5 มีนาคม 2553 08:19 น.
ลานเทวา
เกิดแต่ดินกินแต่ข้าว เยี่ยงชาวบ้าน
สืบสันดานเป็นไทย ด้วยใจแท้
เสรีรู้ กูมึงพึงใดแล
ความผันแปร เปลี่ยนผ่านเนิ่นนานวัน
ที่เล็ดลอดออดอ้อน ตำบอนโลก
หมื่นแสนล้านสุขโศก ละเลงฝัน
นับฟากแห่งมรรคา เดิมสามัญ
ชีวิตต่างสำคัญ เป็นชีวิต
ต่างก็แต่ดีชั่ว บนหัวพล่าน
พกกระบาลสารพัด ดัดจริต
สวมหน้ากากนำพา สารทิศ
เร่งหนทางสิ้นคิด ความเป็นคน
ธรรมดาตาเห็น อยู่เช่นนั้น
ใคร่ประชันสนานสนุก เสียทุกหน
เอ็งก็ไทยข้าก็ไทย ในสากล
เสรีภาพคือมนต์ พร่ำนำพา
อุบาทว์สู บูชาคนานับ
ก็แต่ทรัพย์สินโจร ทะโมนห่า
เป็นเบี้ยล่างมลทิน สินเงินตรา
เร่งโลกาภิวัฒน์ ความบัดซบ
ผิดแต่กู ผู้ทนในหนนี้
เนิ่นวิถีดงดิน ถิ่นสงบ
พอรู้แจ้งแรงพา ไฟคาคบ
ก็ซึ้งพบผ่านล่วง ทรามลวงใจ
เกิดแต่ดินกินแต่ข้าว เยี่ยงชาวบ้าน
ผุดินดานกาลยุค ซุกสมัย
สีหัวหงอกบอกเล่า ทรามเขลาใคร
มอดสิ้นแล้วความเป็นไทย แต่โคตรเหง้า
เหลือแต่เสี้ยวเศษหุน ไร้คุณค่า
เหลือแต่ซากชีวา ตัณหาเก่า
ปล่อยเลวร้ายโลกย้ำ การชำเรา
ในเนิ่นเนานั่นแล้ว หน่อแนวไทย
……………………………
โดยคำ ลานเทวา
21 กุมภาพันธ์ 2553 13:14 น.
ลานเทวา
๑.
ผ่านแผ่วเพียงเสียงร่ำ จากน้ำค้าง
ยามแรมร้างเลือนตา นิราศรัย
วเนจรแห่งฝัน ลุวันวัย
ล่วงเลือนบางสายใย อันตรธาน
ชะตากรรมบทกวี บริสุทธิ์
พร่ำวิมุติบอกเล่า กองเถ้าถ่าน
ปลอบโยนความบ้าบิ่น แห่งวิญญาณ
กลางป่าช้าจินตนาการ ร้าวรันทด
เศร้าศพซากอักษร วิปโยค
ร่ายระหว่างอณูโศก บริบท
ดื่มกินเถิดความอดสู ให้ รู้รส
เลือกงามงดฤาต่ำทราม นิยามเอา
๒.
ปลดเปลี่ยวโลกอ้างว้าง ระหว่างบรรทัด
เปลือยอารมณ์จรจัด ความว่างเปล่า
ปล่อยสรรพสิ่งทำหน้าที่ แสง สี เงา
ท่ามไหวพรางบางเบา แห่ง สายลม
สงัดดึกมรคา สัปปายะ
สงบนัยขณะ ครุ่นคุข่ม
ล่วงลึกหยั่งสรรพสิ่ง ดำดิ่งจม
ผละความหมายพรายพรม ความเข้าใจ
ฟังความเงียบพร่ำบ่น สนทนา
แทนบทถ้อยภาษา กวีไหว
เสียงพร่ำพรอดจากความอ้างว้าง ผู้ห่างไกล
ดังพ้อเพ้อละเมอใน ห้วงคำนึง
เธอ คนรักของกวี
ซุกซ่อนในแรมปี ความคิดถึง
ผลิอักษรโหยหา รักตราตรึง
ท่ามเปลี่ยวโลกรำพึง รัตติกาล
โอบกอดไว้เถิดเจ้า ความเหงานั้น
ในค่ำคืนที่แสงจันทร์ ทอดเงาผ่าน
กว่าวันพรุ่ง ดอกรักจะเบ่งบาน
ทนเปลี่ยวกับคืนที่ยาวนาน อีกสักคืน
……………………….
โดยคำ ลานเทวา
2 กุมภาพันธ์ 2553 23:36 น.
ลานเทวา
.
.
