึ่งคนที่มีเจ้าของเพียงแต่
หญิงนั้นเคยเป็นที่หมายปองของพี่อดีตมาและเธอมีค่าเป็น
ถึงเมียพี่เชียวนะจะบอกให้แต่ชีวิตพี่กลับกลายมาแต่งงาน
ทิ้งกันไปแปดปีก่อนจนพี่นี้มีครอบครัวที่สั่นคลอนพี่จึง
นอนบอกตัวเองคิดถึงเธอแล้วพี่ก็หาเบอร์โทรติดต่อเธอ
ทุกคืนวันจนตัวพี่ต้องถึงขั้นหย่าร้างกันในเวลาที่ผ่านมา
แต่ตัวเธอกับมีค่าให้พี่ชมเป็นที่สมและหมายปองแต่ตัว
เธอก็บอกกับพี่ให้อย่างน่าปองว่าเธอลองคบกันอยู่ไม่
ได้แต่งงานพี่จึงมีทางเลือกให้กับเธอถึงสองหนว่าคนอย่าง
พี่ไม่ยอมตรมแย่งของคนอื่นมาเชยชมแบบนี้อย่างแน่นอน
แต่เพราะเป็นคำวอนของตัวพี่สั่งใจให้โทรหาและบอกเธอ
ให้รับเมตตาพี่แต่พอมาถึงวันนี้พี่กลับมีฤดีรักเขาเต็มล้นทรวง
แต่คำลวงของเขาไม่เป็นจริงเพราะเขาไม่ได้ทิ้งหรือวิ่งเพื่อ
แยกทางเพียงแต่เขามีเงางานที่ต้องจากกันอยู่ไกลแล้วตัวพี่
จะต้องทำอย่างไรถึงจะใช้ชีวิตที่ดีไม่ต้องถูกใครมาตีว่า
แย่งของเขาโดยที่เราไม่ต้องเสียความรู้สึกพี่นั่งนึกถึงน้องจึง
ขอเล่าเผื่อจะเป็นทางออกที่บางเบาพี่ไม่เศร้าไม่เจ็บไม่ปวดใจ
ขอให้น้องคนสุดท้องช่วยเล่าไปเผื่อมีใครจะช่วยใจของพี่พ้นทางตัน
หน้าส่วนตัว
1073
