22 กรกฎาคม 2548 21:53 น.
คนลืมยาก
//วันนี้เพิ่งรู้ตัวเองว่าเราได้มองเห็นค่าของบางสิ่งบางอย่างเมื่อเวลามันผ่านพ้นมาเนิ่นนาน กว่าจะเห็นค่าของสิ่งนั้นก้อต่อเมื่อสายไปแล้ว
หากย้อนเวลากับไปได้จะเก็บสิ่งนั้นไว้ ไม่ไห้หายไปไหน ไม่ให้สิ่งนั้นหลุดมือ หรือไปอยู่ในมือใคร ไม่ให้คนๆนั้นต้องเสียใจ
และแม้ตอนนี้ถึงมันหลุดมือไปแล้วก้อตาม
จะพยายามให้มันย้อนคืนมาใหม่
จะต้องทำ ถึงรู้ไม่มีทางใด
จะต้องเรียกหัวใจที่หายไป ..คืนมา
-----------------------------------------
จะขอให้เธอกับมารัก
แม้มันยากนักที่จะทำได้
จะขอให้เธออย่ามีใคร
ได้โปรดเก็บหัวใจ..ไว้ให้คนไกลๆที่เพิ่งเห็นค่าของตัวเธอ
------------------------------
ตัวฉันคนนี้ขอยืนยัน
ไม่ว่าเรื่องจริง หรือความฝัน จะขอรักเธออยู่อย่างนี้
จะขอรักแม้ ได้แค่1นาที
จะขอหลับตาแล้วมองค่าของคนดี....แค่นี้จิงๆ
----------------------
จะขอเอ่ยคำสุดท้าย
ไม่ว่าจะเป็นหรือจะตาย ก็จะเอ่ยคำนี้
ฉันรักเธอมากที่สุด รับรู้ไว้นะคนดี
และจะไม่มีใครมาแทนที่ตรงนี้...ที่ของเรา
18 กรกฎาคม 2548 21:18 น.
คนลืมยาก
คงไม่มีใครลืมหรอก รักแรก
กล่าวถึงเรา เคยแอบชอบคนๆนึงที่เขามีเจ้าของแล้ว เราเองก้อเป็นได้แค่เพื่อน แต่ก้อยังไปหาทุกๆวัน เพราะมันเหงา เหงามาก ไม่มีใครรู้
จนมาวันนึงที่เค้าเลิกกับแฟน แล้วเค้าบอกรักเรา มันเป็นวันที่วิเศษที่สุดในชีวิต หลังจากนั้นเราก้อคบกัน อาจจะมีทะเลาะกันบ้างแต่เราก้อเข้าใจกัน
จนมาถึงวันนี้ เราก้อทำสิ่งที่ยังทึ่งว่าตัวเองทำไง คือเราชอบเพื่อนของแฟน เค้าก้อเลยบอกว่าจะหลีกทางให้เพราะไม่อยากทำร้ายจิตใจเพื่อนของตนเองทำไงได้เมื่อสถานการณ์มันบังคับให้เรา2เลิกกัน ก้อต้องเลิก
...จนมาถึงตอนนี้เราก้อยังคิดถึงเค้าทุกวัน ยังโรหาทุกวัน แม้ว่าเค้าจะไม่พูดเลยซักคำ บางครั้งก้อตัดสายทิ้งไป
หน้าส่วนตัว
1167
