22 กรกฎาคม 2553 15:47 น.
ลานเทวา
แผ่วแผ่วห้วงคำนึงตรึงวิโยค
เศร้าดอกโศกเบ่งบานบนลานเถื่อน
ร้าวหวาดไหวในกาลอันผ่านเยือน
สายลมเชือนโชยพลิ้วหวีดหวิวใจ
ดั่งเราผู้แบกรับสรรพสิ่ง
ฤาอาจนิ่งท่ามคืนวันที่หวั่นไหว
ทั้งโลกรู้ประจักษ์หนักอย่างไร
ทุกข์ท้นในมรรคาอันลาโรย
คล้อยลีลาศแห่งเมฆา
ท่ามลีลาตะวันอันแผดโผย
ยลทุกข์สุขสรรพสิ่งดิ่งแดโดย
ท่ามสายลมโบกโบยแรงประดัง
หนักเอย ว่าหนักหน่วง
หนักในสิ่งทั้งปวงที่วาดหวัง
ปานจะสิ้นใจแฝงแรงกำลัง
อยู่ในโลกอันชิงชังและอ่อนล้า
แผ่วแผ่วห้วงคำนึงตรึงวิโยค
จบสิ้นโศกลับล่วงในห่วงหา
พร้อมจบสิ้นความฝันวันเวลา
ปล่อยชะตาเล่นร่ายดังสายลม
........................
โดยคำ ลานเทวา
21 กรกฎาคม 2553 11:42 น.
ลานเทวา
เธอยังเศร้าอยู่ในรอยยิ้มของกาลเวลา
หยาดน้ำตายังแปดเปื้อนบนเรือนแก้ม
เธอหม่นโศกอยู่กับฝันคืนจันทร์แรม
เย็นสายลมไล้แซมความเหน็บหนาว
เธอเฝ้าเก็บความหวังมาเรียงร้อย
เดียวดายอยู่กับร่องรอยอันมิอาจกล่าว
ล่วงผันผ่านชีวิตและเรื่องราว
ณ ค่ำคืนที่แสงดาวหลับไหล
ยามนั้น
เธอหลับตาฝันถึงโลกใหม่
โลกแห่งสันติภาพสันติธรรมอำไพ
โลกที่ใครใครปรารถนา
ฉันเอาความรักมอบมาปลอบปลุก
ให้ชีวิตเธอหวังซึ่งสุขแสวงหา
ซับเถอะรอยช้ำรอยน้ำตา
แม้นจักต้องตื่นมาอย่างปวดร้าว
-----------------------------------------
โดยคำ ลานเทวา
21 กรกฎาคม 2553 09:31 น.
ลานเทวา
ดอกไม้งามจักเบ่งบานอย่างหาญกล้า
ท่ามร้อนแดดแผดท้าหรือหวาดไหว
ท่ามลมฝนโหมกระหน่ำช้ำกลีบใบ
ยังชูเชิดบรรเจิดในความงดงาม
กี่หนทางความสำเร็จบำเหน็จฝัน
เราฝ่าฟันทุกข์ยากแลขวากหนาม
กี่ภายหนมรรคาพยายาม
ไปสู่ความหมายมุ่งจรุงจินต์
ก็มีบ้างน้ำตาคราพ่ายแพ้
ความอ่อนแอ หัวใจยังไม่สิ้น
แต่รอยยิ้มละมุนอันคุ้นชิน
ยังมีมอบปลอบชีวินยามท้อทน
ชัยชนะอันยิ่งใหญ่
เกิดแต่ใจอันชอบประกอบผล
เกิดแต่ความบากบั่น มุ่งมั่นตน
เกิดแต่คนผู้กล้าแลท้าทาย
ดอกไม้งามจักเบ่งบานอย่างหาญกล้า
สืบไสวในคุณค่าและความหมาย
ชีวิตหนึ่งใช่อยู่แค่ เกิดแก่เจ็บตาย
โลกมีอะไรมากมาย ให้ค้นคิด
..........................
โดยคำ ลานเทวา
19 กรกฎาคม 2553 20:46 น.
ลานเทวา
ขณะรถเมล์จอด
สายตามันเล็ดลอดหาสิ่งหมาย
หญิงชราล่วงกาลมาปานตาย
นั่งโยกส่ายตัวแกว่งตามแรงรถ
แลตะกร้ากลางเก่ากลางใหม่
สัมภาระยายใส่มาเกือบหมด
ทั้งหยูกยาเงินทองกล่องข้าวคด
สายตาหนึ่งเฝ้าจับจดมิระแวง
กี่ป้ายผ่านเวลาว่านานอยู่
คนก็ดูแน่นขนัดรถกวัดแกว่ง
ความชั่วร้ายของเจ้าหนุ่มซุ่มแสดง
ค่อยค่อยแฝงร่างเหยียดเข้าเบียดมา
ได้จังหวะอันดิบดี
ไวปานลิงอัปรีย์ล้วงตะกร้า
กระเป๋าเงินใบนั้นก็พลันลา
ไปสู่มือไอ้ขี้ยาคนนั้น
ยายยังคงสัปหงก
นั่งคอพับคอตกอยู่กับฝัน
ตะกร้ามีแต่ข้าวกับยาสารพัน
ป้ายหน้าตื่นทันลงโรงพยาบาล
งันงันงกย่างย้ายตายแล้วกู
เงินที่กู้จ่ายค่ายาค่าอาหาร
ล่วงมิถึงครึ่งวันอันตรธาน
หวังใครเอื้อเจือจารละคราวนี้
.....................
โดยคำ ลานเทวา
7 กรกฎาคม 2553 11:47 น.
ลานเทวา
กี่รอยย่ำซ้ำรอย ผ่านคล้อยเคลื่อน
แล้วปีเดือนก็เลื่อนคล้อย ย้ำรอยเก่า
งามแต่ฝันเจิดแฝง พรางแสงเงา
หลอกลวงเราเขาเธอ พล่านเพ้อไป
ด้วยคุณค่าความหมาย หลายรู้สึก
ผ่านผลึกตะกอน ความอ่อนไหว
เป็นทุกข์สุขโศกเหงา ความเข้าใจ
ทบท้นฝันวันวัย มรคา
นับไม่สิ้นในหักเห วเนจร
ทรามระยำตำบอน แห่งตัณหา
สืบนัยหนค้นเห็น ความเป็นมา
ลวงโลกเร้นชีวา ชะตากรรม
ล่วงกำเนิด ฤากำหนด
แต่ละเบื้องแต่ละบท พลิกสูงต่ำ
ชั่วพริบตาความตาย ก็ร่ายรำ
กว่ารู้พร้อมน้อมนำ มิอาจแจ้ง
เจริญพร !
วิถีอันสัญจร ต่างแสวง
ค้นธรรมใดไหนนำ การสำแดง
ชีวิตพร้อมหรือจะเปลี่ยนแปลง ไปสู่ธรรม
..........................
โดย คำ ลานเทวา