6 ธันวาคม 2553 16:13 น.
ลานเทวา
เพื่อจบสิ้น ชะตากรรมอันซ้ำซ้อน
ปลดเปลี่ยวโลกสัญจร ไปเหินห่าง
เศร้าอันเคยโศกเศร้า คงเบาบาง
สิ้นรอคอยสู่ปล่อยวาง ที่ลึกซึ้ง
………………………………..
โดยคำ ลานเทวา
1 ธันวาคม 2553 11:34 น.
ลานเทวา
บนความไม่รู้
เปิดหนทางไปสู่ ไม่สิ้นจบ
สรรพสิ่งดังเงา อันเร้ารบ
ล่วงพานพบพ้นพราก หลากเรื่องราว
มิถ้วนทางแอบอิง ทิ้งร่องรอย
สืบก้าวคล้อย เคลื่อนจรคุ้นร้อนหนาว
กอบเก็บทั้งสุขชื่น และขื่นคาว
จากดิบดินถึงแดนดาว ลุไขว่คว้า
กว่าค่อนกึ่งครึ่งทาง ที่ย่างก้าว
ฝากเป็นข่าว สืบช่วงความห่วงหา
ได้พอดับร้อนเย็น ความเป็นมา
จากเสี้ยวกาลเวลา ที่ผ่านพ้น
หลากเหงาเปลี่ยวอ้างว้าง ต่างรู้สึก
บางสุขรักซึมลึก ไร้เหตุผล
กว่าตื่นจากความเมามัว ของตัวตน
แทบชีวิตจำนน เกินทนทาน
ก่อนจะจากกันไกล ไปกว่านี้
ลมสุดท้ายยังมี เรื่องราวผ่าน
ก่อนสิ้นสู่ป่าช้าฝัน ของวันวาน
เรามิอาจดักดาน อยู่อย่างนี้
ในล่องลอยเฟ้อฟุ้ง ปรุงชีวิต
สารพัดดัดจริต ต่างวิถี
บนความไม่รู้ อันต่างมี
หยุดเถอะ หยุดเสียทีความโง่งม
……………………
โดยคำ ลานเทวา