21 มกราคม 2553 12:24 น.
ลานเทวา
วิจิตรภาพ มโนนึก
ประดับดึกอารมณ์ ผสมผเส
เคลิ้มหัวใจจรจัด ให้พัดเพ
อยู่กลางห้วงคะเน คะนึงครวญ
ฟังสายลมแผ่ววี คีตะแว่ว
งามกลีบแก้วละมุนพร้อม กลิ่นหอมหวน
สไบบางพรางคลี่ เจ้าสีนวล
พริ้วรับลมเรรวน บางสไบ
ริ้วริ้วบาง พรางพริ้ว ละลิ่วล้อ
แผ่วละอองดงาม ทุกยามไหว
เคล้าสายลมอ้อยอิ่ง หริ่ง เรไร
วังเวงไพรดึกพร่ำ ลำนำตรึง
ร่ายอารมณ์ สมสู่อณูหนาว
ปลดเรื่องราวสับสน ใครคนหนึ่ง
ความรู้สึกอ่อนไหว ในรำพึง
ครุ่นคำนึงโหยหา มิคลาคลาย
หวนรอยยิ้มงดงาม ยามปวดร้าว
ท่องธารดาวผันแปร กระแสสาย
เหงา ยังคงเหงาเปลี่ยว อยู่เดียวดาย
ครุ่นอารมณ์บรรยาย บทกวี
บันทึกท่วงละไม ยามไหวอ่อน
โดยอักษรปรารถนา ทำหน้าที่
แทนบางกลีบอันหอมหวล มวลมาลี
ประโลมห้วงฤดี รัตติกาล
……………………….
โดยคำ ลานเทวา
อาศรม ลานเทวา ๒๑.๓๗ น.
อาศรม ลานเทวา ๒๑.๓๗ น.
อาศรม ลานเทวา ๒๑.๓๗ น.
18 มกราคม 2553 12:01 น.
ลานเทวา
ทุกครั้งเราทำได้เพียงประณาม และเรียกร้อง
บนครรลองความฝัน สันติสุข
หากแต่ความโหดร้ายยังเป็นไป สมัยยุค
ทับท่วมทุกข์ ถั่งโถมโหมทวี
นับเนิ่นในความ ไม่สงบ
นับศพเพื่อนผอง น้องพี่
นับไม่สิ้นเวทนา บรรดามี
นับเคลื่อนฝัน วัน เดือน ปี อย่างสิ้นไร้
มันมิใช่ การกระทำ ของเหตุผล
แลเป็นการกระทำของผู้คน ก็ไม่ไช่
ความป่าเถือนต่อชีวิตจิตใจ
หมายสังเวยศาสดาใด มิอาจแจ้ง
ทุกครั้งเราทำได้เพียงประณาม และเรียกร้อง
หาสันติสุขครรลอง ในหนแห่ง
บนความโหดร้ายทารุณ อันรุนแรง
อมนุษย์ยังคงสำแดง เป็นเคราะห์กรรม
ปรารถนาใดเล่า
บนรอยเศร้าวิโยค โศกกระหน่ำ
คราบน้ำตา ศพซาก จากกระทำ
คัมภีร์ใดชี้นำ ปลอบวิญญาณ์
ณ แผ่นดินหนึ่งซึ่งเฝ้ารอ คอยฟังข่าว
ผ่านฤดูและเรื่องราว หวาดผวา
สิ้นเสียงอาซาน กาลเวลา
ไม่เหือดหายสายน้ำตา อันอาดูร
เพราะทุกครั้งเราทำได้เพียงประณาม และเรียกร้อง
เปล่งเสียงสวดกึกก้อง แล้วเงียบสูญ
ท่ามการกระทำอันเถื่อนที่ ทวีคูณ
เข่นผู้บริสุทธิ์ บริบูรณ์ ให้เป็นไป
นับเนิ่น ด้วยน้ำตา
รอคอยกาลเวลา แผดเผาไหม้
นับเนิ่น โดยสาเหตุโดยเภทภัย
ช่างห่างไกลแท้นั่น สันติธรรม
………………….
โดยคำ ลานเทวา
16 มกราคม 2553 19:53 น.
ลานเทวา
.
.
.
