2 มกราคม 2553 17:55 น.
ลานเทวา
ฟังคำเพรียกเรียกทีไร เป็นได้โกรธ
คำขอโทษเอ็งสู อย่ารู้จัก
ขึ้นหน้าชื่อถือว่า ด่าเจ็บนัก
ชื่อเชยเชยทายทัก ฉันรักคุณ
ตื่นแต่เช้าก็เฝ้ารอ คนล้อชื่อ
กาแฟถือ จิบตั้งควันยังกรุ่น
ผ่านลมเช้าโชยรื่น ชื่นละมุน
หน้าบอกบุญ ไม่รับคำทักทาย
เฮ้ย ไอ้ วรนุส !
เช้าหน้ามุดตะวันแผด หลบแดดสาย
หนังสือพิมพ์หน้าหนึ่ง กางผึ่งราย
ข่าวไอ้นายสูเอ็ง ข้าเซ็งแท้
หน้าบันเทิง เริงคาวหนาวรักคุด
นั่นดาราวรนุส ยังตอแหล
บีบน้ำตาร้อนร้อน อ้อนคนแล
แต่งท้องทิ้ง ผันแปรหนอดารา
หน้าการเมือง ส.ส. วรนุส
ยังไม่ผุดไม่เกิด เตลิดหา
ขยำข่าวมันทิ้ง สิ่งเคืองตา
หนังสือพิมพ์ไร้ราคา วรนุส
ฝากข้อความสื่อให้ ใครคนนั้น
เสาร์อาทิตย์ทั้งวัน เธอฉันหยุด
พบอีกทีวันจันทร์ อังคารพุธ
นับวันเร่งใจรุด ไปพ้นวัน
คิดถึงกัน บางหรือ
จากคนดื้อตาใส ลูกใครนั่น
มาแต่เสียงตัวใจ อยู่ไหนกัน
แลสำคัญยิ่งใหญ่ ตะไลเวร
ยังไม่จบชีวิน ไม่สิ้นสุด
วรนุสบอกความจริง กับจิ้งเหลน
คนจัญไรก็ท่วมท้น พอพ้นเพล
รวมกากเดนอุบาทว์เน่า ชำเราไทย
เปลี่ยนชื่อได้แต่ทำไม หน้าไม่เปลี่ยน
ยังวนเวียนให้เขาเยาะ หัวเราะได้
นั่นสภาผู้ทรงเกียรติ์ ของเมืองใคร
เที่ยวเพ่นพ่านทำไม วรนุส
………………………………
โดยคำ ลานเทวา
2 มกราคม 2553 16:59 น.
ลานเทวา
บันทึกปากคำ กวี
หลากอารมณ์บัดพลี กระแสสาย
ความรู้สึกลึกสรรค์ ถ้อยบรรยาย
อักษรสร้างอยู่พร่างพราย จินตนา
โอบกอดสายลม ห่มน้ำค้าง
เปล่าเปลี่ยวโลกอ้างว้าง สัญจรฝ่า
ผ่านถนนเดียวดาย สายแปลกตา
นับเนิ่นกาลเวลา วิเวกนัย
ล่วงสารทุกข์สุขโศก โลกเฉลย
ดังสายลมรำเพย พัดผ่านไหว
พาสรรพสิ่งเคลื่อนคล้อย บนรอยใจ
สู่เส้นทางแสนไกล สัมภาระ
ด้วยความรักท่วมท้น สนตะพาย
โดยสารสู่บั้นปลาย ห้วงขณะ
กอบเก็บงามความฝัน เป็นพันธะ
ข้ามคุใคร่อันปะทะ ทรมาน
แหวกว่ายเวิ้งฝัน หลากฤดู
กอบเก็บงามอณู โลกพ้นผ่าน
โอบทุกห้วงความรัก จักรวาล
เสพสิ้นจินตนาการ เดียวดาย
เหมือนโดดเดี่ยวอยู่เช่นนั้น หนอกวี
ฟังเถิดถ้อยบรรดามี สะท้อนร่าย
แทนทุกท่วงเกิดดับ อันกลับกลาย
ไม่สิ้นฝันบั้นปลาย มิจบสิ้น
โดยคำ ลานเทวา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
1117