ลุ ๒๓.๐๖ นาฬิกา
ดื่นความรักอักษรา ผลิห้วง
นัยบริบทงดงาม ทั้งปวง
ชุบฤดีกาลซ่านทรวง โดยคำ
เป็นเพลงดึกกล่อมเห่ หริ่งเรไร
ฝากถึงคนไกล คืนค่ำ
วิเวกข้าจะขับกล่อม ลำนำ
ให้ความรักร่ายรำ อยู่นิรันดร์
ละเลียดท่วง รติวาร
วาดอารมณ์อลังการ วิจิตรฝัน
ดื่มน้ำค้างต่างเมรัย รำพัน
โอบเหงาห่มเงาจันทร์ เอกา
นิรมิตรห้วงวิมาน สายลม
แผ่วพรมมโนวาด ปรารถนา
ขับเคลื่อนคีตกานท์ มารยา
ชุบชื่นช่วงชีวา สัญจร
ท่ามสงัด อันปรากฏ
สรรพบทความรัก แห่งอักษร
ร่ายภิรมย์มรรคา อนาทร
ดื่มด่ำคำอาวรณ์ นัยกวี
รำพึงเจ้า ดาริกา
ละมุนถ้อยรำพันพา แรมวิถี
ประโลมหนอ้างว้าง อันต่างมี
จารึกเร้นวลี คะนึงครวญ
เจ้าเอย จอมขวัญ
ความคิดถึงอัศจรรย์ ไปทุกส่วน
ครุ่นนระวางพานพบ ให้ทบทวน
ทุกจริงฝันรัญจวน อัปปมาณ
โดยคำ ลานเทวา
22 มกราคม 2553 13:57 น.
ลานเทวา
.
.
.
.
.
.
เจ้าลืมตาดูโลก เหมือนโศกเศร้า
เผินผ่านรูป แสง เงา ไปลับหาย
เพ้อชีวิตล้อเล่น ความเป็นตาย
ล่วงพ้นความเปล่าดาย ใจทุกผู้
ล่วงแววตาอ่อนไหว กระไรนั่น
ลึกลึกหวั่นหนาวร้อน ซุกซ่อนอยู่
ค้นหัวใจอ้างว้าง บางอณู
พบแต่หมองหม่นดู เหมือนปวดร้าว
พิสุทธิ์ใดไหววาด ปรารถนา
โลกเดียงสาซ่อนเจ็บ อันเหน็บหนาว
เฝ้ารอการปลดเปลื้อง บางเรื่องราว
ซับน้ำตาที่ฝากดาว ดวงนั้นไว้
นานแล้ว นิทานก่อนนอน
แอบความรักซุกหมอน อิงแก้มใส
ปลอกหมอนเปื้อนคราบน้ำตา ร่ำอาลัย
ยามโลกสิ้นอุ่นไอ จะแอบอิง
กับความรู้สึกดีดี วูบสุดท้าย
ก่อนละเลือนลับหาย ไปทุกสิ่ง
ที่ปรากฏไม่งดงาม เลยความจริง
ทุกลมใจช่วงชิง ราคาแพง
เด็กน้อยเอย เดียงสาเจ้า
สร้างคำถามรบเร้า โลกแสวง
คำตอบจากชะตากรรม จำแลง
ผลัดเพี้ยนความเปลี่ยนแปลง กาลเวลา
ดอกไม้พลาสติก พลิกกลีบแย้ม
รับน้ำค้างคืนแรม อย่างโหยหา
เสียงเด็กน้อยคอยปลุก ตุ๊กตา
ใต้เวิ้งฝันชีวา อันเดียวดาย
……………………………
โดยคำ ลานเทวา
21 มกราคม 2553 19:34 น.
ลานเทวา
.
.
อาจบางเช้าไร้แสงตะวัน
ซึ่งภาพมันยากอธิบายได้เหมือน
ความรู้สึกบอกผ่าน สะท้านสะเทือน
หลายเส้นทางแลเลือน ไร้จุดหมาย
ยามนั้น ฉันคล้ายคนบ้า
ครุ่นสับสนไขว่คว้า มิรู้หน่าย
ค้นความรัก บางสิ่ง ของหญิงชาย
ร่านวุ่นวายไปทั่ว ในตัวตน
ท่ามกลางโลกสับสน วิกลจริต
รอยยิ้มฉันเป็นมิตร ไปทุกหน
อาจเพี้ยนแผกแปลกบ้าง ในต่างคน
เหงาเศร้า สุข ทุกข์ทน ที่ต่างใคร
ลืมไปแล้วหรือไร ความรู้สึก
ยามสบตาเห็นลึก ความหวาดไหว
หรือปล่อยโลกบอกเล่า กว่าเข้าใจ
จากสิ่งเห็นเป็นไป อยู่เช่นนั้น
เราไม่เคย และไม่อาจรับผิดชอบ
ไม่เคยหาแม้คำตอบ ใดสร้างสรรค์
ปล่อยไปตามยะถา ไม่ว่ากัน
ชีวิตมันเหลื่อมล้ำ ธรรมดา
เมื่อทางออกของใคร ใครเดิน
เราก็แค่ส่วนเกิน อนาถา
เมื่อความหวังดีมันไม่มีเวลา
เถอะ ปล่อยให้โชคชะตา ทำหน้าที่
…………………….
โดยคำ ลานเทวา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
1057
