30 มีนาคม 2550 12:14 น.
ลานเทวา
รวยระรินกลิ่นน้ำเน่า
ชายโชยเคล้าสายลมที่พรมผ่าน
เจ้าพระยาสีโศกวิโยคกาล
ใจซมซานโหยหาถ้วนราตรี
คนมอซอยังอยู่ยงที่ตรงนั้น
อยู่กับฝันที่ใฝ่ในวิถี
อยู่กับเจ้าพระยามหานที
อยู่กับซากชีวีใต้สะพาน
เจ้าเอย เจ้าพระยา
ฝากบทเพลง น้ำตา กล่อมขับขาน
ฝากฝันอิง พิงพัก ใจดักดาน
ฝากถ้อยจาร จากหน คนมอซอ
กลางป่าปูน อาดูรจิต สุดคิดหวัง
พกใจพัง แพ้พ่าย เกินหมายก่อ
เจ้าพระยา สีหม่น ของคนรอ
จะเติมต่อ ทางใด ให้ชีวิต
ยังแต่ความมือมิดให้จิตคว้าง
ไร้สิ้นทางอำไพใช้ลิขิต
ที่จะหวังก็อนาถสุดคาดคิด
วิปริตยะถาชะตาแท้
ลานเทวา
29 มีนาคม 2550 19:38 น.
ลานเทวา
ดอกรักหล่นร่วงโรยลา
ดอกตัณหาเบ่งบานบนลานเถื่อน
สายลมพัดตามกระแสอย่างแชเชือน
โลกบิดเบือนชั่วดีวิถีทาง
มนุษย์เอยมิเคยหยุดย่ำ
เวรกรรมจึงมิแยกแตกต่าง
อำนาจที่มึนเมารึเบาบาง
ความอ้างว้างเกาะกินคุณธรรม
เดียวดายในมรรคา
ที่เสื่อมค่าเสียจนใจต่ำ
อำนาจความดียากชี้นำ
เพราะจำแต่ชั่วมัวเมา
โลกเอยโลกมนุษย์
หรือความดีจักสิ้นสุดในความเขลา
ความโหดร้ายมิคลายจางบางเบา
ลอบเผาลอบฆ่าทำลาย
ไม่มีความรักแล้วหรือไร
ท่ามกลางหัวใจแหลกสลาย
ความเมตตาปราณีที่เปล่าดาย
ไยจึงโหดร้ายต่อชีวิต
-
ลานเทวา
28 มีนาคม 2550 20:09 น.
ลานเทวา
เคียวคมคาวสาวเอ๋ย
ใช่เสวยสุขสวัสดิ์ดัดจริต
น้ำไม่มีข้าวต้นหงอยฝนน้อยนิด
จึงชีวิตจำพรากจากท้องนา
สู่เมืองฟ้ากับนาผืนน้อย
เอาแป้งฉาบรอยของสาวบ้านป่า
แต้มปากแดง..แต่งทรงโสภา
วาดคิ้วเขียนตา.แลงามนัก
เคียวคมคาวสาวเอย
นาที่เคยหว่านไถใช้แรงหนัก
มิอาจสู้มารยาทำน่ารัก
เสี่ยก็ควักเงินทองมากองให้
สบายกว่ากันเยอะ
เนื้อตัวไม่เปรอะ..หน้าก็ผ่องใส
ทำนาเหนื่อยหนัก..ดักดานร่ำไป
ยังยากยังไร้.หนี้อ่วมท่วมนา
เคียวคมคาวสาวเอย
แรงเจ้าเคยสร้างฝันสู้ฟันฝ่า
พลิกผืนดินไถหว่านเนิ่นนานมา
ครั้งปู่ย่าเผ่าพันธุ์บรรพชน
บัดนี้ห่างหน.คนหนุ่มสาว
เคียวคมคาว.เขาแคลนแค้นข่น
คนกับควายทำนา.ประสาคน
บัดนี้ยล.ทุ่งร้างอ้างว้างใจ
-
ลานเทวา
26 มีนาคม 2550 23:06 น.
ลานเทวา
รำพันพจน์บทพร่ำลำนำเพ้อ
หวังเพียงเธอผ่านมาพบประสบสาส์น
ความรู้สึกแห่งอักษรเพลงกลอนกานท์
ที่จดจารมอบไว้แทนใจรัก
จารึกถ้อยริมทะเลคลื่นเห่กล่อม
หน้ากระท่อมที่พักกายชายอกหัก
เขียนด้วยความเปลี่ยวเปล่าเหงาใจนัก
ทำใจพักความเศร้าเคล้าคลื่นลม
ยอดสนเอนระเนนไหวในกระแส
ความผันแปรเวียนวนทุกข์แลสุขสม
รักเอยรักไยหักคว้างกลางระทม
ตรึงใจตรมจนบอบช้ำน้ำตาริน
เสียงคลื่นซบกลบฝั่งดังสะท้อน
เสียงใจย้อนย้ำครวญหวนถวิล
ฟังแว่วว่ายังห่วงหาอยู่อาจิณ
รักไม่สิ้นจากรักที่ปักใจ
ลำนำเพ้อละเมอพร่ำรำพันพจน์
เป็นถ้อยบทแทนน้ำตาใช่สาไถย
หวังเพียงเธอผ่านมาสบก่อนลบไป
ก็สุขในถ้อยคำของน้ำตา
------------------------
ลานเทวา
ฝากมอบแด่สาวๆทั้งโลกที่ผมรัก
26 มีนาคม 2550 22:52 น.
ลานเทวา
เพียงพลาดพลั้งก็ยังหมาย
หวังใช่หายเลือนลับไปกับฝัน
ยังมีลมหายใจในคืนวัน
เข้าใจกันบ้างไหมในชีวิต
ใช่อยากเป็นอยู่เช่นนี้
ไยจึงตีค่าประณามเหมือนความผิด
อยากจะยืดเวลาฝันอันน้อยนิด
วาดลิขิตสิ่งหมายมุ่งจรุงใจ
แต่เหมือนโลกไร้ที่ว่างให้ร่างฉัน
สิ่งที่ฝันก็ห่างเหินจนเกินใฝ่
ปลายชีวิตสั้นสั้นจะฝันใด
กลืนลงไปจนสุดกล้ำแล้วน้ำตา
บนเตียงเก่าเหงาเปลี่ยวเดียวดายนัก
เหมือนโลกผลักฉันจนไกลในคุณค่า
เหมือนชีวิตจิตใจไร้ราคา
เฝ้ารอเพียงความตายมาพาฉันไป
ลานเทวา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
1249
