14 เมษายน 2551 08:47 น.

บางขณะ บางช่วง ... !!

ลานเทวา

บางขณะบางช่วง

อารมณ์ล่วงสู่ความงามสงบ

สัปปายะแห่งกาลอันพานพบ

ดังเลือนลบสรรพสิ่งลับทิ้งไป

บางขณะบางช่วง

อารมณ์ลวงสู่มายาสาไถย

ลาญทุกอย่างที่เห็นลุกเป็นไฟ

รนหัวใจร้อนเร่าเผาตัวตน

บางหนรู้ในรู้อย่างผู้แจ้ง

บางคราวเหมือนโง่แกล้งไปทุกหน

บางขณะละว่างวางกมล

บางขณะสารวนแต่ครุ่นคิด

ฉันนั่งเฝ้ามองตัวฉัน

จากร่องรอยคืนวันอันสถิต

กระแสสายวิถีแห่งชีวิต

ล้วนเกิดแต่ความวิปริตของหัวใจ

บางขณะบางช่วง

สรรพสิ่งเลยล่วงมาเริ่มใหม่

บางขณะบางสิ่งลับทิ้งไป

สู่หนใดทางใดดังมิรู้

------------------

โดยคำ ลานเทวา

1058

love

comment

10 เมษายน 2551 15:13 น.

แลดั่ง ยังย่ำ อยู่ตรงนั้น .... !

ลานเทวา

ข้ายังอยู่ตรงนั้น

อยู่เพื่อสรรค์สร้างย้ำลำนำบท

อยู่กับความไหวหวามอันงามงด

อยู่เพื่อร่ายจารจดกวีรำพัน

พ้นกาลผ่านกระแส

โลกจักแปรบนทางที่สร้างสรรค์

โดยลำนำฉ่ำชื่นแห่งคืนวัน

มอบแบ่งปันด้วยปรารถนาและอาทร

แทนถ้อยย้ำคำใจในบริบท

แทนความงามอันสวยสดแห่งอักษร

คือลำนำแห่งฝันผู้สัญจร

ผ่านคืนร้าวแรมรอนในชีวิต

ข้ายังอยู่ตรงนั้น

อยู่กับฝันอ้างว้างสร้างลิขิต

จารอักษรเดียวดายร่ายความคิด

มอบฝากแด่มวลมิตรด้วยไมตรี

โดยมนต์กลอักษร

จักสะท้อนความจริงอิงวิถี

แต่งแต้มวาดปรารถนาประดามี

อยู่ในโลกเสรีแห่งกลอนกานท์

ข้ายังอยู่ตรงนั้น

อยู่เพื่อเรียงร้อยฝันที่ผันผ่าน

โดยเอการาตรีทิวาวาร

ฝากรอยจารความรู้สึกอันลึกเร้น

---------------------------

โดยคำ ลานเทวา

1078

love

comment

8 เมษายน 2551 14:17 น.

วาดไหว โดยคำ .... !!!

ลานเทวา





( ๑ ) 

หอมเอย หอมดอกกระดังงา 

รัญจวนพากลิ่นชื่นคืนเดือนหงาย 

ริมหน้าต่างบางลมพรมแผ่วพราย

ระยิบดอกดารารายระยับฟ้า 


ณ มุมเก่าห้องเก่านั่งเล่าเขียน 

ผ่องแสงเทียนสาดหนใจค้นหา 

ร่องรอยแห่งความฝันวันเวลา 

ระลึกมาเขียนจดเป็นบทตอน 


ร่ายอารมณ์ตรมตรึงรำพึงผ่าน 

ถ้อยไหวหวานกล่อมเห่เสน่ห์อักษร 

ว่างามใดไหนเล่าเท่างามกลอน 

ที่สะท้อนความรู้สึกอันลึกเร้น 


นั่งเขียนบทจดคำมาร่ำร้อย 

ประดิษฐ์ถ้อยกานท์โปรดให้โดดเด่น 

เขียนทุกอย่างที่มีและที่เป็น 

ให้โลกเห็นงานอักษรสะท้อนงาม 



( ๒ ) 

หอมเอย หอมลั่นทม 

โชยกลิ่นตรมข่มโศกโลกทั้งสาม 

เศร้าอักษรอ่อนไหวในโมงยาม 

แทนหนึ่งความหมองหม่นแห่งหนใจ


บางสิ่งสื่ออ้างว้างในบางช่วง 

บางสิ่งล่วงทุกข์ทนกังวลไหว 

บางบทบ่งตรงช้ำระกำใน 

ห้วงหทัยรวดร้าวหนาวรำพึง 


บางบทพรากจากจิตพิศวาส

เร่นิราศห่างเหินเกินคิดถึง 

บางบทบอกตอกย้ำห้วงคำนึง 

บางบทตรึงน้ำตาอุราราน 


บ้างร่ายโศกร่ายสุขการปลุกปลอบ 

บ้างเขียนมอบกำลังใจไว้ขับขาน 

แลบางบทสดชื่นรื่นเบิกบาน 

บางบทจารทั้งน้ำตามาเป็นคำ 



( ๓ ) 

หนาวเอย หนาวลมพลิ้วพรมห้วง 

บางสุขล่วงจากปลื้มใจดื่มด่ำ 

อารมณ์เลือนเคลื่อนคล้อยรอยลำนำ 

สุขโศกบทจดจำอยู่เจียนตาย 


ณ มุมเก่าห้องเก่านั่งเล่าเขียน 

สาดแสงเทียนผ่องผุดไปสุดสาย 

สิ้นเรื่องราวหนาวลมอันพรมพราย 

ก็สิ้นแสงสุดท้ายจากแรงเทียน


..................... 

โดยคำ ลานเทวา