ดุ่มเดี่ยวอยู่ในภวังค์เร้น
ร่ายอารมณ์ล้อเล่น ความว่างเปล่า
เฉยเมยในไหววูบ แห่งรูปเงา
ผ่านสายลมบรรเทา ความชินชา
ผละสรรพสิ่งทั้งปวง สู่ล่วงลับ
เร้นภวังค์สดับ ใจโหยหา
เคลื่อนไหวคล้อยบนรอยกาล ผันผ่านพา
ตรึงเป็นภาพอันฉาบทา ลวงตาใจ
ทับถมเป็นอดีตกาล ที่ผ่านพ้น
ท่ามกลางความสับสน และหวั่นไหว
บางอาวรณ์ซ่อนเร้น ความเป็นไป
ซุกอาลัยครุ่นสดับ นานนับเนิ่น
บางเรื่องราวทิ้งวาง อยู่อย่างนั้น
นับนิรันดร์แห่งกาล ล่วงผ่านเผิน
บางเรื่องราวทบทวน คล้ายส่วนเกิน
บนทางเดินอันล้นหลาก ความมากมี
เธอเก็บอะไร เอาไว้บ้าง
บนเส้นทางทุกข์ทน ต่างหนที่
นอกจากเก็บความรู้สึกดีดี
ในแต่ละท่วงนาที ที่เลือนลับ
………………………….
โดยคำ ลานเทวา
16 มกราคม 2553 08:22 น.
ลานเทวา
แรกแสงอุ่น อรุณฉาย
เลื่อมฟ้าพรายเงาแสด ด้วยแดดสรรค์
ลืมตาตื่นอีกเช้าแล้ว แววตะวัน
ฟังซิเสียงใครกัน ดังแว่วมา
อบอุ่นรักจักเอื้อ โอบเนื้อเช้า
ให้ลมเร้าผ่านล่วง ความห่วงหา
งามรู้สึกซ่อนไว้ ในแววตา
หวานทุกครายามสบซึ้ง ถึงความนัย
เหมือนดวงตา ตะวัน
โอบสายแดดรำพัน อบอุ่นไว้
รักจะซุกอ้อมแขน แผ่นดินใด
มิสุขใจไปกว่า แผ่นดินนี้
แลทุ่งคอกนอกรั้ว เรือนชาน
งดงามภาพตระการ ทุกเฉดสี
สารพันมรรคา ประดามี
สารพัดชีวี อันเป็นไป
เพลงสายลมโลมห้วง โอบรวงข้าว
หยาดน้ำค้างยังสุกพราว รับแดดใหม่
ฟังซินั่นเสียงครัว ควัน ฟืน ไฟ
แม่เตรียมบุญเตรียมใจ จะไปวัด
ตื่นเถิดลูก เช้าแล้ว
ตื่นหาบุญหาแนว ปฏิบัติ
โลกใบนี้มันวุ่นวาย สารพัด
ตื่นมาสร้างความแจ่มชัด แห่งธรรมา
โดยคำ ลานเทวา
10 มกราคม 2553 16:39 น.
ลานเทวา
.
.
.
หลวงพ่อท่านว่า…………
‘’ อสรพิษ ฤทธิ์กล้า ข้าไม่หวั่น
ช้างตกมัน ประจันหน้า ข้าไม่หนี
กลัวนั้นแต่ วัวเขาอ่อน รอนราวี
มันขวิดที จีวรขาด บาตรกระเด็น…… ‘’
…………………………………………………
.
.
ถวิลวนบนทาง ที่ร้างเรื้อ
สิ้นหรือเชื้อรัญจวน ให้หวนหา
ความรู้สึกลึกพราย บรรยายมา
แทนหนึ่งบทสนทนา อันยืดยาว
ไม่อับอายดอกเจ้า ความเขลานั้น
ดูเถิดบทรำพัน กวีกล่าว
โดยกิเลสอันประเทือง เป็นเรื่องราว
ถึงใคร่คาว ในศอกคืบและหลืบรู
ล่องกระสันตัณหา อาณาจักร
มือบอดแห่งความรัก ร่านสมสู่
โอบกระแสอารมณ์ ห่มอณู
เปลี่ยวฤดูกำหนัด ครุ่นบัดซบ
ดังสายลมหอบหวน ละมุนหอม
ซ่านเสพสมดมดอม ไม่รู้จบ
หวานนัยน์ตาซ่อนเงา อันเร้ารบ
ถาโถมทบทรมาน กาลเวลา
เอยสู
ปานสิกูจะตาย ล้มหายหน้า
โดยกระสันพล่านส่อ มรณา
จะหลับตาลืมตา มิพ้นใจ
พุทโธ พุทโธ ลมเข้าออก
กามสำรอกจนสำลัก หนักความใคร่
พร่ำยุบหนอพองหนอ เหมือนก่อไฟ
เร้นหนีไกล หรือพ้นกังวลนั้น
………………………
โดยคำ ลานเทวา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
1539
