25 กันยายน 2553 21:09 น.
ลานเทวา
ไม่มีความละมุนสุนทรียภาพ
ประโลมเมืองคนบาปเพียงลมแผ่ว
แลอนาถศาสตร์ศิลป์สิ้นหน่อแนว
คงแต่แววอาวุธ ประทุษร้าย
ไม่มีความตื่นตระหนก
แม้นรกก็ไร้ซึ่งความหมาย
ทุกชีวิตกำซาบ แต่หยาบคาย
เมื่อกล้ากวีต้นสุดท้าย ตายไปแล้ว
...................................
โดยคำ ลานเทวา
21 กันยายน 2553 08:38 น.
ลานเทวา
.
.
.เปลี่ยวสายลมพา
กลีบกรรณิการ์ เจ้าร่วงหล่น
ในความคิดถึง อันอึงอล
อยากพบหน้าอีกหน ก็ห่างไกล
จำร้าง ใจจำลา
หากแต่ความห่วงหา ยังอ่อนไหว
ห้วงคำนึง คิดถึงทุกลมใจ
ฝากลำนำสื่อนัยยะอาวรณ์
ถนนมิตรภาพ
ไมตรีหนึ่งซึ้งซาบ เกินไถ่ถอน
กอบถ่านเถ้าเล่าขาน เป็นกานท์กลอน
ลำดับภาพทุกบทตอน มิตรภาพ
แล้วความคิดถึงก็แล่นสู่ ฤดูฝน
เปลี่ยวภวังค์ไหววน ดังมนต์สาป
ซ่านละอองชื่นฉ่ำ นัยกำซาบ
ปรารถนาสิโรราบ แด่อุ่นไอ
อีกครั้งบนถนนสายนี้
สระบุรีเลี้ยวขวาเข้า ตีนเขาใหญ่
นิคมสายสามซอยสาม ตามหาใคร
ภาพรอยยิ้มละไม จำไม่ลืม
..............................
โดยคำ ลานเทวา
11 กันยายน 2553 11:40 น.
ลานเทวา
รวมหลากหลายสายฝัน พยัญชนะ
ถ่ายทอดเหนือพันธะและ เหตุผล
วาดเป็นท่วงวิถี กวีนิพนธ์
สื่อถึงสุขทุกข์ทน แห่ง มรรคา
ประกอบเป็นความงาม นิยามไว้
ด้วยรู้สึกเดียวกันใน ปรารถนา
บทกวี ถ้อยคำ การนำพา
พร่ำ แทน บทสนทนา อันลึกเร้น
…………………………
โดยคำ ลานเทวา
10 กันยายน 2553 17:01 น.
ลานเทวา
ยัง ข้ายังไม่เห็นศพ วีรชน
ที่ล้มร่างเกลื่อนกล่น นั้นมิใช่
ข้ามิรู้ว่าเขามาตายทำไม
เขามาตายเพื่ออะไร ข้าไม่รู้
ไม่มี หรอกศพวีรชนคนกล้า
บนความเถื่อนถ่อย บ้า น่าอดสู
หนังสติ๊ก M79 โลกเฝ้าดู
กระสุนปืนแล่นเข้ารูออกรู แล้วล้มกลิ้ง
ท่ามกลางเสียงระเบิดขวด และก้อนอิฐ
ล้อยางจุดไฟติด ก็แล่นวิ่ง
ความเมตตาหรือทารุณ กระสุนจริง
ก่อนจะเผาทุกสิ่ง ไปกับตา
เมื่อทางออกสุดท้าย
คือความตายที่ปรารถนา
เพราะความโง่ความเขลา เจ้าศรัทธา
แลกไปเถิดชีวา กับความต้องการ
ยัง ข้ายังไม่เห็นศพ วีรชน
แม้สักเสี้ยวเศษคน ที่มองผ่าน
ร่างเถื่อนถ่อยล้มนั่น อันธพาล
เพียงร่างทาสทุนสามานย์ วิญญาณร้าย
………………………..
โดยคำ ลานเทวา
10 กันยายน 2553 12:20 น.
ลานเทวา
แผ่วเพียงเสียงกระซิบ จากสายลม
บอกเล่าความระทมที่พ้นผ่าน
คล้ายกล้ำกลืนความปวดร้าว มายาวนาน
ย้ำเป็นรอยอดีตกาลไว้ตรึงตรา
ฟังสิ เสียงลมหายใจในความเงียบ
วิเวกห้วงยะเยียบ ปรารถนา
การรอคอยที่ไม่มี ใครกลับมา
สบเพียงสายลมพาความเหน็บหนาว
เหม่อมองอยู่หลังบานประตู
คอยเฝ้าดูทั้งที่ไม่มีข่าว
การจากไกลจนเหมือนไร้เรื่องราว
แต่ก็สุขในทุกคราว ที่คิดถึง
ฟังสิเสียงหัวใจในความเหงา
พร่ำบอกเล่าความห่วงใย ใครคนหนึ่ง
รัก ยังรักทุกถ้อยย้ำ ทุกคำนึง
รัก ยังรักตราตรึง ทุกห้วงใจ
ภาพรอยยิ้มที่มักคุ้น
ยังอวลพบอบอุ่น เหมือนชิดใกล้
ถึงความจริงจะอ้างว้าง จะห่างไกล
บนรอยทางสิ้นไร้ การหวนคืน
…………………………
โดยคำ ลานเทวา