ดังเปรตปอบคอยรุมล้อม..... !

ลานเทวา

เกิดแต่ดินกินแต่ข้าว เยี่ยงชาวบ้าน

สืบสันดานเป็นไทย ด้วยใจแท้

เสรีรู้ กูมึงพึงใดแล

ความผันแปร เปลี่ยนผ่านเนิ่นนานวัน

 

ที่เล็ดลอดออดอ้อน ตำบอนโลก

หมื่นแสนล้านสุขโศก ละเลงฝัน

นับฟากแห่งมรรคา เดิมสามัญ

ชีวิตต่างสำคัญ เป็นชีวิต

 

ต่างก็แต่ดีชั่ว บนหัวพล่าน

พกกระบาลสารพัด ดัดจริต

สวมหน้ากากนำพา สารทิศ

เร่งหนทางสิ้นคิด ความเป็นคน

 

ธรรมดาตาเห็น อยู่เช่นนั้น

ใคร่ประชันสนานสนุก เสียทุกหน

เอ็งก็ไทยข้าก็ไทย ในสากล

เสรีภาพคือมนต์ พร่ำนำพา

 

อุบาทว์สู บูชาคนานับ

ก็แต่ทรัพย์สินโจร ทะโมนห่า

เป็นเบี้ยล่างมลทิน สินเงินตรา

เร่งโลกาภิวัฒน์ ความบัดซบ

 

ผิดแต่กู ผู้ทนในหนนี้

เนิ่นวิถีดงดิน ถิ่นสงบ

พอรู้แจ้งแรงพา ไฟคาคบ

ก็ซึ้งพบผ่านล่วง ทรามลวงใจ

 

เกิดแต่ดินกินแต่ข้าว เยี่ยงชาวบ้าน

ผุดินดานกาลยุค ซุกสมัย

สีหัวหงอกบอกเล่า ทรามเขลาใคร

มอดสิ้นแล้วความเป็นไทย แต่โคตรเหง้า

 

เหลือแต่เสี้ยวเศษหุน ไร้คุณค่า

เหลือแต่ซากชีวา ตัณหาเก่า

ปล่อยเลวร้ายโลกย้ำ การชำเรา

ในเนิ่นเนานั่นแล้ว หน่อแนวไทย

……………………………

โดยคำ ลานเทวา