19 พฤศจิกายน 2555 20:58 น.
ลานเทวา
ความรัก.. สมัยนี้...
...........................
ไม่รู้ไปอยู่ไหน ใจดวงนั้น
แต่ละวันแต่ละวัน ความหวั่นไหว
ผ่านศอกคืบเข้าชิด สนิทนัย
ก็ล่องลอยคิดถึงใคร ก็ไม่รู้…
สิ้นประสาอารมณ์ ของหนุ่มสาว
ความรักมันสั้นยาว หรือสุดกู่
นับเนิ่นผ่านใจค้น หนฤดู
จากคราวครู่ สู่สมอารมณ์รัก…
ไม่รู้ไปอยู่ไหน ใจดวงนี้
ผ่านเวลานาที ที่รู้จัก
ความคิดถึงฉุดเล่น เป็นพักพัก
ก็ฟูมฟักหนักหนา ว่ารักแล้ว…
หนอ โลกนี้ ความรัก ช่างมักง่าย
เหมือนแรงลมเชี่ยวสาย ที่ปลายแผ่ว
มากับใจไปกับลม ผะพรมแนว
ชื่นเพียงวูบผ่านแคล้ว ก็แล้วกัน…
……………โดยคำ..
1 พฤศจิกายน 2555 18:01 น.
ลานเทวา
เหมือนทุกพายหน่ายเศร้า ใจเรานี้
เข็มนาทีลวงตา นอกหน้าต่าง
ครึ้มเมฆฝนหม่นเร้น เห็นรางราง
เชือนสายลมบางบาง อ้างว้างใจ…
ทุกภาพผ่านดวงตา พร่าหม่นโศก
ดังว่าโลกทั้งโลก สิ้นสดใส
ทุกทุกความรู้สึก ลึกลึกนัย
ทรมานเกินใคร จะรับรู้
เฉาต้นรักสงบนิ่ง ทุกกิ่งก้าน
เหมือนสายลมขี้คร้าน จะผ่านสู่
อ้อยอิ่งความอ้างว้าง บางอณู
ล่วงสับสนหนฤดู อย่างผู้แพ้…
ขอทวงถามถึงความรัก อีกสักครั้ง
จากความหลังที่พ้นพลาด ต่างบาดแผล
เศร้าหัวใจหดหู่ ใครดูแล
วัยวันแปรเปลี่ยนใจ ไปหรือยัง....
................. ชัย’สิริ