18 มีนาคม 2555 16:39 น.
ลานเทวา
... เมื่อความจริงนิ่งสงบ เหมือนจบสิ้น
จะหายินเสียงใดเล่าไขขาน
สิ่งชอบธรรมงำเงียบยะเยียบกาล
ความบอดใบ้ช่างยาวนาน เกินรับรู้
เหมือนไม่มีหัวใจ ไหนแยแส
โลกผันแปรดีทราม นิยามสู่
หลากชีวิตดักดาน หลังบานประตู
เฝ้าแลความอดสู อันเป็นไป
ท่ามเสียงเพรียกร้องร่ำ ที่อ้ำอึ้ง
คล้ายสะพรึงหนึ่งย้ำ สำนึกไหว
กว่ารู้ทันรู้เท่า กว่าเข้าใจ
แทบไม่เหลืออะไร ในมรรคา
นับโดยความชอบธรรม อันต่างแสวง
ในโลกที่เคลือบแคลง การค้นหา
บางสิ่งคล้ายจะเปล่าเปลือง วันเวลา
แลบางสิ่งยังลวงตา อยู่เช่นนั้น
เพราะความจริงสิ่งที่เห็น ล้วนเป็นอื่น
จะหยิบยื่นไหนแล ความแท้มั่น
ตามแต่ความอ่อนไหว ไปวันวัน
ปล่อยทุกสิ่งเงียบงัน ในหัวใจ
……………….
โดยคำ ลานเทวา
6 มีนาคม 2555 09:14 น.
ลานเทวา
ไม่มีเสียงอุทธรณ์ ใดใด
เหมือนสิ้นไร้สิ้นลับ ทุกศัพท์เสียง
คงแต่ความโศกร่ำ ส่งสำเนียง
บอกโลกเพียงยินหา ในอาดูร
ไม่ทันลมหายใจ ได้สัมผัส
ก็รวบรัดอย่างยะเยียบ ให้เงียบสูญ
ไม่ทันบุญทันกรรม ไหนค้ำคูน
ก็สิ้นมูลสิ้นเหตุ ด้วยเภทเคราะห์
ไม่ทันได้สบล่วง ดวงตาใส
ก็สิ้นแล้วสายใย จะสืบเสาะ
สิ้นทุกความภิรมย์ ใจบ่มเพาะ
เหมือนชีวิตไม่เหมาะ เป็นชีวิต
ปานนั้นแล้วหรือไร แม่…
จากสายรกแท้แท้ แลเหมือนผิด
เศร้าวิญญาณร่ำก่น หลงหนทิศ
สังเวยโลกสิ้นคิด จิตวิญญาณ
แลว่าเหมือนจะง่าย ความตายนั้น
ยัดเยียดมันสักหน ก็พ้นผ่าน
สนองใคร่ตัณหา อนาจาร
ใครเล่ามารหัวขน.... อับจนใจ
………………
โดยคำ ลานเทวา
26 กุมภาพันธ์ 2555 21:09 น.
ลานเทวา
แด่....
รติกาลจักล่วงแล้ว
รำเพยแผ่วสายลมพร่างพรมไหว
จะเร่ฝันดั้นด้นสู่หนใด
คว้างหัวใจดวงน้อยบนรอยทาง
เจ้าฟันฝ่าความเป็นตายโหดร้ายโลก
ตรึงเศร้าโศกลำเค็ญมิเว้นสร่าง
สุขเพียงวูบรูปเงาอันเบาบาง
ประดับวางเกินใจจะไข่วคว้า
สรรพสิ่งไร้กำหนด
โลกหรือเร้นบังบดในคุณค่า
ธรรมชาติมอบทุกอย่างบนทางมา
ธรรมชาติก็จะพาทุกสิ่งไป
โดยที่เรามิอาจขัดขืน
มิว่าการเอาคืนครั้งไหนไหน
กี่สุขโศกโลกบอกย้ำการทำใจ
ถามเรากอบเก็บใดจากคืนวัน
รติกาลจักล่วงแล้ว
รำเพยแผ่วพลิ้วผ่านม่านแพรฝัน
เมฆเคลื่อนเงาเข้าแฝงดับแสงจันทร์
เพลงคนธรรพ์จะสิ้นสุดหยุดบรรเลง
..........................
โดยคำ ลานเทวา
19 กุมภาพันธ์ 2555 09:35 น.
ลานเทวา
อีกเท่าไร หรือ อีกเท่าไร....!
จะพล่าผลาญชีวิต กันถึงไหน
แผกเผ่าพันธุ์หัวใจ กระไรหรือ
ถึงต้องผลาญให้ยับ ลงกับมือ
ชีวิตคือ ชีวิต ไยคิดร้าย
ต้องล้มหายตายจาก อีกเท่าไหร่
จึงจะได้ศานติ ดำริหมาย
ชีวิตเราต่างหวังสุข ในทุกพาย
ไยถึงเอาความตาย มาเล่นล้อ
จะทำร้ายทำลาย กันถึงไหน
ถามหัวใจโฉดเขลา ผู้เฝ้าก่อ
หรือความตายที่เห็น ยังไม่พอ
จักต้องรอให้ล้มตาย อีกเท่าไร
รึ ต้องเข่นฆ่ากันไปไม่สิ้นสุด
ผลาญชีวิตมนุษย์ สนองใคร่
ฆ่าทั้งมิรู้ว่าต้องการสิ่งใด
กี่ศพซากจึงพอใจ จะรับรู้
โหดร้ายกันไป ถึงไหนเล่า
แต่ละภาพหม่นเศร้า ใจหดหู่
รังแต่ความหมองหม่น ทุกหนดู
คาวเลือดศพกลบอณู อันเป็นไป
จะเบียดเบียนกันไยเล่า เจ้ามนุษย์
ต่างชีวิตบริสุทธิ์ พึ่งอาศัย
จักก้าวล่วงก่อกรรม กันทำไม
ชีวิตเป็นของใคร ใครก็รัก
………………..
โดยคำ ลานเทวา
17 กุมภาพันธ์ 2555 11:35 น.
ลานเทวา
รู้ นั่น มิใช่สิ่งปรารถนา
การจะพ้นล่วงมา ยากเกินกล่าว
หลากรู้สึกลึกเจ็บ ในเรื่องราว
จากเส้นทางที่ทอดยาว ใครจะรู้
…………………
โดยคำ ลานเทวา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
1372
